Του Δημήτρη Δανίκα
Όλα τα καταπίνουν. Όλα τα χωνεύουν. Όλα τα ενσωματώνουν. Κάθε Εύα την ημέρα βυθίζει την κοινωνία πιο μέσα.
Επομένως ουδείς αθώος. Με όποιο σύστημα θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις
Το αποτέλεσμα αποτυπωμένο στις καθημερινές, κοινωνικές αντιδράσεις. Ελάχιστοι εκπλήσσονται. Ακόμα λιγότεροι μένουν εμβρόντητοι. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια
Αρκετοί το εκλαμβάνουν ως κάτι αναμενόμενο. Κάτι σαν φυσικό. Και μάλιστα λογικό. Κατά βάθος θα επιθυμούσαν να ήταν στη θέση της. Με τόσα πολλά «τουβλάκια» να σφυρίζουν δίπλα της και να χαιδεύουν τον αέρα της, φυσικό να αρπάξει και εκείνη το κατιτίς για την πάρτη της
Το χρήμα ο απόλυτος θεός. Ολοι υποκλίνονται σ αυτή την αναντικατάστατη, την τόσο πολύτιμη και μοναδική, την απόλυτη και λατρευτή θεότητα. Ετσι συνηθίζουν να υποκλίνονται και να πορεύονται μαζί της. Να φλερτάρουν την «Εύα» των ονείρων τους. Ετσι όλα για πούλημα
Η κάθε μικρή και μεγάλη πολιτική εξουσία με την διαπλοκή και την διαφθορά. Στις συνειδήσεις πολλών πολιτών κάθε πολιτικός, όλων των αποχρώσεων, των παρατάξεων και των ιδεολογιών, ένας υποψήφιος ποικίλλων συμφερόντων είτε κρατικών είτε επιχειρηματικών είτε ακόμα και αλλότριων, ξένων πηγών
Το «πέσε για να πέσω» διαπερνάει τον κοινωνικό ιστό και την ίδια στιγμή τον διαρρηγνύει. Τον μολύνει, τον καταστρέφει και καταστρέφεται απ αυτόν. Κάπως έτσι πορευόμαστε, εθισμένοι και συμφιλιωμένοι μ αυτή την καταλυτική πραγματικότητα
Κούφια, για την κοινωνία, κάθε «βόμβα» αποκαλύψεων. Το ζήτημα δεν είναι ό, τι κάποιος τα πήρε. Όχι αυτό θεωρείται δεδομένο. Το ζήτημα είναι το όνομα, το ποσόν, η διαδικασία του κόλπου και τα παραλειπόμενα. Ποια είναι αυτά; Μα φυσικά και άλλα ονόματα
Αραγε, σου λένε, γιατί δεν βγαίνουν στη φόρα και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις. Ποιος είναι αυτές; Εκεί ακριβώς κατεβάζουν ονόματα. Πιο ισχυρών. Πιο τρανταχτών ονομάτων.
Γιατί μόνο η Εύα; Οι άλλοι αθώοι, πάναγνοι και ανιδιοτελείς;
Επομένως για να μην βγαίνουν, όπως του τάδε, δύο πράγματα συμβαίνουν. Είτε αυτός είναι πιο έξυπνο «γατόνι», είτε κάποιοι ισχυροί τον προστατεύουν. Μπορεί και τα δύο
Ασε, σου λένε, που τα αφεντικά των Βρυξελλών παριστάνουν τους εισαγγελείς με τα καθαρά χέρια. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, ποιο το έγκλημα της Εύας; Η προώθηση αραβικών συμφερόντων των Καταριανών. Και μένα τι με κόφτει; Η Εύα, λοιπόν, θύμα σε μια ανελέητη κόντρα συμφερόντων Ευρωπαικών και Αμερικανικών πολυεθνικών, με τα γεμάτα ταμεία των φίλων μας των Αράβων. Σιγά τώρα που θα κάτσω να σκάσω αν η τάδε φίρμα έχει καταλήξει ιδιοκτησία Αράβων του Κατάρ
Αφού λοιπόν όλα για πούλημα, τότε ποιο ηθικό πλεονέκτημα και ποια νομιμότητα. Αφού οι ένοικοι του ρετιρέ τα ξεπουλάνε όλα, γιατί κι εγώ να μην εξαπατήσω και να μην ξεπουληθώ για να επιβιώσω και να ζήσω;
Με απλά λόγια...
η «αμαρτία» της Εύας, είναι μέρος μιας προστιθέμενης, του εκμαυλισμού, αξίας.
Ο καθένας όπως μπορεί και όπως τα καταφέρνει. Η ηθική της διαφθοράς και του ξεπουλήματος, διαπερνάει το σύμπαν. Μέχρι τα νύχια των κάτω άκρων.
Τουτέστιν, Take the Money and Run.
Όλα τ άλλα είναι Χριστουγεννιάτικα παραμύθια για τα μικρά παιδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου