Για πρώτη φορά το ακρωνύμιο ΤΙΝΑ χρησιμοποιήθηκε επί Μάργκαρετ Θάτσερ που συνήθιζε να επιμένει πως «δεν υπάρχει άλλη λύση» για τα κοινωνικά δυσάρεστα μέτρα που έπαιρνε.
Στην Ελλάδα σήμερα η έκφραση ξαναζωντάνεψε με την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως του Αλέξη Τσίπρα, ως αντίπαλο δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οσα λάθη ή αδυναμίες οι εκλογείς και αν καταμαρτυρούσαν στη ΝΔ και τον πρόεδρό της η προοπτική να εισπράξει αυτή τη δυσαρέσκεια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας έστελνε τους πάντες στην εκλογική αγκαλιά του Κ. Μητσοτάκη. Ετσι εξηγούνται οι αποτυχείς προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, καθότι αφορά το τεράστιο ποσοστό της ΝΔ. Ετσι επίσης μπορεί να εξηγηθεί η γενικότερη καθίζηση της Αριστεράς.
Οπως σωστά επεσήμανε σε ένα τηλεοπτικό τραπέζι συζητήσεων ο Λ. Κουσούλης, η εκλογική ετυμηγορία υπήρξε η συνέχεια και η τελική ολοκλήρωση των εκλογών του 2019. Που είχαν σηματοδοτήσει την έξοδο του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, αλλά με ένα ποσοστό δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον κόσμο που θα τον ήθελε να εκλεγεί. Ηταν η ψήφος των λεγόμενων «κυβερνητικών», που έχουν σταθερή ιδεολογία – υπέρ της εκάστοτε κυβέρνησης. Η απογοήτευση και με τα 4 χρόνια στην αντιπολίτευση, βρήκε τελικά διέξοδο στην εκλογή της 21ης Μαΐου 2023. Και πήρε μαζί της και ολόκληρη την Αριστερά, που από τα πράγματα ήταν ευρωπαϊκός αναχρονισμός να κερδίζει συνολικά τόσο μεγάλα ποσοστά στις εκλογές!
Αυτές όμως οι εκλογές σηματοδότησαν και άλλες σημαντικές αλλαγές.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε ένα τελευταίο καμπανάκι κινδύνου. Αν δεν καταλάβει άμεσα τα λάθη του και σε επίπεδο ηγεσίας αλλά και σε θέματα πολιτικής στρατηγικής, το οριστικό τέλος είναι πολύ κοντά.
Πρέπει να αποβάλει την άσκοπη τοξικότητα σε επίπεδο στελεχών αλλά και θέσεων.
Απαραίτητη επίσης είναι η επιλογή μιας ηγεσίας δίχως τις αμαρτίες και τους συνειρμούς του παρελθόντος, έτοιμης να υιοθετήσει καινούργιες στρατηγικές και να χτίσει από την αρχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι τώρα δεν δίνει την εικόνα εναλλακτικής κυβέρνησης. Αν αναμετρηθεί στις επικείμενες εκλογές δίχως να μεταμορφωθεί ριζικά, δύσκολα θα παραμείνει αξιωματική αντιπολίτευση. Μια λύση Αχτσιόγλου λ.χ., με μια νεανικότερη ηγετική ομάδα, είναι η μοναδική τους ελπίδα, αν και δύσκολη, για κομματική επιβίωση.
Για τη ΝΔ ο θρίαμβος δεν πρέπει να σκεπάσει τα προβλήματα. Αν ο Τσίπρας παραμείνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα παίξει χωρίς ουσιαστικά αντίπαλο. Θα έχει όμως να αντιμετωπίσει τον εαυτό της και τις δυσκολίες της πραγματικότητας. Απειλή πραγματική γι’ αυτήν θα είναι ένα καινούργιο σοβαρό συντηρητικό μόρφωμα από τα δεξιά της και το Κέντρο. Που θα επισημάνει τρεις από τις εν δυνάμει αδυναμίες της. Τις μεγάλες δημόσιες δαπάνες που πραγματοποιεί και πνίγουν με ελέγχους και παρεμβάσεις την ελεύθερη οικονομική δράση των πολιτών. Το ζήτημα της συνεχιζόμενης μεγάλης μουσουλμανικής μετανάστευσης, που στοιχίζει και κοινωνικά και οικονομικά. Και την αυξανόμενη παρεμβατική παρουσία της ΕΕ σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Από την οικονομία μέχρι τη μεταναστευτική πολιτική.
Αξίζει όλοι να καταλάβουν πως από την Αριστερά η απειλή έχει ουσιαστικά τελειώσει. Η ΝΔ οφείλει να κοιτάζει προσεκτικότερα προς τα δεξιά της. Προς τους δικούς της παραδοσιακούς οπαδούς. Που αισθάνονται αρκετά παραμελημένοι. Λόγω της έμφασης σε μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ και με την εμμονή σε επιλογές σοσιαλδημοκρατικές.
Να μην ξεχνάμε:
Η άνοδος των συναισθημάτων περί εθνικής ταυτότητας, οικονομικής ανεξαρτησίας από ξένους ελεγκτές, funds και μεγάλο δημόσιο χρέος και από τις καταπιεστικές αντιλήψεις των Βρυξελλών περί κοινωνικών κανόνων και συμπεριφοράς απέναντι στην Τουρκία και τους μετανάστες, μπορούν να προετοιμάσουν ένα πολύ επικίνδυνο πολιτικό κοκτέιλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου