Διαβάζω σε σχόλιο αθηναϊκής εφημερίδας για το ελληνικό ενδιαφέρον για τα βαλκάνια απο τις αρχές του 90 και αποδίδεται το ενδιαφέρον αυτό στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Ο Μητσοτάκης, πράγματι, πήγε στα Τίρανα τον Ιανουάριο του 1991 (στη δημοσιογραφική αποστολή συμμετείχα και εγώ) σε μια αποτυχημένη επίσκεψη κατά την οποία ο τελευταίος κομμουνιστής ηγέτης Ραμίζ Αλία έθεσε, δημοσίως, θέμα τσαμουριάς.
Οι βαλκανικές εξελίξεις ανάγκασαν την Ελλάδα να ακολουθήσει και όχι να πρωταγωνιστήσει σ αυτές.
Για τα βαλκάνια έδειξαν, περί τα μέσα του 90, ενδιαφέρον οι Ηνωμένες Πολιτείες με σκοπό να είναι παρούσες στις εξελίξεις τους μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Οι Αμερικανοί πίστευαν πως η οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία θα μπορούσε να μειώσει τις εντάσεις και με σημαντικές προσωπικότητές τους ενθάρρυναν τους επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης σε διάφορα φόρουμ διαλόγου που είχαν σημαντική διεθνή εμβέλεια.
Οι Αμερικανοί έβλεπαν έναν ρόλο για την Θεσσαλονίκη και την οικονομική τάξη της στην περιοχή αλλά αυτό δεν το εισέπραττε θετικά η Αθήνα. Την Αθήνα την ενοχλούσε αυτή η Αμερικανική προσέγγιση. Δεν μπορούσε να αντιδράσει άμεσα αλλά έκανε πολλά για να υποβαθμίσει τη δυναμική της.
Έφθασαν, μάλιστα, στο σημείο αθηναϊκά κέντρα να υπαγορεύουν σε δημοσιογραφικά τρολάκια τους σχόλια με τα οποία χαρακτήριζαν αποσχιστές σημαντικές οικονομικές προσωπικότητες της πόλης, αναμφισβήτητης εθνικής ευαισθησίας. Για να τους σπάσουν το ηθικό.
Και ενώ η πόλη ενθαρρυνόταν από διεθνείς παράγοντες να διεκδικήσει ευρωπαϊκούς θεσμούς η Αθήνα λειτουργούσε νωχελικά. Προτιμούσε να τους χάσει η χώρα παρά να τους πάρει μια άλλη πόλη πλην της πρωτεύουσας.
Πέτυχε, δηλαδή, το αθηναϊκό κατεστημένο αυτό που ήθελε.
Κάτω απο πιέσεις η κυβέρνηση Σημίτη προς έκπληξη πολλών έκανε το αυτονόητο. Πραγματοποίησε τη Σύνοδο Κορυφής του 2003 στην Χαλκιδική (στην Θεσσαλονίκη θα την πραγματοποιούσε αλλά για λόγους ασφαλείας η Σύνοδος έγινε στη Χαλκιδική) και μετά τη Σύνοδο, δημοσιεύθηκε μια διακήρυξη η οποία προέβλεπε έναν γενικό οδικό χάρτη για τα Δυτικά Βαλκάνια και την πορεία τους προς την Ε.Ε.
Αυτή η Διακήρυξη, που ονομάσθηκε Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης, αποτέλεσε σημείο αναφοράς αυτά τα 20 χρόνια και αυτήν επικαλέστηκε ο Μητσοτάκης για την συνάντηση της Αθήνας.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Βετόν Σουρόι ενός σημαντικού κοσοβάρου δημοσιογράφου και πολιτικού παλαιότερα, κάνει μια επισήμανση που στα life style ΜΜΕ της Ελλάδας πέρασε απαρατήρητη.
Η Διακήρυξη της Θεσσαλονίκης μετονομάσθηκε Διακήρυξη των Αθηνών με την εξής διαφορά. Η πρώτη έδινε έμφαση στην ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων ενώ η δεύτερη προσέθεσε στα Βαλκάνια και την Ουκρανία και Μολδαβία.
Η συμμετοχή ευρωπαίων αξιωματούχων στην συνάντηση δείχνει πως η πρωτοβουλία είχε άλλους υποκινητές. Στην Αθήνα, και στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να συλλάβει και να διαμορφώσει πολιτική.
Ο κ. Μητσοτάκης, έδειξε και το προηγούμενο διάστημα πως προκειμένου να δώσει επιτυχείς εξετάσεις σε διεθνή κέντρα που αποφασίζουν για την στελέχωση των θεσμών δεν διστάζει, για προσωπικό του όφελος, να φέρει σε δύσκολη θέση τη χώρα. Ακόμη και να την εκθέσει.
Η συμπερίληψη της Ουκρανίας και της Μολδαβίας στην Διακήρυξη δεν πρέπει να ενοχλεί. Δεν είναι αυτή που θα φέρει προσκόμματα στην ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων. Τα Βαλκάνια υπονομεύουν μόνα τους την πορεία τους με τις ακρότητες και τους περιττούς εθνικισμούς τους. Άλυτους εδώ και αιώνες.
Εκείνο που θα αποτελούσε πρόβλημα για μια κοινωνία των πολιτών, όχι για την ελληνική, είναι πως σε άλλες χώρες με ανεπτυγμένο αυτό το αίσθημα ο κ. Μητσοτάκης θα αναγκαζόταν να πραγματοποιήσει την συνάντηση αυτή στη Θεσσαλονίκη. Εκεί που άρχισε και εκεί που διακηρύχθηκε η ατζέντα. Ένας πρωθυπουργός που θα ενδιαφερόταν για την χώρα και το έθνος της, θα φρόντιζε να αναβαθμίσει την διεθνή παρουσία και άλλων πόλεών της.
Ο κ.Μητσοτάκης κάνει, ακριβώς, το αντίθετο. Υπονομεύει οτιδήποτε κινείται εκτός Αθηνών. Και την Αλεξανδρούπολη το αμερικανικό ενδιαφέρον την αναβάθμισε. Όχι η Αθήνα.
Είναι, όμως, τόση η αντιπάθειά τουγια την πόλη, της οποίας είναι και βουλευτής, που δεν θα μπορούσε να ησυχάσει αν δεν την υπονόμευε. Και το πέτυχε.
Και καλά ο κ.Μητσοτάκης κάνει την δουλειά του την οποία, φαίνεται, την έχει και ψυχολογική ανάγκη. Οι βουλευτές της πόλης; Τα στελέχη της ΝΔ; Οι πολίτες της; Τα ΜΜΕ της;
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης που, επίσης, είναι βουλευτής Θεσσαλονίκης;
Ειρήσθω εν παρόδω πως τα αθηναϊκά ΜΜΕ, με τους βαρύγδουπους τίτλους, τα μόνα σχόλια που έκαναν για τη συνάντηση ήταν η διεθνής της απήχηση και ο ηγετικός ρόλος της Ελλάδας. Ούτε μια ανάλυση σαν και αυτήν του Βετόν Σουρόι δεν είδαμε.
Για τους εκτός Αθηνών πολίτες έχω να επισημάνω τούτο μόνο:
Μας τελειώνουν. ¨η το παίρνουμε απόφαση και αντιδρούμε ή θα δούμε οτιδήποτε δημιουργήθηκε τόσα χρόνια έξω από το μίζερο κέντρο να καταρρέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου