ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Από την κομματική αφασία στην πολιτική αδιαφορία;

Του Γιάννη Πανούση

Καθηγητή Εγκληματολογίας, πρώην υπουρού Προστασίας του Πολίτη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητων σουργελαράδων 

Ο γάιδαρος πεθαίνει από πείνα

επειδή δεν μπορεί να επιλέξει

ανάμεσα σε δύο πανομοιότυπους σωρούς σανού

Ζαν Μπουριντάν (1310-1358)

Αναρωτιέμαι αν η  αντιφατική πολιτική φύση του Έλληνα είναι αναλλοίωτη ή μήπως είναι προϊόν των ίδιων και συνεχών ιστορικών λαθών. Αναρωτιέμαι επίσης αν ο Θεός της Ελλάδας έπλασε τον Έλληνα πολιτικό για να δημιουργήσει "καταστασιακή πλήξη" και τον Έλληνα πολίτη για να ψάχνει -εν είδει σύγχρονου Σίσυφου- κάποιο νόημα  σε διαδικασίες, όπου το αίσθημα ότι "όλα έχουν παιχτεί (και χαθεί για τον ίδιον)" πριν καν αρχίσουν, κυριαρχεί.

Χωρίς  ηθική αυτογνωσία και ιδεολογική ταυτότητα μία έντονη ψυχική κόπωση κενού χρόνου και άδειου σκοπού διακατέχει τον ψηφοφόρο. Όλα  και όλοι μοιάζει να κινούνται σ’ένα σκοτεινό βάθος κι όχι στη φωτεινή επιφάνεια.

Από τη μία η μονότονη εκφορά του κομματικού λόγου κι από την άλλη το δηλητηριώδες δήθεν "αντίδοτο" των ΜΜΕ.

Στη μέση οι σκιές της διαφθοράς και της διαπλοκής και οι ακραίες μορφές (φανερής ή λανθάνουσας) βίας.

Γενική διαπίστωση: απώλεια πολιτικής ζωτικότητας και ιδεολογική αδιαφορία των ψηφοφόρων. Σιωπή, σκέψεις  μελαγχολίας ή και θλίψης. Δεν ξέρω αν το παραβάν θα κρύβει αμήχανες κινήσεις και αν η κάλπη θα κυοφορήσει απρόβλεπτες ρήξεις.

Πιστεύω όμως ότι το αυτεξούσιον της δημοκρατικής αποχής, σε συνδυασμό με την [ελεύθερη;] επιλογή του Τίποτα, είναι αδύνατο να καταλήξουν σε μακροπρόθεσμα θετικό για τη χώρα αποτέλεσμα, αν δεν σπάσουν οριστικά τα δεσμά που κρατούν ακίνητη την ανανεωτική πολιτική σκέψη και απαισιόδοξο τον Έλληνα.

ΥΓ. Όσοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι "το σανό" τρέφει αυταπατώμενους, ίσως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η τροφή...

 

 ταυτόγχρονα διασ-τρέφει συνειδήσεις κι εκ-τρέφει ακραία μορφώματα.