Αν υπάρχει ένα πραγματικό φαινόμενο στην υπόθεση Κασσελάκη είναι η ευκολία με την οποία πολλοί δημοσιογράφοι αναπαράγουν αμάσητο οτιδήποτε τους σερβίρουν.
Προφανώς δεν το κάνουν από αφέλεια (τουλάχιστον όχι όλοι). Το κάνουν εν μέρει από οκνηρία, εν μέρει από μια εντελώς στρεβλή αντίληψη της επαγγελματικής αυτοσυντήρησης σύμφωνα με την οποία η πρόσθεση ειδικού βάρους σε κάθε πρόσωπο με το οποίο ασχολούνται (ακόμα κι αν μιλάμε για φελλούς) προσθέτει ειδικό βάρος στους ίδιους, και εν μέρει από διάθεση για δημόσιες σχέσεις.
Έτσι, πολλοί δημοσιογράφοι εδώ και μέρες μιλούν και γράφουν για τον χαρισματικό Στέφανο, τον μάγο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το φαινόμενο της πολιτικής, αναφερόμενοι σε έναν άνθρωπο με φανερή αδυναμία στον λόγο και παντελή ανικανότητα διαλόγου. Έναν άνθρωπο του οποίου η μοναδική διαπιστωμένη ικανότητα είναι η δυνατότητα να ανασαίνει φορώντας δύο (τουλάχιστον) νούμερα μικρότερο πουκάμισο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να φταίει και ο επαρχιωτισμός που δημιουργεί την ψευδαίσθηση της μειονεξίας απέναντι σε οτιδήποτε έρχεται (έστω και ως αντιδάνειο) από χώρες στα δυτικά, αλλά και πάλι, τα λευκά δόντια και οι κλισέ χαιρετούρες σε περαστικές θείες ΔΕΝ συνιστούν επικοινωνιακό χάρισμα ή οποιαδήποτε άλλη άξια λόγου ικανότητα.
Όπως δεν συνιστά επικοινωνιακή ικανότητα το να πρωταγωνιστείς σε βιντεάκια τα οποία πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να μπερδέψει με σατιρικά. Και σίγουρα δεν σε κάνει «μάγο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης» το να ανεβάζεις τα βιντεάκια αυτά στο Twitter, στο Facebook και στο TikTok και μετά να τα βλέπεις να συζητιούνται όχι επειδή έγιναν viral αλλά επειδή παίζονται στα δελτία ειδήσεων και στις εκπομπές (δεν λέω «ειδησεογραφικές εκπομπές» αφού ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι αντικείμενο και των πρωινάδικων-μεσημεριανάδικων).
Στην πραγματικότητα ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο ανήμπορος επικοινωνιακά που σταμάτησε τις συνεντεύξεις μετά τα Βατερλό των συνεντεύξεων στον Πάνο τον Χαρίτο και τον Νίκο τον Ευαγγελάτο στις οποίες όχι μόνο δυσκολευόταν να απαντήσει ακόμα και στις πιο απλές ερωτήσεις, αλλά δεν κατάφερνε ούτε να κρύψει τον εκνευρισμό του όταν οι ερωτήσεις εξέθεταν το παραμύθι που προσπαθούσε να πουλήσει.
Αυτή η ανημποριά ήταν που τον οδήγησε στην «αδιαμεσολάβητη» (όπως την λέει) επικοινωνία, δηλαδή αυτή στην οποία μπορείς να λες ό,τι σου κατέβει χωρίς κανέναν αντίλογο ή έστω αίτημα για διευκρινίσεις.
Ο Στέφανος ο Κασσελάκης δεν κέρδισε τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ χάρη στις ικανότητές του.
Ο Στέφανος ο Κασσελάκης κέρδισε τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή τον στήριξε όλος ο μηχανισμός του μπροέδρου Αλέκση μαζί με τους μηχανισμούς του συντρόφου Πολάκη και του καταδικασμένου αλλά ελεύθερου με αναστολή συντρόφου Παππά. Ο πολύ μικρός αριθμός των ψηφοφόρων επέτρεψαν στους μηχανισμούς αυτούς να είναι αποτελεσματικοί και έτσι ο γοητευτικός Στέφανος εξελέγη.
Αν ο Κασσελάκης είχε κατέβει στ’ αλήθεια μόνος του οι ψήφοι που θα έπαιρνε θα ήταν λιγότεροι και από του Τζουμάκα. Φυσικά βοήθησε και η ανυπαρξία αντιπάλων της προκοπής, αλλά ακόμα κι αυτοί θα τον είχαν για πρωινό χωρίς την προστασία του Τσίπρα και της παρέας του.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ο Στέφανος ο Κασσελάκης είναι ένας όμορφος 35άρης και τίποτα περισσότερο.
Δεν είναι ούτε φαινόμενο, ούτε χαρισματικός, ούτε καμία φοβερή ικανότητα στην επικοινωνία έχει.
Καλά καλά δεν μπορεί να μιλήσει (και σίγουρα αδυνατεί να συμμετάσχει σε έναν διάλογο στον οποίο να πρέπει να πείσει για τις απόψεις του – αν ποτέ βρει κάποιες).
Δεν χρειάζεται όμως να είναι κάτι περισσότερο για να παίξει τον ρόλο που του έχει δοθεί από τον Αλέκση.
Και νομίζω πως οι δημοσιολογούντες θα πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στη χώρα και το κοινό τους αν επιτέλους...
εγκατέλειπαν την κακή συνήθεια να εμφανίζουν ως μεταξωτή κορδέλα κάθε φύκι με το οποίο αναγκαστικά ασχολούνται. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου