ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Από την Τζάκρη στον Πολάκη

 

Toυ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Όταν άκουσα στο ραδιόφωνο τις δηλώσεις Τζάκρη, ομολογώ δεν τις πίστεψα

Να όμως που είχαν αποδοθεί ακριβώς. Μάθαμε λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλει πλαφόν 5% στα κέρδη μεγάλων επιχειρήσεων ενέργειας, στα διυλιστήρια και στις τράπεζες. Κι αν αυτό μας φαίνεται παράξενο, δικό μας πρόβλημα, το έχει κάνει πρώτα ο Μακρόν στη Γαλλία και μάλιστα με το πλαφόν στο 4%! Έτσι τουλάχιστον μας είπε η κ. Τζάκρη.

Ας αρχίσουμε από το τελευταίο, ουδέποτε μπήκε τέτοιο πλαφόν στη Γαλλία. Φυσικά ούτε μπορούσε να μπει. Οι λογικές αντιφάσεις είναι πολλές και προφανείς. Γιατί να μπει πλαφόν σε έναν κλάδο και όχι σε όλους; Υπάρχουν ηθικά και ανήθικα κέρδη; Αν πάλι το πλαφόν στα κέρδη είναι 5%, γιατί να μην επενδύσουν οι επιχειρήσεις σε ομόλογα; Θα κερδίζουν λίγο λιγότερα, χωρίς κόπο όμως και χωρίς τον επιχειρηματικό κίνδυνο. Για να μην πούμε ότι θα είχαν κάθε λόγο να βγάλουν τα λεφτά τους έξω και να τα επενδύσουν εκεί που θα είχαν καλύτερες αποδόσεις. 

Για να έχουμε μια εικόνα του τι ισχύει, ακόμα θυμάμαι την έκπληξή μου όταν μεγάλη εφημερίδα στις ΗΠΑ έκανε απολύσεις επειδή το ποσοστό κέρδους είχε πέσει στο 15% ενώ η μητρική εταιρεία είχε σαν αρχή, τα κεφάλαια που βάζει, να αποδίδουν τουλάχιστον 30%. Το άλλο άκρο ίσως, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσο για το πλαφόν του 4% στη Γαλλία, δεν είχε την παραμικρή σχέση με τα κέρδη. Αφορούσε τις τιμές του ρεύματος και, για να επιτευχθεί, μειώθηκε δραστικά ο φόρος στις επιχειρήσεις ενέργειας. Κάτι ανάλογο δηλαδή με ό,τι έγινε και στην Ελλάδα, όπου όμως η συγκράτηση των τιμών επιτεύχθηκε με τη φορολόγηση των «ουρανοκατέβατων κερδών» και την επιδότηση των λογαριασμών ηλεκτρικού.

Είπε ψέματα η κ. Τζάκρη; 

Δεν το πιστεύω. Αυτή άλλωστε θα ήταν η καλή εκδοχή. Θα έδειχνε τουλάχιστον ότι έχει μια στοιχειώδη κατανόηση των οικονομικών. 

Φοβάμαι ότι απλώς δεν κατάλαβε τι ισχύει στη Γαλλία. Όπως έδειξε να μην καταλαβαίνει και το πώς διαμορφώνονται τα επιτόκια, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χωρίς δηλαδή να μπορεί να κάνει κάτι ένα κράτος μέλος. Έτσι αυτό που ισχυρίστηκε ότι «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την αύξηση των επιτοκίων», μόνο ως συμβουλή προς την Κριστίν Λαγκάρντ μπορεί να εκληφθεί. Αν και φοβάμαι ότι κανείς στην Φρανκφούρτη δεν πρόκειται να της μεταφράσει Θοδώρα Τζάκρη.

Εντάξει, δεν πιστεύω ότι ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ θα πει τέτοιες οικονομικές ασυναρτησίες. Όμως δεν είναι αυτό το ζήτημα. Η άγνοια της κ. Τζάκρη, η οποία σημειωτέον έχει διατελέσει και υφυπουργός τόσο σε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει με τι είδους φαντασιώσεις ζει ένα μέρος των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

 Βρίσκονται στο ίδιο συννεφάκι και με τις ίδιες αυταπάτες που ζούσαν το 2015. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να γίνουν πειστικές οι εξαγγελίες της ηγεσίας. Χθες για παράδειγμα ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι έχει σχέδιο έτσι ώστε να πέσουν οι τιμές, να ανέβουν οι μισθοί, να ρυθμιστούν τα χρέη και να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος. Κι όλα αυτά την ώρα που η χώρα πρέπει να παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2023. Ο κ. Δραγασάκης βέβαια μας είπε ότι θα ανέβουν οι φόροι στα μερίσματα και στις κληρονομιές. Ακόμα και αν διπλασιαστούν ωστόσο, μια ματιά στον προϋπολογισμό δείχνει ότι δεν καλύπτουν ούτε το μισό της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα που υποστήριζε η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής του το ζήτημα της δικαιοσύνης. Μόνο που...

 

 αναφέρεται σε μια οικονομία που μόλις πριν από λίγα χρόνια έχασε το 25% του ΑΕΠ. Απώλεια την οποία ακόμα δεν έχει ανακτήσει. Σήμερα η Ελλάδα είναι μια από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται συγκριτικά σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που ήταν πριν από την κρίση. Εξακολουθεί να έχει διψήφια ανεργία ενώ το εξωτερικό έλλειμμα εμφανίζεται και πάλι απειλητικό. Ακόμα χειρότερα διαρθρωτικά προβλήματα που περιμέναμε για το μέλλον έχουν ήδη εμφανιστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη εργατικών χεριών όχι μόνο στην αγροτική παραγωγή, όπως στο παρελθόν, αλλά και στον τουρισμό καθώς και σε πολλές δραστηριότητες του τριτογενή τομέα. 

Χωρίς σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας θα οδηγηθούμε γρήγορα σε αδιέξοδο. Για πολλούς λόγους λοιπόν, φυσικά και για το χρέος,  αυτή την περίοδο ο πρώτος στόχος της χώρας, μαζί με τη δικαιοσύνη,  είναι η ανάπτυξη. Χωρίς ανάπτυξη η δικαιοσύνη θα αποδειχθεί κενό γράμμα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει ξεχάσει το πρώτο σκέλος. Αντίθετα, βγάζει την γνωστή του ιδεοληψία απέναντι στον ιδιωτικό τομέα και στις μεταρρυθμίσεις μιλώντας, για παράδειγμα, για κρατικοποιήσεις, την ώρα που το πραγματικό στοίχημα της χώρας είναι η κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων για επενδύσεις. Για τα θέματα αυτά θα μπορούσε να πει πολλά, οι επιδόσεις της κυβέρνησης αφήνουν μεγάλα περιθώρια κριτικής. Προτιμά ωστόσο να ζητά να γίνει κρατική η Εθνική Τράπεζα, όπως και πάλι μας εξήγησε η κ. Τζάκρη, ακολουθώντας τα βήματα του Πολάκη. Πώς αυτό θα ενισχύσει την ανάπτυξη δεν μας εξήγησε.

 Έχουμε πάντως μια εικόνα για το πώς επιχειρήθηκε να αξιοποιηθεί η Τράπεζα Αττικής: οι αρμοί της εξουσίας είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκωδικοποιηθούν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και στην οικονομία.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου