ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αντεπίθεση της αστικής νομιμότητας

 

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Η εικόνα των βανδαλισμών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με αγάλματα βαμμένα με σπρέι με το «Α» της αναρχίας, τα σφυροδρέπανα και συνθήματα σε πόρτες και τοίχους, μαζί με πρόσφατες και παλαιότερες εικόνες από άλλους πανεπιστημιακούς και μη χώρους -θυμίζω την κατ' επανάληψη βεβήλωση του αγάλματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη Σταδίου, του Γρηγορίου του Ε΄, της Βορείου Ηπείρου, τον βανδαλισμό στο άγαλμα του Μακρυγιάννη στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο οποίο έσπασαν και αφαίρεσαν τη λάμα από το σπαθί του, του Τσιγάντε, του Περρίκου (η «Αυγή» είχε δημοσιεύσει σε ένθετο για τα μπάχαλα του 2008 τη φωτογραφία της προτομής γκρεμισμένης στο οδόστρωμα και τη συνόδευε με εγκωμιαστικό «επαναστατικό» ποιηματάκι)- είναι κομμάτι της ζώσας δυστοπίας μας.

Οποιος πιστεύει πως θα βρει ποτέ συναίνεση από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα ρετάλια και τις παραφυάδες τους για την αντιμετώπιση αυτής της βαρβαρότητας, όλη αποκλειστικό δημιούργημα του αριστερόστροφου φασισμού, πλανάται πλάνη οικτράν. Σας γράφει κάποιος που δεν χάραξε ποτέ το θρανίο του, που δεν έγραψε ποτέ σε τοίχο της σχολής του, που ποτέ δεν διανοήθηκε να κοπανήσει με μπουνιές ή ρόπαλο, που παριστάνει τη σημαία, ακόμη και τον πιο σιχαμένο και απεχθή πολιτικό αντίπαλο. Η αριστερίλα, την οποία συχνά πυκνά χαϊδεύουν ενοχικά η Ν.Δ., η δικαιοσύνη, η Αστυνομία λόγω πολιτικών εντολών, δεν έχει τέτοια ηθικά διλήμματα.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, η βία κατά πολιτικών αντιπάλων είναι αποδεκτό μέσο επιβολής πολιτικών ιδεών, τόσο στην κομματική πολιτική όσο και στον συνδικαλισμό σε χώρους δουλειάς, σε Πανεπιστήμια, στους δρόμους, οπουδήποτε. Και να ξέρετε, αυτή είναι η αληθινή αριστερά, το manual αυτά λέει. Η υπακοή στη νομιμότητα είναι κάτι προσωρινό, που δεν το πιστεύουν. Οταν μπορούν, όταν τους παίρνει, δουλεύουν ρόπαλο, μολότοφ, ενίοτε, στην πιο πούρα έκφραση, πιστόλι και βόμβα.

Δείτε τι λέγανε πάντα για τους τρομοκράτες και τους κουκουλοφόρους τραμπούκους. Δεκαετίες για τη 17Ν γράφανε ακόμη και πως ήταν ακροδεξιοί προβοκάτορες, ξένοι πράκτορες και άλλα ευφάνταστα.  

Τι απεδείχθη τελικά όταν τους έπιασαν, όσους έπιασαν; 

 Πως ήταν αυτό που λέγανε οι ίδιοι, σάρκα από τη σάρκα της ποικιλόχρωμης αριστεράς, και αυτοί, οι ίδιοι που πριν λέγανε τις ευφάνταστες θεωρίες περί «προβοκατόρων» και «πρακτόρων», μετά τρέχανε και τρέχουνε ακόμη ως μάρτυρες υπεράσπισης, για συμπαράσταση σε διάφορα αιτήματα, απεργίας πείνας που κρατάνε 378 ημέρες, και ανεβαίνει και η χοληστερίνη. 

«Προβοκάτορες» και οι κουκουλοφόροι και, όποτε συλλαμβάνονται, αποδεικνύεται πως είναι συντρόφια και πάλι τρέχουν για συμπαράσταση. Δικαίωμά τους και δικαίωμά μας να μη χάφτουμε ανοησίες και να ξεσκεπάζουμε την υποκρισία.

Το είχε πει εύστοχα ο ευφυής συνάδελφος και συνήγορος του Γιωτόπουλου: «Η 17Ν είναι η επιτιθέμενη αριστερά». Απλά πράγματα. Η τρομοκρατία, η ένοπλη βία κατά του πολιτεύματος, θεσμικών προσώπων, «ταξικών εχθρών» κ.λπ. είναι the real thing - το υποσυνείδητο της αριστεράς είναι η 17Ν, η ΟΠΛΑ κ.ά., φτιάχνονται με αυτά. Το αποκαλύπτει η συμπεριφορά τους στα κοινωνικά δίκτυα, όταν γράφουν με ψευδώνυμο. Πάνε σύννεφο οι απειλές με Πηγάδες, ξύλο κ.λπ. 

Βέβαια, με χριστιανική αγάπη τούς θυμίζω πάντα πως μετά την Πηγάδα και το ευρύτερο όργιο βίας, την ομηρία και τις δολοφονίες χιλιάδων αθώων σε διάφορους τόπους μαρτυρίου ακολούθησαν ο Γράμμος, η ήττα, αλλά δεν χαλάνε έτσι εύκολα οι φαντασιώσεις βαρεμένων αριστερόστροφων φασιστών.

Σε αυτή τη δυστοπία των βανδαλισμών, της ανομίας, της ανελευθερίας, του αληθινού εκφασισμού, της άρνησης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, της άρνησης της αξιολόγησης, της διά της βίας παρεμπόδισης -έστω και παρουσίας- αντίθετης άποψης στα αμφιθέατρα, στις συνδικαλιστικές συνελεύσεις, δεν υπάρχει κανένα μερίδιο συμμετοχής οποιασδήποτε ακροδεξιάς, φασιστικής, νεοναζιστικής οργάνωσης.

Ολο αυτό το ολοκληρωτικό σκουπιδαριό, αυτή η βαθιά αυταρχική δυστοπία ανήκει αποκλειστικά στην αριστερά, από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως τους λεγόμενους «αναρχικούς». Υπάρχουν χώροι στα πανεπιστήμια όπου ούτε τον σκύλο σου θα καταδεχόσουν να αφήσεις για μισή ώρα, μην κολλήσει τίποτα από την μπίχλα. Οι χώροι υπό τη μακρόχρονη φασιστοειδή μαυροκόκκινη εξουσία τους απηχούν και την αισθητική τους: βρόμα και δυσωδία. 

Πόσοι είναι οι φοιτητές που ψηφίζουν;  

Ούτε 20%. 

Πόσοι είναι αυτοί που συντηρούν την ολοκληρωτική αυτή μπίχλα, την ανομία και τη βία;  

Λίγες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Διάσπαρτες ομάδες τραμπούκων, δέκατα του πυρετού στο σύνολο.

Η συντριπτική πλειονότητα, που δεν πάει να παίξει ξύλο, είναι αυτή που υποφέρει, χάνει εξεταστικές και είναι αναγκασμένη να ζει σε αυτή την γκρίζα ασχήμια, που έχει δημιουργήσει η δικτατορία του κοκκινόμαυρου φασισμού. 

Η κυβέρνηση απέτυχε οικτρά με τη φαρσοκωμωδία που ονόμασε «Πανεπιστημιακή Αστυνομία». Αντί με εργώδη τρόπο, ταχύτητα και αυστηρότητα, αφού ψηφίσει ένα Ιδιώνυμο με αυστηρές ποινές για τα εγκλήματα στα πανεπιστήμια, με παρεπόμενη πειθαρχική ποινή την ισόβια διαγραφή από τις σχολές των δραστών, να εγκαταστήσει μόνιμα την κανονική Αστυνομία, υποχώρησε ατάκτως, προσφέροντας μια νίκη στην αριστερίλα, που πανηγύρισε, αφήνοντας ακάλυπτη τη συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών, των φοιτητριών και των οικογενειών τους.  

Γιατί; 

Από φόβο.

Τα κόμματα και οι οργανώσεις του «χώρου» αυξάνουν την ένταση, διότι γνωρίζουν τη φοβικότητα της αστικής ηγεσίας. Μόλις θα πήγαιναν φυλακή οι πρώτες δεκάδες και θα έχαναν ισόβια τη φοιτητική ιδιότητα, θα σχόλαγε ο γάμος. Υστερα από μερικές σπασμωδικές αντιδράσεις, αφού θα κατέληγαν κι άλλοι στη φυλακή, με αμετάκλητη απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας, σύντομα θα ερχόταν η κανονικότητα, θα αποκαθιστούσαμε την αισθητική των χώρων, την εξουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας πάνω σε περιουσία του ελληνικού λαού.

Ξέρετε πόσοι από τους φοιτητές που έδειραν καθηγητές, συναδέλφους τους, έχτισαν μέσα στο γραφείο τους πρυτάνεις, διέλυσαν συνεδριάσεις οργάνων, άδειασαν σκουπίδια σε κεφάλια καθηγητών, επέβαλαν αποφάσεις με ρόπαλα τιμωρήθηκαν έστω πειθαρχικά όλα αυτά τα χρόνια; 

Ούτε ένας ούτε μία. Αντιθέτως, παίρνουν πτυχίο, «παράσημο» και προωθούνται στην πολιτική.

Η ποικιλόχρωμη αριστερά, λοιπόν, είναι ο υποκινητής, ο ηθικός αυτουργός και, ενίοτε με στελέχη της, συναυτουργός του εγκλήματος. 

Μένει σε εμάς τους υπολοίπους το καθήκον να κάνουμε όσα πρέπει, αποκαθιστώντας το κράτος του Νόμου, υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα των πολιτών και τη Δημοκρατία για να ανακτήσει ο λαός την κυριαρχία του σε αυτές τις εστίες αριστερόστροφου φασισμού και να τις απολυμάνει από την κυριαρχία του ολοκληρωτισμού. Μόνο έτσι θα σβήσει η αθλιότητα, που κάνει να ντρέπεται κάθε φιλόνομος πολίτης. Αυτό προϋποθέτει οργάνωση, σχέδιο, θεσμικά, νομοθετικά όπλα και αποφασιστικότητα επί του πεδίου.

Μπορούμε, και όσοι το πιστεύουμε πρέπει...

 

 να συνεργαστούμε, να υποστηρίξουμε μια τέτοια εκστρατεία αντεπίθεσης της αστικής εθνικής νομιμότητας, της απελευθέρωσης της Παιδείας και του συνδικαλισμού, που υποφέρει από κι αυτός από τον άθλιο νόμο του ΠΑΣΟΚ του 1982, για να γίνουμε, μαζί με άλλα μέτρα, σοβαρό σύγχρονο κράτος.