Το πρόβληµα με την Αριστερά είναι ότι εξακολουθεί να εμπιστεύεται τους μύθους της, ακόμη κι όταν η πραγματικότητα τους έχει ευτελίσει. Και από μύθους, που από αρχαιοτάτων χρόνων οργανώνουν τη συλλογική ευαισθησία, τους έχει μεταμορφώσει σε παραμύθια που εξάπτουν τη φαντασία κυρίως σε όσους δεν τη διαθέτουν.
Παρακάμπτω τα οικονομικά και τα λοιπά μετρήσιμα μεγέθη ακόμη και από όσους δεν γνωρίζουν παρά την απλή μέθοδο των τριών. Παρακάμπτω ακόμη και το παραμύθι που θέλει την Αριστερά να παίζει τον ρόλο της καλής νεράιδας στης Γης τους Κολασμένους. Και θα προσπαθήσω να περιγράψω αυτό το ιδιαίτερο νεφέλωμα από εμμονές με το οποίο περιβάλλει τη νεολαία η Αριστερά. Ακόμη και σήμερα που ο μύθος της εξεγερμένης νεολαίας, αυτός που γεννήθηκε με το Πολυτεχνείο και ακολούθησε τις μακρές δεκαετίες της Μεταπολίτευσης με το συνωμοτικό ψευδώνυμο «φοιτητικό κίνημα», έχει φτάσει να εκπροσωπείται από μικρές ομάδες αερομεταφερόμενων θυμωμένων. Πότε για τον Κουφοντίνα, πότε για την «αστυνομοκρατία», πότε για το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της πανίδας ο αναμαλλιασμένος ημιπιτσιρικάς, ή ημιενήλικας, κοινώς πολίτης με μειωμένη ευθύνη που επετέθη φραστικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την αυταρέσκεια πρωταγωνιστή σε επαρχιακό θίασο ερασιτεχνών. Ξέρετε, αυτοί που νομίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί το μεγαλείο του ταλέντου τους διότι ο κόσμος είναι ηλίθιος. Ο κόσμος μπορεί να είναι ηλίθιος, όμως κι αυτοί είναι μέρος του κόσμου.
Η «νεολαία» ήταν η μεγάλη ψευδαίσθηση της Αριστεράς σε αυτές τις εκλογές. Ισως η τελευταία μεγάλη ψευδαίσθηση. Πίστεψαν πως όσοι θα ψηφίσουν για πρώτη φορά και όσοι είναι κάτω από μιαν ορισμένη ηλικία θα είναι το σωσίβιό της στο ναυάγιο που το έβλεπε να έρχεται. Ο όρος «ημιπιτσιρικάς» –ανήκει στον κ. Βούτση αν δεν κάνω λάθος– δεν προσδιορίζει όριο ηλικίας. Προσδιορίζει τρόπο συμπεριφοράς. Κι απ’ τη στιγμή που τον υιοθετείς, ακόμη και στα εξήντα σου ή και στα εβδομήντα σου μπορείς να αισθάνεσαι νέος. Αν είσαι εξεγερμένος είναι σαν να έχεις κάνει μπότοξ στο μυαλό σου. Οχι στη φύλαξη των πανεπιστημίων, ναι στις «παρεμβάσεις» του Ρουβίκωνα, ναι στα «ανοιχτά» σύνορα, αφού όλα αυτά και τα συναφή συγκινούν τη νεολαία.
Δεν υπολόγισαν ότι ...
από το 2008, που ένα μικρό μέρος των νέων έκαψε το κέντρο της Αθήνας, έως σήμερα η νεολαία έχει αλλάξει. Τους ξεγέλασαν ο αναμαλλιάρης της Πύλου και η παρέα του.
Η εξέγερση δεν είναι πια της μόδας. Κι εκεί που πίστευαν ότι θα τους σώσει η νεολαία, βρέθηκαν αγκαλιά με τους ημιπιτσιρικάδες, οι οποίοι κι αυτοί έψαχναν σωσίβιο για να σωθούν απ’ το ναυάγιο της ζωής τους.
Η Αριστερά δεν είναι πια της μόδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου