Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Μια µικρή ιστορία από τον Πόρο. Μου την αφηγήθηκε ο φίλος Δημήτρης Διαμαντόπουλος, Ποριώτης εξ απαλών ονύχων.
Πριν από δύο χρόνια, δύο κολόνες ηλεκτρικού ρεύματος, στις οποίες είχαν μπλεχτεί κλαδιά, είχαν αναφλεγεί στο περιώνυμο Λιμανάκι της Αγάπης. Ευτυχώς η φωτιά δεν επεκτάθηκε. Oσοι γνωρίζουν τον Πόρο ξέρουν ότι το ένα από τα δύο νησάκια που τον αποτελούν, η Καλαβρία, όπου και το Λιμανάκι της Αγάπης, είναι ένας τεράστιος πευκώνας.
Δύο χρόνια μετά, τα κλαδιά είναι αγκαλιασμένα σφιχτά με τις κολόνες του ηλεκτρικού. Οταν ρωτήθηκε σχετικώς το δασαρχείο, ο υπεύθυνος απάντησε πως έχει δοθεί άδεια στον ΔΕΔΔΗΕ να τα κλαδέψει, πλην όμως… Αδιαφορία; Αμέλεια ή φόρτος εργασίας;
Ο,τι και να ‘ναι, αν ο μη γένοιτο συμβεί το κακό, θα ψάχνουμε να βρούμε τον εμπρηστή, θα μιλάμε για την κλιματική αλλαγή, πάντως η καταστροφή θα έχει γίνει.
Προχθές διάβασα το άρθρο της Ιωάννας Μάνδρου για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Δικαιοσύνη τούς υπευθύνους των εμπρησμών – είτε εκ προθέσεως είτε εξ αμελείας. Μην ξεχνάμε ότι οι δύο καταστροφικότερες πυρκαγιές των τελευταίων ετών, στην Πελοπόννησο και στο Μάτι, ξεκίνησαν από αμέλεια. Η αμέλεια δύο συμπολιτών μας σε συνδυασμό με την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού –και την αδιαφορία αρκετών ανευθυνοϋπεύθυνων διαχειριστών του– οδήγησαν σε εκατόμβη νεκρών. Αυτός που κατηγορείται για την πυρκαγιά στο Μάτι δεν έχει εμφανισθεί έως τώρα στο δικαστήριο και, το χειρότερο, δεν έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη για την αμέλειά του.
Τι έχει απογίνει εκείνη η γιαγιά που τηγάνιζε ψάρια και υποστηρίζεται ότι εξαιτίας της κάηκε η μισή Πελοπόννησος;
Είναι νωρίς ακόμη για να γίνει ο απολογισμός της φετινής «αντιπυρικής» περιόδου. «Αντιπυρική» κατ’ ευφημισμόν. Αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, θα πρέπει να την ονομάσουμε πυρόπληκτη περίοδο.
Πόσες άλλες περιπτώσεις σαν αυτή που ανέφερα στον Πόρο υπάρχουν; Και με πόσους τρόπους εκφράζεται η καταστροφική αμέλεια είτε από το κράτος είτε από τους ανεύθυνους συμπολίτες μας;
Ας πούμε ότι έχει γίνει κάποια πρόοδος. Αν δεν υπήρχε το «112», θα είχαμε ήδη θρηνήσει πολύ περισσότερα θύματα από τους πέντε νεκρούς που έχουμε έως σήμερα. Ομως δεν φαίνεται να έχει γίνει καμία απολύτως πρόοδος ούτε στην πρόληψη των πυρκαγιών, ακόμη και στη στοιχειώδη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, ούτε και στην αποτελεσματική καταστολή τους.
Η γενική εντύπωση είναι ότι...
η αντιμετώπισή τους επαφίεται στον πατριωτισμό ορισμένων, σαν τους δύο ηρωικούς σμηναγούς που σκοτώθηκαν στην Κάρυστο.
Οι φωτιές δεν είναι πολιτικές.
Δοκιμάζουν όμως την αντοχή της πολιτικής. Και ό,τι δοκιμάζει τις αντοχές της πολιτικής, δοκιμάζει τις αντοχές του πολιτισμού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου