Ακόµη ετούτη η εβδομάς / ραγιάδες, ραγιάδες. l Αντε να τελειώνουμε. l
Διότι, εκτός της βαρεμάρας, δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να φέρει η κακιά στιγμή. l Μέσα σ’ αυτό το άχαρο τσίρκο της β΄ προεκλογικής περιόδου, l όπου αμήχανα «Δελτία Ειδήσεων» αναχαράζουν κάθε μέρα «Στο κόκκινο η προεκλογική αντιπαράθεση» ή «Οι αρχηγοί των κομμάτων διασταυρώνουν τα ξίφη τους» l ενώ οι αποκάτω τους σκυλοτρώγονται σε «πάνελ» για τα «φορολογικά» ή την «υγεία», παράγοντας μόνο βαβούρα και σπανίως καμιά ρανίδα ουσίας l -όπως λ.χ. ότι το μείζον ζήτημα είναι η τερατώδης, η εγκληματική φοροδιαφυγή, l ζήτημα που όλες οι κυβερνήσεις κι όλα τα κόμματα δεκαετίες τώρα αφήνουν να σήπεται και να παρεμποδίζει την ανάπτυξη της χώρας, l μέσα λοιπόν σ’ αυτό το τσίρκο ανίας μπορεί να ξεφυτρώσει αίφνης κι ένας «Γύρος Θανάτου». l
Ενα τσιρκολάνικο μεν θέαμα, αλλά και πολύ επικίνδυνο· l διότι «παίζει εν ου παικτοίς». l Και το διαπράττει μεν πρώτος ο άφρων, ο πανικόβλητος, αλλά ενδίδουν στην ένταση και την παραζάλη και άλλοι «παίκτες». l
Να τελειώνουμε λοιπόν. l Κι ας ελπίσουμε ότι θ’ αφήσουν όλοι τις Ροδόπες γι’ άλλες, νηφάλιες στιγμές και καταστάσεις. l Κάτι τέτοιο διαφάνηκε ήδη στην αρχή της εβδομάδας, l αλλά ποιος ξέρει τι φώκο μπορεί να (έχει) ανάψει το (αναμενόμενο ακόμα τη στιγμή που γράφεται η στήλη) ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. l Eως και οκτωκομματική Βουλή, λέει. l Αλλος ένας ανωφελής σπόρος που εσπάρη από την «απλή» και απειλεί να φυτρώσει τώρα με την «ενισχυμένη». l Λες και δεν χορτάσαμε από κοινοβουλευτικά επιθεωρησιακά νούμερα τα τελευταία οδυνηρά 15 χρόνια. l Νούμερα διασκεδαστικά μεν, έως σπαρακτικών δακρύων όμως ενίοτε. l
Νά ‘τη, νά ‘τη πετιέται! l
Πολύ θά ‘θελα νά ‘ξερα για ποιες ικανότητες, για ποιες ακριβώς χάρες τους επιδιώκει η Ζωή η Λουλουδοφορεμένη (εσχάτως) να αναδείξει βουλευτές στο πλάι της, l παραγκωνίζοντας άλλους τους οποίους επέλεξαν ήδη οι ψηφοφόροι της, l τον φίλο της ηθοποιό Μπιμπίλα, τον γυμναστή της και –αυτόν, καλά– τον επίσης ηθοποιό σύντροφό της. l Ο θίασος πάντως συγκροτήθηκε και αν η Πλεύση του αράξει τελικά στη Βουλή, θα αρχίσουν και οι παραστάσεις. l Με πρωταγωνίστρια φυσικά τη Ζωή l – η στήλη το είχε διακρίνει πρώτη στις αρχές του αλήστου 2015 ότι η κοπέλα θεωρεί εαυτόν Πρωταγωνίστρια (όπως λ.χ. η ανεπανάληπτη Θέκλα του Αρκά). l Ο και απεδείχθη με καθημερινές παραστάσεις καθ’ όλο το πρώτο οκτάμηνο του ’15. l Και τώρα, the prime. l Προβλέπω ότι ο Τασούλας θα αρνηθεί να επανεκλεγεί πρόεδρος της Βουλής. l
H κοπέλα θεωρεί εαυτόν...
Πρωταγωνίστρια.
Με τον θάνατο του Γιάννη Μαρκόπουλου, l που και μόνο μια δεκαετία του στο τραγούδι (1970-1980) άρκεσε για να τον κατατάξει στους σπουδαίους του τραγουδιού μας, l διαπιστώθηκε άλλη μια φορά η κατάντια των τηλεραδίων να θυμούνται το έργο των μεγάλων συνθετών μόνο όταν πεθαίνουν. l Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω: l Ντροπή και αίσχος των τηλεραδίων. l (Κι η τύφλα, τύφλα: Παραπονεμένα Λόγια και Ζαβαρακατρανέμια και άλλα ηρωικά ακούστηκαν αυτές τις μέρες· l ελάχιστοι θυμήθηκαν εκείνο τον αριστουργηματικό κύκλο «Ηλιος ο πρώτος» σε ποίηση Ελύτη l – «Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι», «Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο» κλπ. l Κι αυτοί, όχι με την ανυπέρβλητη πρώτη εκτέλεση της Μαρίας Δημητριάδη, αλλά με κάτι πόρρω απέχουσες νεότερες. l Καλά, οι σταθμοί αυτοί δεν διαθέτουν τέτοια μνημειώδη έργα στις πρώτες εκτελέσεις τους; l Ολα είχαν εκδοθεί αργότερα σε cd και σε άλλες ψηφιακές μορφές. l Της άγνοιας, της ακηδίας και της προχειρότητας το ανάγνωσμα. l Και το ακρόαμα. l
(Για κάτι «παραλειπόμενα» της Μπερλουσκονιάδας των ημερών, στο επόμενο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου