Αντάλλαξα πριν από λίγες ημέρες ευχές με έναν φίλο αξιωματικό.
Μου έγραψε: «Γύρισα πριν λίγο από Μεγίστη και Ρω. Πήρα ενέργεια μακριά από την υγρασία των Αθηνών».
Νομίζω ότι ήταν πολύ ευγενικός, ενδεχομένως και να μην ήθελε να μου γράψει «μακριά από τη μούχλα των Αθηνών»· προτίμησε το πιο ανώδυνο «υγρασία».
Εχει δίκιο. Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο, καλό είναι να σκεπτόμαστε όλους όσοι ξενυχτάνε, δουλεύουν ασταμάτητα και με μεγάλη πειθαρχία για να μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι να κοιμόμαστε ήσυχοι. Μπορεί να ακούγεται όσο κλισέ το παρουσιάζουν τα κλασικά, ετήσια τηλεοπτικά αφιερώματα σε όσους δουλεύουν βράδυ Πρωτοχρονιάς. Δεν είναι όμως, ούτε αρμόζει να το απαξιώνουμε με τυπικό νεοελληνικό κυνισμό.
Σκέπτομαι τους γιατρούς και τους νοσοκόμους που κάνουν μία ακόμη εφημερία σε ένα από τα μεγάλα κρατικά νοσοκομεία. Πληρώνονται ελάχιστα, εργάζονται μέσα σε βαθιά τριτοκοσμικές συνθήκες. Αν κάποιος ξένος έμπαινε στα Επείγοντα, θα νόμιζε ότι βλέπει σκηνή από κάποια πολεμική ταινία ή από μη δυτική χώρα. Η πίεση από τη συνεχή ροή ασθενών και τους συγγενείς που αγωνιούν κάνει το περιβάλλον ασφυκτικό. Τα στριμωγμένα φορεία δίπλα σε σπασμένα παράθυρα, σε διαδρόμους χωρίς θέρμανση το κάνουν και απάνθρωπο. Θαυμάζεις όμως τους ανθρώπους που τα δίνουν όλα, με ψυχραιμία. Προσπαθούν να βάλουν τάξη σε ένα χάος. Και αναρωτιέσαι γιατί το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει καταφέρει τόσα χρόνια να αλλάξει αυτή την εικόνα. Και το μόνο που θέλεις είναι να πείσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει τουλάχιστον να αμείβονται καλύτερα και, επίσης, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνει πιο ανθρώπινο το περιβάλλον εργασίας τους.
Σκέπτομαι μετά εκείνους που υπηρετούν σε παλιά πολεμικά καράβια, σε απομακρυσμένες μονάδες. Θεωρούμε ασύλληπτο κατόρθωμα όταν το κράτος τούς βγάζει ένα μικρό επίδομα. Και αυτούς έχουμε υποχρέωση να τους στηρίξουμε, να τους κρατήσουμε μακριά από την τοξικότητα της «πιάτσας» της Αθήνας, να τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους όπως ξέρουν. Τίποτα δεν τους τρελαίνει περισσότερο από όταν κάποιος άχρηστος συνάδελφός τους προάγεται γιατί έχει μέσο ή γιατί κάποιος άλλος βολεύεται σε κάποια υπηρεσία λούφας λόγω βύσματος. Οταν τους συναντάς, θέλεις να τους δώσεις μια πολύ πιο «αγγελική» εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Αθήνα, αν και καταλαβαίνουν, ξέρουν.
Αυτή η χώρα στέκεται λοιπόν όρθια γιατί σήμερα, αύριο, μεθαύριο, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάτι και αγαπούν αυτό που κάνουν θα τα δώσουν όλα, για άλλο ένα βράδυ.
Δεν αρκεί να τους πούμε ένα ευχαριστώ, τζάμπα είναι αυτό και δεν τρώγεται. Σημασία έχει...
να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πληρώνονται περισσότερο και να έχουν καλύτερο περιβάλλον και εργαλεία στα χέρια τους.
Και βέβαια να τους κρατάμε όσο πιο μακριά από την… υγρασία της Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου