ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ - Ηλίας Γλεντζές. Φόρος τιμής στην αντρειοσύνη

 


Toυ ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 

Προχθες έφυγε από τη ζωή ένας ανδρείος Ελληνας, ο Στρατηγός Ηλίας Γλεντζές από το Ελος Λακωνίας, ο νικητής, ως νεαρός Υπολοχαγός της 31ης Μοίρας Καταδρομών, της μάχης του Κοτζά Καγιά στον Πενταδάχτυλο το 1974, όταν με νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση, καταλαμβάνοντας το βραχώδες ύψωμα, κατέστρεψε τον βασικό σταθμό επικοινωνιών όλης της τουρκικής αποβατικής δύναμης, αφού εξόντωσε το προσωπικό. Μία ξεχωριστή σελίδα δόξας και γενναιότητας των ελληνικών όπλων μέσα σε ένα ντροπιαστικό για κάποιους άλλους κεφάλαιο της Ελληνικής Ιστορίας.

Ο Ηλίας Γλεντζές με απαράμιλλη γενναιότητα τίμησε τη στολή που άλλοι ατίμασαν. Αδιαφορώντας για τον αυτοκτονικό συσχετισμό δυνάμεων, με εμφανείς ήδη τις ενδείξεις της προδοσίας, έπραξε αυτό που επιβάλλει η τιμή του Πράσινου Μπερέ: Τόλμησε και νίκησε.

Η γενιά μου στις Δυνάμεις Καταδρομών είχε την τύχη και την τιμή να διοικηθεί από αυτήν τη λαμπρή γενιά πολεμιστών, όπως ο Γιώργος Παπαμελετίου, ο Ηλίας Γλεντζές, ο Ευάγγελος Μαντζουράτος, ο Γιώργος Καραποστόλου κ.ά. Υπηρέτησα υπό τις διαταγές του όλο το 1991, όταν ο Ηλίας Γλεντζές ήταν Υποδιοικητής του τότε Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών κι εγώ ήμουν ένας ταπεινός Δόκιμος Εφεδρος Αξιωματικός στη 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, στο ίδιο στρατόπεδο. Διοικητής του Συντάγματος ο στιβαρός Ευάγγελος Μαντζουράτος, πολεμιστής και τραυματίας της Κύπρου και Διοικητής της 2ας Μ.ΑΛ. ο Γιώργος Καραποστόλου, πολεμιστής κατά του Αττίλα ΙΙ, αφού τοποθετήθηκε στη θρυλική Α’ Μοίρα Καταδρομών μετά τον Αττίλα Ι.

Στη μικρή κοινωνία των επιλέκτων του Στρατού μας όλοι όσοι πήραν μέρος στις επιχειρήσεις, επιζώντες, πεσόντες, όπως ο Γιώργος Κατσάνης, και αγνοούμενοι, όπως ο Νικόλαος Κατούντας, ήταν οι ήρωές μας

Ο Ηλίας Γλεντζές, όπως όλοι οι πραγματικοί πολεμιστές, ήταν σεμνός και λιγομίλητος για την πολεμική του δράση. Οσοι έχουν πιαστεί στα χέρια με τον Χάρο και τον έχουν κοιτάξει κατάματα, όσοι έχουν δει αγαπημένους συντρόφους να πέφτουν στη μάχη, δεν κομπάζουν, δεν φλυαρούν. Γι’ αυτό ήταν συγκλονιστική στιγμή όταν το 2016, σε διημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο, ο Ηλίας Γλεντζές μίλησε πρώτη φορά, για να καταγραφεί ως Ιστορία, για τις καταδρομικές επιχειρήσεις της περιόδου με έναν συγκλονιστικό τρόπο, από τον οποίο υπερχείλιζε η σεμνότητα, η αγάπη για τους άντρες του αλλά και η αντρειοσύνη. Ημουν τυχερός, γιατί ήμουν εκεί.

Η γνωριμία μας στο Στρατόπεδο ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΣΕΕΜΑΝ ήταν χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του. Πρώτες ημέρες στη Μοίρα ήμουν υπηρεσία και έβγαλα τον Λόχο μου για τρέξιμο στον στίβο της Σχολής Αλεξιπτωτιστών. Τους έβαλα και επαναλάμβαναν από μένα ένα τραγούδι, στροφή στροφή, που είχα φτιάξει ατέχνως και που ξεκινούσε με το «Μες της Κύπρου τα βουνά ο Κατσάνης πολεμά…» και το ρεφρέν ήταν «Κύπρος, Θράκη, Κορυτσά, Ιμβρος, Τένεδος, Νησιά, Πράσινα μπερέ ορμούν κι οι εχθροί τα προσκυνούν».

Ελεγε και κάτι για την τουρκική σημαία, που δεν θα αρέσανε στο ΕΛΙΑΜΕΠ. 

Στις στροφές του αναφέρονταν ονόματα των πεσόντων και αγνοούμενων ηρώων Καταδρομέων Αξιωματικών στην Κύπρο, όπως ο Παπαγεωργίου, ο Κατσάνης, ο Κατούντας. Είχα εξηγήσει στους Αλεξιπτωτιστές μου ποιοι ήταν και τους πώρωνε το παράδειγμά τους.  

Μπροστά μας σε απόσταση έτρεχε μόνος του ο Γλεντζές. Ακούγοντας το τραγούδι, σταμάτησε και μου έκανε νεύμα να παρουσιαστώ μπροστά του. Διέταξα τον Επιλοχία να συνεχίσει το τροχάδην του Λόχου και το τραγούδι. Χτύπησα την πιο δυνατή μου προσοχή και αναφέρθηκα στεντορείως. Μου λέει με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του:

-Τι τραγούδι είναι αυτό, κύριε Δόκιμε; Πού το έμαθες;

-Εγώ το έγραψα, κύριε Αντισυνταγματάρχα, του απάντησα.

-Το ξέρεις ότι κανονικά αυτά απαγορεύονται;, με ρώτησε με μια υποψία περιπαικτικού ύφους.

-Μάλιστα! απάντησα.

– Αλλά βάζεις τους κομάντος και το τραγουδάνε, ε;

– Μάλιστα! Για λόγους ηθικού και αεροβικούς, κύριε Αντισυνταγματάρχα! Τι να τραγουδάμε, τον Μπάρμπα Μπήλιο του Πεζικού;

– Το ξέρεις πως μπορώ να σε καλέσω σε έγγραφη απολογία;

– Μάλιστα! απάντησα ακόμη πιο δυνατά.

Εκανε μια μικρή παύση, κοίταξε κάτω, κοίταξε ψηλά, εγώ υπολόγιζα πόσες ημέρες παραπάνω θα υπηρετήσω και τελικά μου λέει: «Να μου το φέρεις γραμμένο, παιδί μου, να το δώσω στον κύριο Μαντζουράτο, για να το τραγουδάει και η 1η Μ.ΑΛ. Συνέχισε τα καθήκοντά σου».

Για όλους εμάς ήταν, είναι και θα είναι ένας φάρος καθήκοντος και γενναιότητας, της πιο σημαντικής ανδρικής αρετής.  

Διοικούσε διά του παραδείγματος και μόνο η παρουσία του και η επίγνωση της Ιστορίας του αποτελούσε και θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και ευγενούς άμιλλας, να φανούμε -έστω ελάχιστα- αντάξιοι. Σε μια κανονική Ελλάδα η πολεμική του δράση, το παράδειγμά του, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.

Στην πορεία είχαμε γίναμε φίλοι, ήταν από τους ανθρώπους που μετρούσα τη γνώμη τους και είχα την ικανοποίηση να τον τιμήσω πολλές φορές εν ζωή σε άρθρα μου, πολλά εδώ στη «δημοκρατία» αλλά και αλλού, σε συνεντεύξεις και ομιλίες μου, γιατί για μένα, όπως και άλλους, είναι από τους ήρωές μου, από τους λόγους που πέρασα κι εγώ το 1990 την πύλη του ΚΕΕΔ. Μετά την αποστρατεία του φρόντιζε τα κτήματά του στη Λακωνία, όπως ο Κιγκινάτος, πάντα όμως στη διάθεση της Πατρίδας, και τον είχα επισκεφτεί.

Κάθε φορά που τον ανέφερα και μου τηλεφωνούσε ή συναντιόμασταν, μου έλεγε: «Τι έκανα, τίποτε. Εκανα αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκα. Κι εσύ το ίδιο θα έκανες». Ξέρουμε, όμως, όλοι πως δεν είναι έτσι. Μόνο όταν βρεθεί κάποιος στη φωτιά και στον κίνδυνο του θανάτου μαθαίνουμε στ’ αλήθεια τις αρετές ή τα ελαττώματά του.

Οπως μου είχε πει ένας έφεδρος πολεμιστής του Αλβανικού, ονόματι Σαββόπουλος, το 1985, σε ένα ταξίδι με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη: «Υπάρχει ένα μέρος όπου ξεχωρίζουν οι αληθινοί άντρες. Τα τελευταία 100 μέτρα από τη γραμμή εφόδου έως τις θέσεις μάχης του εχθρού, όπου πρέπει να τρέξεις καταπάνω τους. Και να νικήσεις ή να πεθάνεις».

Ο Ηλίας Γλεντζές νίκησε! Η λακωνική γη θα δεχτεί έναν πρωταθλητή του εθνικού χρέους, έναν Ελληνα Αξιωματικό που...

 

ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΤΣΟΓΛΑΝΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Η ανεκτίμητη προσφορά του Αλέκση : Ένας λαός που δεν ξεχνούσε «τι σημαίνει δεξιά» κατάλαβε επιτέλους και τι σημαίνει αριστερά

 


Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Ομολογώ ότι όσο και να προσπαθώ δεν βρίσκω έστω και ένα καλό να γράψω για τον ίδιο τον Αλέκση. Προσπαθώντας να τον περιγράψω οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι «θρασύς», «τοξικός», «μισαλλόδοξος», «εχθροπαθής» και πολλές άλλες που προτιμώ να μην τις γράψω. Χαρακτηρισμοί όπως «εργατικός», «ευφυής», «ικανός», «καλλιεργημένος», «μελετηρός» και γενικώς οποιοσδήποτε θετικός χαρακτηρισμός (όχι μόνο για έναν πολιτικό αλλά για έναν άνθρωπο) μου φαίνονται αταίριαστοι όταν πάω να τους βάλω δίπλα στον σύντροφο μπρόεδρο.  

Ακόμα και η άνοδος του στην πρωθυπουργία δεν μου φαίνεται αποτέλεσμα δουλειάς ή ικανοτήτων αλλά συγκυρίας και θράσους. Το θράσος του τον βοήθησε να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία της κρίσης και όταν η συγκυρία άλλαξε, η απουσία οπoιασδήποτε ικανότητας ή αρετής τον οδήγησε σε ελεύθερη πτώση. 

Είναι τόσο κακή η άποψη μου για τον Αλέκση που ακόμα και την παραίτηση του τη βλέπω με φοβερή δυσπιστία παρότι στην πραγματικότητα ήταν, εδώ και καιρό, ένας μονόδρομος τον οποίο με πείσμα μικρού παιδιού αρνιόταν να ακολουθήσει (και για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι θα ακολουθήσει μέχρι τέλους γιατί έχω μάθει να μην πιστεύω τίποτα από όσα λέει)

Νομίζω (και είμαι βέβαιος πως όχι απλώς δεν είμαι μόνος αλλά πως πιθανόν εκφράζω και την πλειονότητα) ότι ο Αλέκσης υπήρξε ο πιο ανεπαρκής πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης (με τον συναγωνισμό να είναι σκληρός αν κανείς σκεφτεί ότι για 5μισι χρόνια πρωθυπουργός ήταν και ο Κωνσταντίνος ο Εργατικός).

 Ταυτοχρόνως όμως υπήρξε και ένας από τους πιο ωφέλιμους πρωθυπουργούς στην ιστορία της χώρας με την προσφορά του να είναι πραγματικά ανεκτίμητη.

Χάρη στον Αλέκση ένας λαός που δεν ξεχνούσε «τι σημαίνει δεξιά» κατάλαβε επιτέλους και τι σημαίνει αριστερά.

Χάρη στον Αλέκση ο μύθος τους ηθικού και οποιουδήποτε άλλου πλεονεκτήματος που η αριστερά απέδιδε με αυταρέσκεια στον εαυτό της κατέρρευσε σαν πύργος από ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος. 

Χάρη στον Αλέκση οι προπονητές της κερκίδας που για δεκαετίες φώναζαν και κουνούσαν το δάκτυλο κάθισαν επί τέλους στον πάγκο και όλοι καταλάβαμε γιατί ήταν στην κερκίδα. 

Χάρη στον Αλέκση αποδείχθηκε ότι η παράταξη που μας είχε φλομώσει στα λόγια δεν είχε καμία δυνατότητα για έργα.  

Χάρη στον Αλέκση το αντισυστημικό όνειρο έγινε πραγματικότητα μόνο και μόνο για να αποδειχθεί πως τελικά επρόκειτο για εφιάλτη.

Φυσικά το μάθημα ήταν ακριβό αλλά και το όφελος του τεράστιο ακόμα και σε σχέση με το υψηλό του κόστος. Ένα πέπλο που για δεκαετίες έκρυβε την πραγματικότητα επιτέλους σηκώθηκε απελευθερώνοντας τη χώρα από μύθους που την εμπόδιζαν να προχωρήσει. Και αυτό το χρωστάμε στον Αλέκση. Το έκανε κατά λάθος αλλά...

 

ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΤΣΟΓΛΑΝΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Εθνικής αγράμματης και σκατόψυχης κλανιάς επίλογος

 


Toυ ΘΑΝΟΥ ΔΗΜΑΔΗ

Έκανε δόγμα το ψέμα
και το είπα-ξείπα.
 

Δίχασε την κοινωνία, στοχοποίησε αντιπάλους, συκοφάντησε ανθρώπους. 

Ξεπούλησε εθνικές αναφορές, χλεύασε πατριωτικές ευαισθησίες, λοιδόρησε τους αντιφρονούντες

Συγκάλυψε κατάδικους, εξέθρεψε δημόσιο νταβατζιλίκι, έγχυσε χυδαιότητα στο δημόσιο λόγο.  

Θεατροποίησε πάνω σε καμμένα πτώματα, σκηνοθέτησε τις τύχες του κόσμου κάτω από σενάρια γραμμένα με αυταπάτες και επίπλαστα διλήμματα με μοναδικό κριτήριο την αυτόηρωοποίηση του. 

Γεννήθηκε ως αποτέλεσμα δυσκοιλιότητας της σύγχρονης ιστορίας και τελειώνει ως πορδή της που...

ΣΥΡΙΖΑίοι ΕΘΝΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΕΣ: Φεύγοντας, ας πάρει και τα οράματά του μαζί του

 


Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΑΡΟΚΟΠΟΥ

Περιγράφοντας χθες το αδιέξοδο της αντιπολίτευσης, λέγαμε πως το κόμμα του Σύριζα με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα δεν πρόκειται να ξανακινηθεί προς εξουσία σε καμιά περίπτωση. Λέγαμε όμως ταυτόχρονα πως χωρίς αυτόν, ο Σύριζα θα διαλυθεί την επόμενη ημέρα, αφού θα χαθεί η συγκολλητική ουσία που συγκρατούσε αυτό το πολιτικό συνονθύλευμα.

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί και να μην είναι ξανά υποψήφιος είναι σωστή για τον ίδιο, εφόσον επιθυμεί να αφήσει πίσω του έστω και ένα μικρό θετικό πολιτικό αποτύπωμα. Με αυτήν την απόφαση του, αποδέχεται πως ο πολιτικός του κύκλος που ξεκίνησε από την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης μέχρι το 2015 και που κατέληξε στην κυβερνητική καταστροφική φαρσοκωμωδία του 2015-2019 και στην αντιπολιτευτική φαιδρότητα του 2019-2023, έκλεισε οριστικά.

Ο ίδιος για κάθε λάθος επιλογή του, από τη σύγκρουση του με τους ευρωπαίους εταίρους μέχρι το φλερτ με τη δραχμή και από την προσπάθεια προσέγγισης με Κίνα, Ρωσία και Ιράν μέχρι την απλή αναλογική, έβρισκε σαν δικαιολογία πως είχε αυτοεξαπατηθεί ή πως το όραμα του δεν εκπληρώθηκε.

Η πολιτική του εξαφάνιση θα κάνει καλό στον τόπο. Το ηχόχρωμα της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου που χρησιμοποιούσε, μαζί με την άνευ λόγου και αιτίας έντονη εχθροπάθεια του, την τοξικότητα του λόγου του, μαζί με την εκκωφαντική αναποτελεσματικότητα του, δεν θα λείψουν από κανέναν.

Δεν ξέρουμε τι αφήνει πίσω του, στο κόμμα του, πέρα από συγκρούσεις ανάμεσα σε φατρίες, γκρουπούσκουλα, τάσεις, συνιστώσες, ομάδες που παλεύουν με τις εμμονές τους και τις ιδεοληψίες τους. Δεν ξέρουμε εάν αφήνει πίσω του μια ιδεολογική παρακαταθήκη, ένα μπούσουλα και μια ραχοκοκαλιά ικανή για να περάσει στη μετά Τσίπρα εποχή.

 Εκείνο που ελπίζουμε είναι...

 

ΣΥΡΙΖΑίικα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Παπαδημούλης για αρχηγός

 

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ


(...)  Οι σύντροφοι δεν πρέπει να το παιδέψουν καθόλου το θέμα της ηγεσίας. 

Η λύση βρίσκεται, κυριολεκτικά, μπροστά τους. Δημήτρης Παπαδημούλης το όνομά του! 

Είναι υπόδειγμα συνετής πολιτικής φιγούρας. Μέγας οικονόμος. Εχει κατορθώσει να διαθέτει τριαντατόσα ακίνητα, τα οποία δεν τα αφήνει να αραχνιάζουν αλλά τα δουλεύει, τα νοικιάζει, αρμέγει γάλα και μέλι από τα πολύτιμα ντουβάρια τους. Μάλιστα, είναι και ψυχοπονιάρης.

Οταν είχε δημοσιευτεί στον Τύπο (τον Ιούνιο του 2020) ότι καμιά δεκαπενταριά τα νοίκιαζε σε ΜΚΟ και μετανάστες, εκείνος δήλωσε: «Το σύνολο των καθαρών εσόδων από όσα διαμερίσματα ενοικιάζω μέσω ΜΚΟ σε πρόσφυγες και μετανάστες θα κατατίθεται μέχρι και το τελευταίο ευρώ για τη στήριξη δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης υπέρ των Ελλήνων πολιτών που έχουν ανάγκη, αλλά και των προσφύγων και μεταναστών».

Είχαμε διαβάσει τότε τη δηλωσάρα του και πλαντάξαμε στο κλάμα από τη συγκίνηση. 

Ασε, δε, που είναι και νοικοκύρης. Με τον κορωνοϊό, όταν ηχούσαν οι σάλπιγγες της καραντίνας και ο πλανήτης φοβόταν ότι θα ξεμείνει από χαρτιά υγείας, ο Παπαδημούλης πήγε σε έναν Σκλαβενίτη και… φόρτωσε πράμα! «Καλύτερα να σου περισσέψει κάνα ρολό», ίσως σκέφτηκε, «παρά να σου λείψει».


Καμαρώστε τον στη φωτογραφία να σούρνει τα καρότσια του σούπερ μάρκετ* και...

 

ΣΥΡΙΖΑίικου σουργελοκατσαπλιάδικου κωμωδία

 


 

 

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελοξεφτιλαράδων κωμωδία

 













 

ΣΥΡΙΖΑίου εθνικού σουργελοξεφτιλαρά κωμωδία

 
























 

Σαν σήμερα (30/6/ΧΧΧΧ)

 

1912: Παγκόσμιο ρεκόρ για τον υπολοχαγό Δημήτριο Καμπέρο. Με το υδροπλάνο «Δαίδαλος» πετά με μέση ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα

1934: «Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών». Ο Χιτλερ επιβάλλεται,στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ' άλλους 400

1936: Εκδίδεται το ιστορικό ερωτικό μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»,

1993: Ο Αντώνης Σαμαράς προχωρά στην ανακοίνωση της ιδρυτικής διακήρυξης της «Πολιτικής Άνοιξης».
 
 
 

1997: Το Χονγκ Κονγκ ενώνεται με την Κίνα.

1958: Γεννιέται η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου


2020 Πέθανε ο ηθοποιός Διονύσης Μπουλάς.
 
 
 
 
 
 

2021 
Εφυγε ξαφνικά από τη ζωή μετά από ανακοπή καρδιάς που υπέστη, στο σπίτι του στο Βύρωνα ο Σάββας Αξιώτης, ετεροθαλης αδελφός του γνωστού τραγουδιστή Χρήστου Δάντη 

2022
Πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 75 ετών ο γνωστός δημοσκόπος, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος , ενώ κολυμπούσε στην παραλία Αχλάδι της Σύρου.