Το ναυάγιο στην Πύλο και ο τραγικός απολογισμός του έχουν προκαλέσει θλίψη και συγκίνηση στη χώρα. Δυστυχώς, υπάρχουν ορισμένοι κύκλοι που βρίσκουν αφορμή ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις και προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη πάνω στα πτώματα, εκτελώντας συμβόλαια (που σύναψαν με ποικίλους εντολοδότες) δυσφήμησης της Ελλάδας και διεξαγωγής ψυχολογικών επιχειρήσεων σε βάρος του λαού μας.
Ενα από τα κεντρικά και από τα αθλιωδέστερα συνθήματα που κυκλοφόρησαν αμέσως μόλις έγιναν γνωστά το ναυάγιο και η ανάσυρση δεκάδων νεκρών από τη θαλάσσια περιοχή όπου σημειώθηκε είναι το «δεν ήταν ατύχημα, ήταν έγκλημα» – κι αυτό υπό την έννοια ότι το προκάλεσαν η πολιτική κλειστών συνόρων της Ε.Ε. και της Ελλάδας, το Λιμενικό, οι αποφάσεις για τη διαδικασία διάσωσης, οι πολίτες της χώρας μας που δεν θέλουν να εποικιστεί η χώρα από αφροασιατικούς πληθυσμούς, ο ρατσισμός που υποτίθεται ότι κυριαρχεί στην κοινωνία κι ένα σωρό άλλες πρωτοφανούς χυδαιότητας ανοησίες.
Η Ελλάδα δεν έχει καμιά ευθύνη για οποιοδήποτε θαλάσσιο ατύχημα γίνεται με τα δουλεμπορικά. Δεν φταίει η χώρα μας που περιβάλλεται από θάλασσα και δεν ευθύνεται που κάποιες χώρες, όπως η Τουρκία, χρησιμοποιούν τη λαθρομετανάστευση ως υβριδικό όπλο εναντίον μας. Οι Ελληνες έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη τα ανθρωπιστικά αισθήματά τους και οι Ενοπλες Δυνάμεις μας, καθώς και το Λιμενικό και τα λοιπά Σώματα Ασφαλείας, εκτελούν ευόρκως τα καθήκοντά τους.
Εκείνοι που ευθύνονται για τους πνιγμένους, τις διαλυμένες οικογένειες, τις φτωχοποιημένες πατρίδες και όλα τα ανθρώπινα δράματα που προκύπτουν από τη μάστιγα της λαθρομετανάστευσης είναι όσοι θησαυρίζουν από αυτές τις καταστάσεις και οι ισχυρές χώρες που διαλύουν τις ανίσχυρες για να τις πλιατσικολογήσουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω είναι η περίπτωση της Λιβύης, όπου η ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι από τις δυνάμεις της «ελευθερίας» έφτασε τη χώρα στο σημείο μηδέν και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες να επιβιβαστούν στα δουλεμπορικά και στη συνέχεια να περάσουν στη δικαιοδοσία των -γνωστών και μη εξαιρετέων- ΜΚΟ.
Είναι καιρός πια...
Ενα από τα κεντρικά και από τα αθλιωδέστερα συνθήματα που κυκλοφόρησαν αμέσως μόλις έγιναν γνωστά το ναυάγιο και η ανάσυρση δεκάδων νεκρών από τη θαλάσσια περιοχή όπου σημειώθηκε είναι το «δεν ήταν ατύχημα, ήταν έγκλημα» – κι αυτό υπό την έννοια ότι το προκάλεσαν η πολιτική κλειστών συνόρων της Ε.Ε. και της Ελλάδας, το Λιμενικό, οι αποφάσεις για τη διαδικασία διάσωσης, οι πολίτες της χώρας μας που δεν θέλουν να εποικιστεί η χώρα από αφροασιατικούς πληθυσμούς, ο ρατσισμός που υποτίθεται ότι κυριαρχεί στην κοινωνία κι ένα σωρό άλλες πρωτοφανούς χυδαιότητας ανοησίες.
Η Ελλάδα δεν έχει καμιά ευθύνη για οποιοδήποτε θαλάσσιο ατύχημα γίνεται με τα δουλεμπορικά. Δεν φταίει η χώρα μας που περιβάλλεται από θάλασσα και δεν ευθύνεται που κάποιες χώρες, όπως η Τουρκία, χρησιμοποιούν τη λαθρομετανάστευση ως υβριδικό όπλο εναντίον μας. Οι Ελληνες έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη τα ανθρωπιστικά αισθήματά τους και οι Ενοπλες Δυνάμεις μας, καθώς και το Λιμενικό και τα λοιπά Σώματα Ασφαλείας, εκτελούν ευόρκως τα καθήκοντά τους.
Εκείνοι που ευθύνονται για τους πνιγμένους, τις διαλυμένες οικογένειες, τις φτωχοποιημένες πατρίδες και όλα τα ανθρώπινα δράματα που προκύπτουν από τη μάστιγα της λαθρομετανάστευσης είναι όσοι θησαυρίζουν από αυτές τις καταστάσεις και οι ισχυρές χώρες που διαλύουν τις ανίσχυρες για να τις πλιατσικολογήσουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω είναι η περίπτωση της Λιβύης, όπου η ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι από τις δυνάμεις της «ελευθερίας» έφτασε τη χώρα στο σημείο μηδέν και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες να επιβιβαστούν στα δουλεμπορικά και στη συνέχεια να περάσουν στη δικαιοδοσία των -γνωστών και μη εξαιρετέων- ΜΚΟ.
Είναι καιρός πια...
να ειπωθεί πάσα αλήθεια για τον ανθελληνισμό, που εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα μεταμφιεσμένος σε… ανθρωπισμό.
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου