Η καθηγήτρια Πολιτικής Ιστορίας του πανεπιστημίου του Harvard Kelly M. Greenhill στο βιβλίο «Οπλα μαζικής μετανάστευσης. Βίαιη μετακίνηση, εξαναγκασμός και εξωτερική πολιτική» αποδεικνύει ότι η μαζική μετανάστευση είναι αποτέλεσμα πολιτικής εργαλειοποίησης.
Η συγγραφέας αναφέρει ότι οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατανόησαν πως η επιβαλλόμενη μετακίνηση πληθυσμών αποτελεί όπλο πολιτικής επιβολής και ισχύος. Το αποτέλεσμα είναι η καθολική επιτυχία των πολιτικών σκοπιμοτήτων των κρατών-χειριστών και η ολοκληρωτική εξουδετέρωση της κρατικής υπόστασης της χώρας-στόχου. Η συγγραφέας τεκμηριώνει ότι το αναμενόμενο οικονομικό κέρδος των πολιτικών και των ελίτ στη χώρα-στόχο παραλύει τις αντιστάσεις που συνεπάγεται ο κοινωνικός και πολιτισμικός μετασχηματισμός από τη μαζική μετανάστευση.
Η Kelly M. Greenhill ισχυρίζεται ότι η μαζική μετανάστευση επιβάλλεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους.
Πρώτον, με την ενεργοποίηση της «υποκριτικής ψυχοπόνιας»,
Δεύτερον, μέσω πολιτικών απειλών
Τρίτον, με την πλασματική αντιπαράθεση των πολιτικών ρευμάτων εντός της χώρας-στόχου.
Η «ψυχοπόνια» είναι υποκριτική, επειδή το θυμικό και οι φιλελεύθερες αντιλήψεις ενεργοποιούνται μόνο όταν ευρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με το προσωπικό οικονομικό συμφέρον της ελίτ της χώρας-στόχου.
Παράδειγμα αποτελεί η κοινωνική, θρησκευτική και πολιτική ιστορία του δουλεμπορίου και η βίαιη μαζική μεταφορά λαών από την Αφρική στην Αμερική. Η θεωρία της ρατσιστικής λευκής υπεροχής, που καλλιεργήθηκε αρχικά στη Βρετανία και την Ολλανδία, νομιμοποιεί ηθικά και θρησκευτικά τη βίαιη μεταφορά μαύρων σκλάβων στην Αμερική, ενώ το χρηματικό κέρδος από τη δουλεία δικαιολογεί πολιτικά τον πόλεμο και τις σφαγές.
Οι Κινέζοι κατά τους Αγγλοσάξονες είναι «φυλετικά κατώτεροι» και συνεπώς θα πρέπει να μετατραπούν σε οπιομανείς τον 19ο αιώνα, μέσω των «πολέμων του οπίου». Ο στόχος ήταν να ισοσκελιστεί το νομισματικό εμπορικό ισοζύγιο ασημιού μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Κίνας. Ταυτόχρονα, η προτεσταντική Εκκλησία ενεργοποιεί τα διάφορα θρησκευτικά τάγματα και τους «ιεραποστόλους», ώστε να συνδράμει τα κέρδη των ελίτ από την εξαθλίωση των λαών, μέσω της υποκριτικής ψυχοπόνιας και της «φιλανθρωπίας».
Αυτός είναι και ο λόγος που η ψυχοπόνια στην Ελλάδα εκφράζεται ως πολιτική ορθότητα από τα κόμματα εξουσίας, ενώ υλοποιείται μέσω των ΜΚΟ, οι οποίες στην πλειονότητά τους διοικούνται από συγγενείς και φίλους πολιτικών της χώρας-στόχου. Οι συγγενείς και οι φίλοι διαχειρίζονται τον πακτωλό των χρημάτων που διατίθενται για την «αποκατάσταση των προσφύγων».
Οι πολιτικές απειλές κατά την Kelly M. Greenhill είναι περισσότερο αποτελεσματικές στις πλέον πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά αδύναμες χώρες-στόχους. Η οικονομική υποβάθμιση μιας χώρας-στόχου επιτυγχάνεται μέσω του υπερδανεισμού από τα χρηματοοικονομικά κέντρα εξουσίας που ανήκουν στη χώρα-χειριστή. Η πολιτική διαχείριση της καταστροφής από τον υπερδανεισμό σηματοδοτεί την καθολική αποδοχή της εγκατάστασης των μετακινούμενων λαών στη χώρα-στόχο.
Η Ελλάδα έχει επιλεγεί ως χώρα εγκατάστασης μεταναστευτικών ροών, επειδή σκοπίμως έχει πτωχεύσει. Είναι λοιπόν εύλογο ότι η πολιτική ηγεσία αποδέχτηκε χωρίς αντιρρήσεις τη χρηματική συνδρομή των 20.000 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση ανά μετανάστη που θα εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Ο στόχος της εγκατάστασης 1.000.000 προσφύγων μεταφράζεται σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ που θα τα διαχειριστούν οι συγγενείς και οι φίλοι των πολιτικών κομμάτων εξουσίας μέσω των ΜΚΟ που ήδη διαθέτουν ή θα δημιουργήσουν.
Η άλλη μέθοδος κοινωνικής μηχανικής αποδοχής μεταναστευτικών ροών, αναφέρει η Kelly M. Greenhill, είναι η συνειδητή πλασματική πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων που έχουν αποδεχτεί τη μαζική εγκατάσταση μεταναστευτικών ροών στη χώρα τους. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί η κομματική αντιπαράθεση από τα κόμματα εξουσίας για το πολύνεκρο ναυάγιο νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου, επειδή ανταγωνίζονται για την εγκατάσταση των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα, λόγω του οικονομικού οφέλους που αυτή συνεπάγεται.
Είναι προφανές ότι...
οι διαπιστώσεις της συγγραφέως είναι αντικειμενικές, επειδή το βιβλίο έχει εκδοθεί από τη δεξαμενή σκέψης του πανεπιστημίου Cornel για τη Διεθνή Ασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου