ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΨΩΝΑΡΟ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πανάξιοι καλλιτέχνες, άθλιοι πολιτικοί κεκράχτες

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

 Έχουν ξαμοληθεί τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, επώνυμα και ανώνυμα, για να κατακεραυνώσουν όσους ασκούν κριτική σε γνωστούς καλλιτέχνες για τις πολιτικές απόψεις τους, επικαλούμενα αυτά τα τρολ το καλλιτεχνικό κύρος των τραγουδιστών, των ηθοποιών και των πάσης φύσεως καλλιτεχνών.

Να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα. Το γεγονός ότι κάποιος είναι πανάξιος καλλιτέχνης, αυτό δεν τον καθιστά υπεράνω κριτικής όταν οι δραστηριότητές του εκφεύγουν του καλλιτεχνικού πλαισίου. Όταν πολιτικολογεί, θα υποστεί την κριτική για τις απόψεις του. Και όταν οι πολιτικές του θέσεις διακρίνονται για το μίσος τους, την επιθετικότητά τους, την τοξικότητά του, είναι εύλογο και η κριτική που θα του ασκηθεί να είναι οξεία.

Ένας μεγάλος καλλιτέχνης, όσο μεγάλος και αν είναι, δεν έχει πολιτική ασυλία. Η πολιτική είναι σκληρό άθλημα και όποιος εισέρχεται να γνωρίζει πως θα δεχθεί κτυπήματα, σκληρά τάκλιν, ορθόδοξα ή ανορθόδοξα μαρκαρίσματα. Αν δεν είναι προετοιμασμένος για όλα αυτά, ας μην πολιτικολογεί. Ας παραμείνει στον χώρο του. Τέρμα και τελειώσαμε.

Η Αριστερά από τη Μεταπολίτευση και μετά κυριάρχησε στον καλλιτεχνικό χώρο μέσα από ένα επιδέξια στημένο σύστημα ανάδειξης και προβολής ιδεολογικά προσκείμενων καλλιτεχνών. 

Κάποιοι από αυτούς είχαν όντως αξία, κάποιοι άλλοι ήταν μετριότητες που επιβίωσαν ως πολιτικές εφεδρείες σε αυτόν τον χώρο. Ήταν τέτοιο το κλίμα που αν δεν κατέθετες πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων, δεν σε καλούσαν σε δημοτικές συναυλίες, καθώς οι Δήμοι ελέγχονταν από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις, δεν συμμετείχες σε σχήματα, γιατί το πρώτο νούμερο ήθελε να έχει το κεφάλι του ήσυχο και έχανες ένα μεγάλο κοινό που ήταν τα φεστιβάλ των αριστερών νεολαιών. Για να μη μιλήσω για την πρόσβαση στις κρατικές επιχορηγήσεις και τα δισεκατομμύρια που πετάχτηκαν σε παραγωγές-σκουπίδια.

Έτσι προβλήθηκαν μέτριοι συνθέτες, ακόμα πιο μέτριοι τραγουδιστές, μέτριοι έως κακοί ηθοποιοί, με μόνο προσόν τον καλό βαθμό στο αριστερόμετρο. Εννοείται, πως έτσι εξαφανίστηκαν καλλιτέχνες γιατί αυτό το συγκεκριμένο σύστημα ανάδειξης τους απέρριψε λόγω πολιτικών φρονημάτων. Το να είσαι καλλιτέχνης και να δηλώνεις δεξιός ήθελε μεγάλο σθένος. Πολλοί από αυτούς που ψήφιζαν τη Νέα Δημοκρατία σιωπούσαν για να μην μπλέξουν.

Εννοείται πως σε κάθε παροχή υπάρχει και η αντιπαροχή, το λεγόμενο αντίδωρο. 

Ποιο ήταν αυτό στην περίπτωσή μας;  

Το ονοματάκι τους στη λίστα υπογραφών υπέρ της «ειρήνης» και κατά του ιμπεριαλισμού, σε αναλόγου επιπέδου δηλώσεις μέσω ενός εξασφαλισμένου συστήματος δημοσιότητας, στη συμμετοχή σε σχήματα με προβεβλημένους ομοϊδεάτες τους καλλιτέχνες.

Άμα είσαι αριστερός δε χάνεσαι.

Σήμερα, στην εποχή του Διαδικτύου, όλους αυτούς τους κακοφαίνεται που η περίοδος της πολιτικής τους ασυλίας έληξε. Ουδείς αμφισβητεί το ταλέντο, αυτών που το διαθέτουν. Προσωπικά υποκλίνομαι και έχω γράψει πως ουδόλως με ενδιαφέρουν οι πολιτικές απόψεις ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Απολαμβάνω το έργο του. Διατηρώ όμως το δικαίωμα να του ασκήσω κριτική γι' αυτές τις απόψεις, κυρίως αν διατυπώνονται με λόγο ακραίο και υβριστικό.

Αν θέλουν να απολαμβάνουν την πανελλήνια αναγνώριση όσοι τη δικαιούνται...

 

 ας προσέχουν τι λένε και ιδίως πώς το λένε.