Καθηγητή Εγκληματολογίας, πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητων σουργελοκατσαπλιαδων...
Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας, ούτε συνταγματολόγος για ν’ απο-φαίνομαι συνεχώς κι αδιαλείπτως (πολλές φορές κι επί σκοπώ) για τις αποκλίσεις του Πολιτεύματος και του Κράτους δικαίου. Δεν είμαι καν πολιτικός παράγων ώστε να βάζω την αλήθεια στη ζυγαριά του κομματικού συμφέροντος.
Ως απλός πολίτης (κι όχι ως εξ επαγγέλματος αγωνιών κι αγανακτών) θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω 10 σκέψεις για την εσαεί[;] κινδυνεύουσα Δημοκρατία μας.
1. Όσοι υποστηρίζουν τη Δημοκρατία προφανώς αναφέρονται στη Συνταγματική κοινοβουλευτική Δημοκρατία (για μερικούς "Αστική Δημοκρατία") κι όχι σε κάποια Λαϊκή Δημοκρατία.
2. Όσοι αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας φαντάζομαι ότι ανα-γνωρίζουν ότι το Πολίτευμα δεν είναι tabula rasa, που αρχίζει να γράφεται εξαρχής από το Μηδέν. Διαθέτει Ιστορία, Παιδεία, Πολιτισμό, Θεσμούς (όχι αρμούς, εσμούς ή ...ισμούς]) που δεσμεύουν τις δημοκρατικές κυβερνήσεις.
3. Η Δημοκρατία δεν είναι άτρωτη, ούτε κινείται με κάποιον αυτόματο πιλότο. Όλοι οι πολίτες και ιδίως οι πολιτικοί συνιστούν την ασπίδα και την πυξίδα της.
4. Η Δημοκρατία δεν είναι ορφανή κι ανάδελφη. Συγκροτεί μαζί με το Σύνταγμα και το Κράτος δικαίου μία ενιαία οικογένεια ελευθεριών, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
5. Η Δημοκρατία αρέσκεται στον διά-λογο (όχι βέβαια τον παρά-λογο) και δυναμώνει με τη διαφωνία (όχι όμως με την παραφωνία ή την αφωνία).
6. Η Δημοκρατία θέλει μέτρο, μεγαλοψυχία, λεβεντιά και μπέσα, που σημαίνει συνέχεια, συνέπεια, ηπιότητα και εντιμότητα.
7. Το οξυγόνο της Δημοκρατίας είναι η διαύγεια/διαφάνεια και η λογοδοσία, η συμμετοχή στα κοινά χωρίς λακέδες και λεκέδες.
8. Τα "επαναστατικά" αδιέξοδα συνθήματα κατά της Δημοκρατίας μπορεί να την τραυματίζουν αλλά δεν την σκοτώνουν όπως τα αδιέξοδα φανατικά κηρύγματα (της υπονόμευσης και της προδοσίας).
9. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να διαπραγματεύεται την ουσία και την ισχύ της ή να συναλλάσσεται με τους έχοντες σε βάρος των αδυνάμων.
10. Ο πολιτικός οφείλει να διαθέτει δημόσιο ήθος και δημοκρατικό πάθος και μαζί με την επαγρύπνηση των πολιτών να μην αφήνουν ανοικτή την κερκόπορτα των ΠΑΡΑ-θεσμικών λειτουργιών.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το περιεχόμενο δίνουν όλοι όσοι επικαλούνται τους κινδύνους (κατά) της Δημοκρατίας (υποδεικνύοντας μάλιστα και τους επικίνδυνους εχθρούς της).
Αυτό αφορά τόσο τους πολιτικούς, όσο και τους ειδικούς, ή τους πολίτες.
Γιατί ως γνωστόν...
δίχως δημοκρατικούς ανθρώπους καμία Δημοκρατία δεν θ’ αντέξει για καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου