ΝουΔοΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Πολιτικά ασυνάρτητα

Του ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ

Σε πολιτικό τραγέλαφο ενδέχεται να απολήξει η κυβερνητική πρωτοβουλία «αποστειρώσεως» της ελληνικής πολιτικής σκηνής, διά του αποκλεισμού του «κόμματος Κασιδιάρη» από τις προσεχείς εκλογές. Περί του θέματος θα αποφανθεί εντέλει ο Αρειος Πάγος. Εως τότε θα υποστούμε μία επιπλέον πολιτική κακοφωνία.

Το βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι κανείς από τους ηγέτες ή τα στελέχη του νέου αυτού πολιτικού μορφώματος μπορούσε να φαντασθεί ποτέ δημόσια προβολή τέτοιας διαστάσεως. 

«Δεν έχει σημασία τι λένε για εμάς οι αντίπαλοί μας, αρκεί να μιλούν για εμάς», διακήρυττε ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ο μέγας προπαγανδιστής του ναζισμού.

Υπάρχει βέβαια θέμα παρουσίας της «άκρας Δεξιάς» στα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως, υποστηρίζουν ορισμένοι. Μόνον που οι διάφοροι σχηματισμοί που αναδείχθηκαν στο παρελθόν στα δεξιά της Ν.Δ. –με εξαίρεση τη «Χρυσή Αυγή»– αποτελούν αντίδραση σε επιλογές κάποιων ηγετών του κόμματος αυτού. Εδώ δεν υπάρχει συγκροτημένη αντίληψη συντηρητικού κόμματος στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον μιας εθνικιστικής Δεξιάς.

Οι ηγέτες της Εθνικής Παρατάξεως –Στέφανος Στεφανόπουλος και Σπύρος Θεοτόκης– που εξασφάλισε το 1977 ποσοστό περίπου 7% δεν ήταν υποστηρικτές ή νοσταλγοί της χούντας. Ηταν απλώς παραδοσιακοί Δεξιοί, που αντιδρούσαν στις νέες πολιτικές επιλογές του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Την αντικαραμανλική Δεξιά ενσωμάτωσε στη Ν.Δ. ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης –κεντρώος, φιλελεύθερος πολιτικός– αξιοποιώντας τη συσσωρευμένη αντιπάθεια των πολιτών προς τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτόνομος πολιτικός σχηματισμός στον χώρο της Δεξιάς δημιουργήθηκε εκ νέου από τον κ. Γ. Καρατζαφέρη, όταν διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. επί της προεδρίας του κ. Κώστα Καραμανλή τον Μάιο του 2000. Λίγους μήνες αργότερα έκανε την εμφάνισή του ο ΛΑΟΣ.

Η υπερπροβολή αυτού του κόμματος που ενορχήστρωσε ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ για να διασπάσει τη Ν.Δ. συνέβαλε σημαντικότατα στην είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή το 2007. Επρόκειτο για μία επιτυχή αντιγραφή σχεδίου που είχε εφαρμόσει ο πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν, που επέτυχε την εισαγωγή του Ζαν Μαρί Λεπέν στη γαλλική πολιτική σκηνή.

Με τη χρεοκοπία της Ελλάδος, την απαξίωση των δύο κομμάτων εξουσίας –ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.– προέκυψε στις εκλογές του Μαΐου 2012 η «Χρυσή Αυγή», κόμμα πρωτόγονο της άκρας Δεξιάς που εξασφάλισε το 7% και ακολούθησε ό,τι απωθητικότερο συνέβη στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Επιστρέφοντας στην επικαιρότητα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι διά του αποκλεισμού του «κόμματος Κασιδιάρη» η κυβέρνηση ελπίζει να εξασφαλίσει ψήφους της άκρας Δεξιάς. Πρόκειται για εκτίμηση δηλωτική αγνοίας της άκρας Δεξιάς εν Ελλάδι.

Αυτό που ο πρωθυπουργός επιδιώκει είναι να αποκλείσει την παρουσία και άλλου κόμματος στη Βουλή πέραν των υπαρχόντων σήμερα, ώστε στις δεύτερες εκλογές να διεκδικήσει με χαμηλότερο ποσοστό τη νίκη.

Δεν είναι ασύνηθες για ένα κόμμα να επιχειρεί την επανεκλογή με τεχνάσματα. Στις εκλογές του 1956, το «τριφασικό» εκλογικό σύστημα που επινόησε ο Τάκος Μακρής είχε εξασφαλίσει στην ΕΡΕ πλειοψηφία εδρών, αν και ήταν δεύτερο κόμμα.  

Οι εποχές εκείνες...

 

 έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. 

Εξ ου τα ασυνάρτητα και ερασιτεχνικά.