Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΪΜΑΡΟΓΛΟΥ
Με την ανακοίνωση και των ψηφοδελτίων επικρατείας ολοκληρώθηκε η κατάθεση των συνδυασμών των υποψηφίων για τις εκλογές. Παρά τις εξαγγελίες τους περί δήθεν ρήξης με τις κατεστημένες συμπεριφορές του παρελθόντος, οι κομματικές ηγεσίες επέλεξαν να ακολουθήσουν τον «χρυσό κανόνα» της διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν καμιά πολιτική τους πτέρυγα. Η σύνθεση των ψηφοδελτίων προϊδεάζει και για τη σύνθεση των κοινοβουλευτικών ομάδων στη νέα Βουλή υπονομεύοντας εξ αρχής τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που επιβάλλεται να γίνουν στη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, την παιδεία, την υγεία και σε άλλους κρίσιμους τομείς. Το «ξεπερασμένο» πολιτικό σύστημα επέβαλε για μια ακόμα φορά τους κανόνες του.
Ο πρωθυπουργός δηλώνει αποφασισμένος, εφ’ όσον τον εμπιστευτούν ξανά οι πολίτες, να προχωρήσει στις ρήξεις που δεν κατάφερε να κάνει στη διάρκεια της πρώτης του θητείας. Ωστόσο, δεν τόλμησε να αρνηθεί τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας του υπουργού που παραιτήθηκε μετά την τραγωδία των Τεμπών αποδεχόμενος την εθνικά επώδυνη αποτυχία του στην εκπλήρωση των καθηκόντων που είχε αναλάβει. Τη στιγμή μάλιστα που η αποτυχία αυτή απειλεί να στερήσει μια δεύτερη θητεία από τη σημερινή κυβέρνηση. Ήταν ουσιαστικά μια «αναγκαστική» επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος συνυπολόγισε στην απόφασή του το γεγονός της -συμπτωματικής;- αποχώρησης από τη Βουλή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ταυτόχρονα με την προσχώρηση του κυβερνητικού του εκπροσώπου Αντώναρου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα ψηφοδέλτια της δημοκρατικής παράταξης δεν συμπεριελήφθησαν και αυτή τη φορά σημαντικά στελέχη του μεταρρυθμιστικού σοσιαλδημοκρατικού και κεντρώου χώρου που ανέλαβαν με επιτυχία στο παρελθόν κρίσιμα ηγετικά και κυβερνητικά αξιώματα της χώρας. Η συμμετοχή τους θα έκανε ακόμα πιο ηχηρή την υπενθύμιση της υπεύθυνης στάσης του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της κρίσης. Τότε που δεν δίστασε να αναλάβει το πολιτικό κόστος θέτοντας σε απόλυτη προτεραιότητα τη σωτηρία της χώρας σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ που σήκωναν διαδοχικά τα αντιμνημονιακά λάβαρα. Η απουσία των στελεχών αυτών γίνεται ακόμα πιο αισθητή μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση κρίσιμη όχι μόνο για τη χώρα αλλά και για την ίδια τη δημοκρατική παράταξη που διεκδικεί με αξιώσεις, μετά από καιρό, έναν ουσιαστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το φιάσκο της απόφασης του Αλέξη Τσίπρα να εκδιώξει από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τον Παύλο Πολάκη ήταν μια ακόμα απόδειξη της αδυναμίας του να συγκρουστεί με τον χυδαίο λαϊκισμό που κυριαρχεί στο κόμμα του. Η άτακτη υπαναχώρησή του μπροστά στις έντονες εσωκομματικές αντιδράσεις ήταν μια πρώτη «εκλογική» ήττα για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ που συνειδητοποίησε, με τον πιο οδυνηρό τρόπο, ότι ο πολακισμός είναι συνυφασμένος με το κόμμα του. Όπως ήττα ήταν και η «υποχρέωσή» του να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια και τον ομόφωνα και τελεσίδικα καταδικασμένο υπουργό του Νίκο Παπά, αποδεχόμενος την ευθύνη και τη συνενοχή του, ως έχοντος το γενικό πρόσταγμα πρωθυπουργού, στην παράνομη επιχείρηση ελέγχου των τηλεοπτικών αδειών.
Με την ανακοίνωση και των ψηφοδελτίων επικρατείας ολοκληρώθηκε η κατάθεση των συνδυασμών των υποψηφίων για τις εκλογές. Παρά τις εξαγγελίες τους περί δήθεν ρήξης με τις κατεστημένες συμπεριφορές του παρελθόντος, οι κομματικές ηγεσίες επέλεξαν να ακολουθήσουν τον «χρυσό κανόνα» της διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν καμιά πολιτική τους πτέρυγα. Η σύνθεση των ψηφοδελτίων προϊδεάζει και για τη σύνθεση των κοινοβουλευτικών ομάδων στη νέα Βουλή υπονομεύοντας εξ αρχής τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις που επιβάλλεται να γίνουν στη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, την παιδεία, την υγεία και σε άλλους κρίσιμους τομείς. Το «ξεπερασμένο» πολιτικό σύστημα επέβαλε για μια ακόμα φορά τους κανόνες του.
Ο πρωθυπουργός δηλώνει αποφασισμένος, εφ’ όσον τον εμπιστευτούν ξανά οι πολίτες, να προχωρήσει στις ρήξεις που δεν κατάφερε να κάνει στη διάρκεια της πρώτης του θητείας. Ωστόσο, δεν τόλμησε να αρνηθεί τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας του υπουργού που παραιτήθηκε μετά την τραγωδία των Τεμπών αποδεχόμενος την εθνικά επώδυνη αποτυχία του στην εκπλήρωση των καθηκόντων που είχε αναλάβει. Τη στιγμή μάλιστα που η αποτυχία αυτή απειλεί να στερήσει μια δεύτερη θητεία από τη σημερινή κυβέρνηση. Ήταν ουσιαστικά μια «αναγκαστική» επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος συνυπολόγισε στην απόφασή του το γεγονός της -συμπτωματικής;- αποχώρησης από τη Βουλή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ταυτόχρονα με την προσχώρηση του κυβερνητικού του εκπροσώπου Αντώναρου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα ψηφοδέλτια της δημοκρατικής παράταξης δεν συμπεριελήφθησαν και αυτή τη φορά σημαντικά στελέχη του μεταρρυθμιστικού σοσιαλδημοκρατικού και κεντρώου χώρου που ανέλαβαν με επιτυχία στο παρελθόν κρίσιμα ηγετικά και κυβερνητικά αξιώματα της χώρας. Η συμμετοχή τους θα έκανε ακόμα πιο ηχηρή την υπενθύμιση της υπεύθυνης στάσης του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της κρίσης. Τότε που δεν δίστασε να αναλάβει το πολιτικό κόστος θέτοντας σε απόλυτη προτεραιότητα τη σωτηρία της χώρας σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ που σήκωναν διαδοχικά τα αντιμνημονιακά λάβαρα. Η απουσία των στελεχών αυτών γίνεται ακόμα πιο αισθητή μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση κρίσιμη όχι μόνο για τη χώρα αλλά και για την ίδια τη δημοκρατική παράταξη που διεκδικεί με αξιώσεις, μετά από καιρό, έναν ουσιαστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το φιάσκο της απόφασης του Αλέξη Τσίπρα να εκδιώξει από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τον Παύλο Πολάκη ήταν μια ακόμα απόδειξη της αδυναμίας του να συγκρουστεί με τον χυδαίο λαϊκισμό που κυριαρχεί στο κόμμα του. Η άτακτη υπαναχώρησή του μπροστά στις έντονες εσωκομματικές αντιδράσεις ήταν μια πρώτη «εκλογική» ήττα για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ που συνειδητοποίησε, με τον πιο οδυνηρό τρόπο, ότι ο πολακισμός είναι συνυφασμένος με το κόμμα του. Όπως ήττα ήταν και η «υποχρέωσή» του να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια και τον ομόφωνα και τελεσίδικα καταδικασμένο υπουργό του Νίκο Παπά, αποδεχόμενος την ευθύνη και τη συνενοχή του, ως έχοντος το γενικό πρόσταγμα πρωθυπουργού, στην παράνομη επιχείρηση ελέγχου των τηλεοπτικών αδειών.
Η υποψηφιότητα Παπά ακυρώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «Δικαιοσύνη παντού».
Ωστόσο, η μεγαλύτερη, σε συμβολικό επίπεδο τουλάχιστον, ήττα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι...
η συγκρότηση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος. Είναι πραγματικά κρίμα για κάποιους παλιούς αριστερούς που κάποτε στήριζαν με περηφάνια ψηφοδέλτια επικρατείας με εμβληματικές μορφές όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τίτος Πατρίκιος και άλλες προσωπικότητες της Αριστεράς, να στηρίζουν σήμερα με πάθος, στο όνομα δήθεν της Αριστεράς, ένα ψηφοδέλτιο που θα στείλει στη Βουλή την Έλενα Ακρίτα και την Πόπη Τσαπανίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου