Ι. Διπλωματική δραστηριότητα, έχει καίρια τραυματίσει ζωτικά μας συμφέροντα.
ΙΙ. Στις 10-11 Δεκεμβρίου 1999 συνήλθε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο». Κρίσιμα, για εμάς, θέματα ήταν
α) η αναβάθμιση της Τουρκίας σε υποψήφια ένταξης χώρα και
β) η ένταξη, τότε, της Κύπρου χωρίς επίλυση των διαφορών της με την Τουρκία.
● Υπερψηφίσαμε την αποδοχή του Τουρκικού αιτήματος. Επίσης πετύχαμε (;) και την ως άνω αποδοχή της Κύπρου.
●● Αποτύχαμε σ’ όλη την γραμμή (!!!).
Εισδοχή της Τουρκίας σημαίνει, αυτομάτως, και αναγνώριση του “κοινοτικού κεκτημένου”. Άρα δικαιώματος των Τούρκων προς εγκατάσταση στην Ελλάδα. Ο εκεί πληθυσμός είναι δεκαπλάσιος του δικού μας.
Κατ’ αποτέλεσμα συμφωνήσαμε σ’ ανακατάληψή μας, ειρηνική αυτή τη φορά (!!!).
●● Μνημειώδης είναι η αποτυχία αναφορικά και προς το β΄ ζήτημα. Κάθε παρανομία που χρονίζει νομιμοποιείται (!!!). Στο βόρειο τμήμα της Κύπρου εδώ και δεκαετίες γεννιούνται παιδιά. Αποκτούν ακέραιο τουρκικό φρόνημα. Έτσι, η προ δεκαετιών κατάληψη είναι γεγονός “παραγεγραμμένο” γι’ αυτούς (!!!).
ΙΙΙ. Ό,τι έγινε – έγινε. Ό,τι μένει είναι η, κατά το δυνατόν, άμβλυνση των συνεπειών.
Η Ελλάς διήλθε τους αιώνες ως χώρα αγροτική. Οι γεωργοί υπήρξαν διαχρονικά οι Ακρίτες της γης μας. Αυτοί, κυρίως, πολέμησαν το 40 (!).
Οι υπεράριθμοι κρατικοί υπάλληλοι και τα “γκαρσόνια” των τουριστικών εγκαταστάσεων δεν παρέχουν ασφάλεια. Δεν δένονται με την γη μας. Δεν ιδρύουν οικογένειες και δη πολυμελείς. Εντεταγμένες, μάλιστα, σε αντίστοιχη παραγωγή. Τα ζητήματα είναι απλά.
IV. Ο κομματισμός εμποδίζει την πραγματοποίησή τους.
●●● Ο κομματισμός, η διακομματική κουμπαροκρατία...
ο διαρκής, δηλαδή διορισμός υπεραρίθμων, υποβάθμισαν την παραγωγικότητα σε παρασιτισμό (!!!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου