Η ροή των πληροφοριών, παρά τα εμπόδια που προσπαθεί να βάλει το καθεστώς Ερντογάν, δείχνει πως η καταστροφή στην Τουρκία έχει απίστευτη έκταση. Οι νεκροί ενδέχεται να ξεπεράσουν τους 200.000, έχουν ισοπεδωθεί ολόκληρες συνοικίες σε πολλές πόλεις και χωριά, σε μια τεράστια περιοχή. Πλήθος ανθρώπων βρίσκονται θαμμένοι ακόμη σε συντρίμμια και είναι απίθανο να είναι ακόμη ζωντανοί έπειτα από τόσες πολλές μέρες χωρίς νερό και τροφή, αν επέζησαν από την κατάρρευση των σαθρών πολυώροφων κτιρίων, που έπεσαν σαν πύργοι από τραπουλόχαρτα. Μαζί έχουν υποστεί ζημιές υποδομές πολιτικές αλλά και στρατιωτικές.
Μια πρώτη εκτίμηση μιλάει για σχεδόν 90 δισ. ζημιές, αλλά και αυτό μοιάζει μάλλον… αισιόδοξο. Λαός και ηγεσία έχουν μουδιάσει. Μπορεί να συνεχίζουν να βγάζουν παράνομες NAVΤEX, να βομβαρδίζουν σεισμόπληκτες κουρδικές περιοχές στη Συρία, έγκλημα απίθανης βαρβαρότητας, όμως, για να το πω εις πειραϊκήν διάλεκτον, ο Εγκέλαδος τους έσπασε τον τσαμπουκά. Ολες οι στρατιωτικές ασκήσεις έχουν ανασταλεί και η χώρα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της.
Παράλληλα η λαϊκή οργή διογκώνεται συνεχώς, σαν κύμα τσουνάμι στον ωκεανό, διότι μεγάλη αιτία των τεράστιων ανθρώπινων απωλειών είναι η απόλυτη διαφθορά επιχειρηματιών, υπό την κάλυψη του εταίρου τους, του κυβερνώντος κόμματος και των μηχανισμών της εξουσίας, όπως οι ελεγκτικές Αρχές, που έκαναν με το αζημίωτο τα στραβά μάτια στον οργασμό ανοικοδόμησης πολυώροφων συγκροτημάτων διαμερισμάτων, που από τις κακοτεχνίες χάριν κερδοσκοπίας αποδείχθηκαν τάφοι για χιλιάδες οικογένειες. Διάβαζα δε για έναν εργολάβο, ευσυνείδητο, του οποίου δεν έπεσε κανένα κτίριο, ο οποίος κατήγγειλε πως οι πολεοδομικές Αρχές τον είχαν ταράξει στα πρόστιμα, εξυπηρετώντας τους ανταγωνιστές του, που έγιναν δήμιοι χιλιάδων οικογενειών και τώρα υπό τη γενική κατακραυγή συλλαμβάνονται ένας ένας καθώς προσπαθούν να διαφύγουν.
Οι φωνές των γνωστών ελιαμεπιτζήδων και διάφορων ομογάλακτων πουρκουάδων αρχίζουν ολοένα και δυνατότερα να λένε πως πρέπει να σπεύσουμε να συμβιβαστούμε.
Ή αδυνατούν να καταλάβουν ή είναι ύποπτοι άλλων πραγμάτων.
Η Τουρκία στην ουσία έχασε έναν πόλεμο. Οι ανθρώπινες και υλικές απώλειές της είναι τέτοιου μεγέθους που είναι κυριολεκτικά σαν να υπέστη μια τεράστια ήττα.
Η Ελλάδα έπραξε το καθήκον της υπό τα όμματα όλης της υφηλίου και εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες είδαν την προσφορά του κράτους μας. Ομως δεν αποφασίζουν οι λαοί της πολυεθνικής Τουρκίας. Το κτήνος του τουρκισμού, με τα ισλαμοφασιστικά και επεκτατικά χαρακτηριστικά του, δεν υπολογίζει τη γνώμη και την αξία της ζωής ούτε των δικών του πολιτών. Τώρα πληγώθηκε και για κάποιο διάστημα θα λουφάξει γλείφοντας τις πληγές του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως άλλαξε το παραμικρό στις στρατηγικές επιδιώξεις του, στον αναθεωρητισμό του, με πρώτο στόχο του κτήνους το Εθνος μας.
Οφείλουμε να εντείνουμε την εξοπλιστική μας προσπάθεια. Να γείρουμε την πλάστιγγα, ιδίως ποιοτικά, τόσο πολύ προς τη μεριά μας, που το βαθύ τουρκικό κράτος, γενοκτόνο και αδίστακτο, να νιώθει βαθιά και σε μεγαλύτερη ένταση τον αταβιστικό φόβο του για εμάς. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, οι Τούρκοι έχουν έναν βαθύ φόβο για εμάς. Εμείς έχουμε ξεχάσει, εκείνοι όμως όχι, πως κάποτε οι παππούδες μας, κυρίως αγροτόπαιδα, τους πήγαν με τα Μάνλιχερ και τη λόγχη ως πίσω στην Ανατολία, έβλεπαν από την κορυφογραμμή του Κάλε Γκρότο τους μιναρέδες της Αγκυρας να αχνοφέγγουν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων. Από τις τουρκικές πηγές ξέρουμε πως ήταν έτοιμοι οι συμπολεμιστές του, αν έσπαγε το μέτωπό τους, να συλλάβουν τον Κεμάλ, να τον κρεμάσουν και να ζητήσουν ανακωχή.
Οταν ο δάσκαλος του Χίτλερ άκουσε πως ο Στρατός μας υποχωρούσε, ούρλιαξε σαν λύκος, δεν πίστευε στα αυτιά του. Και μάλιστα φτάσαμε ως εκεί διχασμένοι, στα όρια του εμφυλίου πολέμου. Φαγωνόμασταν μεταξύ μας και παρ’ όλα αυτά καταλύαμε το τουρκικό κράτος. Χρειάστηκε σύμπτωση πολλής ανικανότητας, τύφλωσης για να «αρπάξουμε την ήττα από τα σαγόνια της νίκης». Λίγο διαφορετική να ήταν η τύχη των γεγονότων και η τουρκική ήττα θα ήταν ολοκληρωτική και η εκστρατεία στην Αγκυρα θα είχε στεφθεί από επιτυχία. Δεν το λέω εγώ, οι Τούρκοι το λένε.
Εάν φτάσαμε κοντά στην Αγκυρα διχασμένοι, φανταστείτε τι θα είχαμε κάνει ενωμένοι. Ο Βενιζέλος είχε ζητήσει να αντιγραφεί αυθεντική στολή Αυτοκράτορα, που φυλάσσεται στο Αγιον Ορος, για να στεφόταν ο Βασιλιάς μας Αυτοκράτορας στην Πόλη. Σε κάποιους φαντάζουν επιστημονική φαντασία, όμως το 1920 ο Στόλος μας ναυλοχούσε στην Πόλη και ο Στρατός μας κατείχε τη Σμύρνη.
Σήμερα δεν θα πάρουμε την Πόλη, αλλά μπορούμε να διασφαλίσουμε την αληθινή ειρήνη, την εδαφική ακεραιότητα και τα συμφέροντα της χώρας μας και τα ευρύτερα συμφέροντα του Εθνους μας και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ισχύος και τις συμμαχίες όχι μόνο για να υπερασπιστούμε τις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και για να απελευθερώσουμε και τα Κατεχόμενα. Τα συμφέροντά μας, μαζί με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, συμπίπτουν για μια ελεύθερη ενιαία ελληνική Κύπρο.
Γι’ αυτό οφείλουμε...
να εντείνουμε τους εξοπλισμούς μας, που απαιτούν σχεδιασμό και χρόνο.
Πριν από λίγες ημέρες ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στην εκδήλωση της Λέσχης Καταδρομέων Ιερολοχιτών είπε μια σοφή κουβέντα, για να καταλάβουν και οι πιο ανόητοι πουρκουάδες. Δεν υπάρχει κάποιο σούπερ μάρκετ που όταν τα χρειαστείς, θα πας να αγοράσεις μαχητικά αεροπλάνα, φρεγάτες, antidrone συστήματα κ.λπ. Κάνεις λεπτομερείς συμφωνίες έπειτα από διπλωματικό – πολιτικό αγώνα και τα φτιάχνουν για σένα και στα μέτρα σου. Δεν φτιάχνει το εργοστάσιο Rafale ή F35 και τα έχουν σε εκθέσεις να πάνε τα κράτη να τα αγοράσουν. Εάν δεν προνοήσεις, έμεινες πίσω, γυμνός, απροστάτευτος και ανοίγεις την όρεξη στο αρπακτικό κτήνος του τουρκικού ισλαμοφασισμού.
Γι’ αυτό, χωρίς μεμψιμοιρίες και συμπλέγματα, στηρίζαμε, στηρίζουμε και θα στηρίζουμε κάθε πολιτική ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος της χώρας.
Εχουμε άλλα να διαφωνήσουμε.
Οχι όμως ό,τι αφορά την υπεράσπιση του Εθνους, από την Αμμόχωστο ως τη Βόρειο Ηπειρο, από τον Εβρο ως την Κρήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου