ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΛΑΜΟΓΙΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: «ΣΔΙΤ» της συμφοράς


Toυ ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ

Κοινό στοιχείο των συμφορών των τελευταίων μηνών είναι ότι, ενώ ο κίνδυνος ήταν ορατός, δεν ελήφθησαν εγκαίρως μέτρα που θα απέτρεπαν το κακό. Στα Τέμπη, στην Πύλο, στη Νέα Αγχίαλο, στην επέλαση των Κροατών χούλιγκαν, ανεπαρκή συστήματα και ανίκανοι/αδιάφοροι/ανεύθυνοι άνθρωποι που τα στελεχώνουν, συνέπραξαν ώστε να ανοίξουν την πόρτα στην καταστροφή.  

Ολες οι υποθέσεις διερευνώνται δικαστικώς, και δεν γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια της κάθε μιας, όμως, είναι σαφές ότι εάν τα συστήματα και τα σχέδια δράσης ήταν αξιόπιστα, και αν οι υπεύθυνοι νοιάζονταν περισσότερο για το καθήκον τους, όχι μόνο θα αποτρέπονταν οι συγκεκριμένες συμφορές, αλλά τα συστήματα και το ανθρώπινο δυναμικό τους θα βελτιώνονταν συνεχώς.

Η ατυχής αλληλοκάλυψη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (υπό την έννοια της ιδιωτικότητας του ατόμου και όταν εργάζεται στο Δημόσιο, με τις ιδιαίτερες αξίες και συμπεριφορές του) βγάζει τα χειρότερα και από τους δύο. Το σύστημα αχρηστεύει το έργο όσων είναι συνεπείς και εργατικοί, ενώ δεν ελέγχει όσους εκμεταλλεύονται τη νωθρότητά του. Αυξάνοντας τους αδύναμους κρίκους, υπονομεύει τον εαυτό του. Ετσι, η συνέπεια και η υπευθυνότητα κάποιων δεν αρκούν όταν σχέδια πρόληψης είναι ελλιπή ή δεν υλοποιούνται, όταν μηνύματα δεν διαβάζονται, όταν υπάλληλοι μπορούν να καλύπτονται πίσω από το «σύστημα» και οι πολιτικοί προϊστάμενοι να κατηγορούν υπαλλήλους για τη σαθρότητά του, ενώ δική τους δουλειά είναι να βελτιώνουν διαδικασίες και μηχανισμούς, να ενισχύουν το προσωπικό, εγκαίρως, όχι να ανακοινώνουν ανατροπές όταν είναι αργά. Και αυτή η πρακτική ενισχύει αυτούς που βολεύονται μέσα στη γενική ανικανότητα, καθώς μπορούν να κατηγορούν και το σύστημα και τους αδρανείς προϊσταμένους για τη δική τους αποτυχία.

Η «σύμπραξη» κακών συστημάτων και ανεπαρκών στελεχών βασιλεύει όπου βλέπουμε τη γραφειοκρατία και ιδιαίτερα συμφέροντα (συχνά ιδιωτικά) να ανθούν εις βάρος του κοινού καλού, όπου ταλαιπωρούνται άνθρωποι σε επαφές με το Δημόσιο, όπου ομάδες φρουρούν κεκτημένα εναντίον του δικαίου, όπου η μετριότητα αναπαράγεται προς όφελος των πονηρών.  

Δεν υπάρχει λύση πέρα από...

 

 την ανάληψη προσωπικής ευθύνης απ’ όλους (πολίτες και δημόσιους υπαλλήλους έως τον πρωθυπουργό), για τη διαμόρφωση συστημάτων που θα βελτιώνουν όσους τα υπηρετούν και, μαζί, θα αποτρέπουν τα λάθη που μας σοκάρουν και μας απογοητεύουν.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου