Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, ήταν μία από τις πιο πολιτικοποιημένες αθλητικές εκδηλώσεις που γνωρίσαμε, με σημαντικές παρενέργειες.
Πριν, ακόμη, ξεκινήσει, το Κατάρ καταγγέλθηκε για την καταπάτηση ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων από δυνάμεις όπως η Γερμανία, της οποίας εταιρείες δραστηριοποιούνται στο Κατάρ και δεν αποκλείεται να είχαν συμμετοχή και στον κατασκευαστικό τομέα. Ωστόσο, η Γερμανική Εθνική Ομάδα εκδήλωνε μέσα στον αγωνιστικό χώρο την αντίθεσή της προς το Κατάρ με διάφορους μορφασμούς. Το ίδιο και ο, απολύτως, υποκριτικός γερμανικός Τύπος.
Η υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ πόζαρε στο Κατάρ μπροστά στις κάμερες με τον επίδεσμο «One love» και στην Ντόχα σχολίασαν πικρόχολα: «να δούμε αν οι Γερμανοί θα φέρουν τον ίδιο επίδεσμο όταν θα υπογράψουν την συμφωνία για παροχή φυσικού αερίου στην χώρα τους».
Γενικώς, η Γερμανία δείχνει εκπληκτική αδυναμία να διαχειριστεί ως ηγεμονεύουσα δύναμη τις τύχες της ΕΕ σε μία κρίσιμη περίοδο. Δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε καν τις δικές της.
Η στάση της πριν από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά δείχνει μία χώρα χωρίς έρμα εξωτερικής πολιτικής που προσπαθεί ευκαιριακά να πιαστεί, όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του.
Το άνοιγμά της και προς το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία δεν έφερε τα στοιχειώδη αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκε, για την ενεργειακή ασφάλεια όχι της Ευρώπης αλλά ούτε καν, την δική της. Αντί να προσέξει τις αποτυχίες της προσπαθεί, μέσω του Τύπου της, να εκθέσει για άλλη μία φορά, χώρες όπως η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη γεγονότα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Τίποτε δεν μας λέει ότι η αποκάλυψή τους δεν αποβλέπει στην μετακύλιση ευθυνών από την αποτυχία της πολιτικής της. Ίσως, όχι, μόνο της Γερμανίας αλλά της ΕΕ συνολικά.
Το Κατάρ είναι μία χώρα τροφοδότης της μεσανατολικής τρομοκρατίας. Είναι ο βασικός χρηματοδότης της οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» η οποία ιδρύθηκε το 1924 στην Αίγυπτο, διώκεται από την Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Κουβέιτ και τα Εμιράτα και υποστηρίζεται από το Κατάρ και την Τουρκία.
Λόγω της υποστήριξης που παρείχε-και παρέχει- το Κατάρ στην οργάνωση, απομονώθηκε από τις άλλες χώρες αλλά έσπευσε να της παράσχει την υποστήριξή της η Τουρκία η οποία δημιούργησε και στρατιωτική βάση στην χερσόνησο. Η εξέλιξη της υπόθεσης ευνόησε το Κατάρ και όχι τις χώρες που το απομόνωσαν. Η σχέση με την Τουρκία έγινε πολύ στενή και στην οικονομία και σε θέματα ασφάλειας. Αυτήν την στιγμή το Κατάρ είναι βασικός χρηματοδότης τους τουρκικής οικονομίας η οποία διέρχεται κρίση.
Πέραν της Τουρκίας το Κατάρ απολαμβάνει της υποστήριξης και των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίες διατηρούν στο Εμιράτο την μεγαλύτερη βάση τους στη Μέση Ανατολή. Οι σχέσεις, δε, Ουάσιγκτον-Ντόχας, στον ενεργειακό τομέα είναι εξαιρετικές.
Το Κατάρ έχει συνάψει ενεργειακές συμφωνίες με τις ΗΠΑ αλλά η Ευρώπη δεν κατάφερε τίποτε στον τομέα αυτό. Αντιθέτως, οι συμφωνίες του με την Κίνα είναι και σημαντικές και μακροχρόνιες. Η Κίνα κερδίζει το στοίχημα της παρουσίας και επιρροής στην περιοχή.
Η μειωμένη εκτίμηση που απολαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις χώρες της Μέσης Ανατολής δείχνει πόσο η ήπειρος έχει υποβαθμιστεί γεωπολιτικά στη συνείδηση και την καθημερινή πολιτική ανερχομένων δυνάμεων ή κρατών με σημαντική θέση στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.
Ενώ το Κατάρ αποβλέπει, όπως αποκαλύπτει το βιβλίο του Αλεξάντρ Ντε Βαλ «Το Σχέδιο» στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης, καταφέρνει και διεισδύει μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων στην ήπειρο με την αξιοποίηση των αποικιοκρατικών ενοχών της Ευρώπης και μίας λανθασμένης πρόσληψης του φιλελευθερισμού. Αλλά και της έλλειψης και συνοχής και ηγεσίας στην Ευρώπη.
Λόγω της οικονομικής και πολιτικής υποστήριξης που παρέχει και σε άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως οι Ταλιμπάν, το ISIS, η Αλ Κάϊντα, καταφέρνει και μεσολαβεί μεταξύ αυτών των οργανώσεων και δυτικών χωρών, αναβαθμίζοντας τον πολιτικό του ρόλο. Μεσολάβησε μεταξύ των ΗΠΑ και των Ταλιμπάν όταν οι ΗΠΑ θέλησαν να αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν. Βοήθησε, επίσης, τη Γερμανία όταν απέτυχε να επαναφέρει τους Γερμανούς πολίτες από το Αφγανιστάν τον Αύγουστο του περασμένου έτους. Βοηθάει την Τουρκία στην οικονομική κρίση που διέρχεται.
Κυρίως, όμως, το Κατάρ εκμεταλλεύεται επιδέξια τα ενεργειακά του αποθέματα. Συνεργάζεται στενά με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αδιαφορεί για την Ευρώπη.
Η Ευρώπη, η οποία τα επόμενα χρόνια αν δεν αναθεωρήσει το εμπάργκο της στη Ρωσία θα έχει σοβαρό ενεργειακό πρόβλημα, ενώ δεν μπορεί να πετύχει διπλωματικές ή οικονομικές συνεργασίες με το Κατάρ και άλλες χώρες της περιοχής, δεν αξιοποιεί τα ενεργειακά αποθέματα που έχουν χώρες μέλη της όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα της στάσης της προς την αναθεωρητική Τουρκία.
Το Κατάρ δεν το ενδιαφέρουν ενεργειακές συμφωνίες με την μίζερη Ευρώπη.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, ήταν μία από τις πιο πολιτικοποιημένες αθλητικές εκδηλώσεις που γνωρίσαμε, με σημαντικές παρενέργειες.
Πριν, ακόμη, ξεκινήσει, το Κατάρ καταγγέλθηκε για την καταπάτηση ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων από δυνάμεις όπως η Γερμανία, της οποίας εταιρείες δραστηριοποιούνται στο Κατάρ και δεν αποκλείεται να είχαν συμμετοχή και στον κατασκευαστικό τομέα. Ωστόσο, η Γερμανική Εθνική Ομάδα εκδήλωνε μέσα στον αγωνιστικό χώρο την αντίθεσή της προς το Κατάρ με διάφορους μορφασμούς. Το ίδιο και ο, απολύτως, υποκριτικός γερμανικός Τύπος.
Η υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ πόζαρε στο Κατάρ μπροστά στις κάμερες με τον επίδεσμο «One love» και στην Ντόχα σχολίασαν πικρόχολα: «να δούμε αν οι Γερμανοί θα φέρουν τον ίδιο επίδεσμο όταν θα υπογράψουν την συμφωνία για παροχή φυσικού αερίου στην χώρα τους».
Γενικώς, η Γερμανία δείχνει εκπληκτική αδυναμία να διαχειριστεί ως ηγεμονεύουσα δύναμη τις τύχες της ΕΕ σε μία κρίσιμη περίοδο. Δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε καν τις δικές της.
Η στάση της πριν από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά δείχνει μία χώρα χωρίς έρμα εξωτερικής πολιτικής που προσπαθεί ευκαιριακά να πιαστεί, όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του.
Το άνοιγμά της και προς το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία δεν έφερε τα στοιχειώδη αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκε, για την ενεργειακή ασφάλεια όχι της Ευρώπης αλλά ούτε καν, την δική της. Αντί να προσέξει τις αποτυχίες της προσπαθεί, μέσω του Τύπου της, να εκθέσει για άλλη μία φορά, χώρες όπως η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη γεγονότα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Τίποτε δεν μας λέει ότι η αποκάλυψή τους δεν αποβλέπει στην μετακύλιση ευθυνών από την αποτυχία της πολιτικής της. Ίσως, όχι, μόνο της Γερμανίας αλλά της ΕΕ συνολικά.
Το Κατάρ είναι μία χώρα τροφοδότης της μεσανατολικής τρομοκρατίας. Είναι ο βασικός χρηματοδότης της οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» η οποία ιδρύθηκε το 1924 στην Αίγυπτο, διώκεται από την Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, το Κουβέιτ και τα Εμιράτα και υποστηρίζεται από το Κατάρ και την Τουρκία.
Λόγω της υποστήριξης που παρείχε-και παρέχει- το Κατάρ στην οργάνωση, απομονώθηκε από τις άλλες χώρες αλλά έσπευσε να της παράσχει την υποστήριξή της η Τουρκία η οποία δημιούργησε και στρατιωτική βάση στην χερσόνησο. Η εξέλιξη της υπόθεσης ευνόησε το Κατάρ και όχι τις χώρες που το απομόνωσαν. Η σχέση με την Τουρκία έγινε πολύ στενή και στην οικονομία και σε θέματα ασφάλειας. Αυτήν την στιγμή το Κατάρ είναι βασικός χρηματοδότης τους τουρκικής οικονομίας η οποία διέρχεται κρίση.
Πέραν της Τουρκίας το Κατάρ απολαμβάνει της υποστήριξης και των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίες διατηρούν στο Εμιράτο την μεγαλύτερη βάση τους στη Μέση Ανατολή. Οι σχέσεις, δε, Ουάσιγκτον-Ντόχας, στον ενεργειακό τομέα είναι εξαιρετικές.
Το Κατάρ έχει συνάψει ενεργειακές συμφωνίες με τις ΗΠΑ αλλά η Ευρώπη δεν κατάφερε τίποτε στον τομέα αυτό. Αντιθέτως, οι συμφωνίες του με την Κίνα είναι και σημαντικές και μακροχρόνιες. Η Κίνα κερδίζει το στοίχημα της παρουσίας και επιρροής στην περιοχή.
Η μειωμένη εκτίμηση που απολαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις χώρες της Μέσης Ανατολής δείχνει πόσο η ήπειρος έχει υποβαθμιστεί γεωπολιτικά στη συνείδηση και την καθημερινή πολιτική ανερχομένων δυνάμεων ή κρατών με σημαντική θέση στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.
Ενώ το Κατάρ αποβλέπει, όπως αποκαλύπτει το βιβλίο του Αλεξάντρ Ντε Βαλ «Το Σχέδιο» στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης, καταφέρνει και διεισδύει μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων στην ήπειρο με την αξιοποίηση των αποικιοκρατικών ενοχών της Ευρώπης και μίας λανθασμένης πρόσληψης του φιλελευθερισμού. Αλλά και της έλλειψης και συνοχής και ηγεσίας στην Ευρώπη.
Λόγω της οικονομικής και πολιτικής υποστήριξης που παρέχει και σε άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως οι Ταλιμπάν, το ISIS, η Αλ Κάϊντα, καταφέρνει και μεσολαβεί μεταξύ αυτών των οργανώσεων και δυτικών χωρών, αναβαθμίζοντας τον πολιτικό του ρόλο. Μεσολάβησε μεταξύ των ΗΠΑ και των Ταλιμπάν όταν οι ΗΠΑ θέλησαν να αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν. Βοήθησε, επίσης, τη Γερμανία όταν απέτυχε να επαναφέρει τους Γερμανούς πολίτες από το Αφγανιστάν τον Αύγουστο του περασμένου έτους. Βοηθάει την Τουρκία στην οικονομική κρίση που διέρχεται.
Κυρίως, όμως, το Κατάρ εκμεταλλεύεται επιδέξια τα ενεργειακά του αποθέματα. Συνεργάζεται στενά με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αδιαφορεί για την Ευρώπη.
Η Ευρώπη, η οποία τα επόμενα χρόνια αν δεν αναθεωρήσει το εμπάργκο της στη Ρωσία θα έχει σοβαρό ενεργειακό πρόβλημα, ενώ δεν μπορεί να πετύχει διπλωματικές ή οικονομικές συνεργασίες με το Κατάρ και άλλες χώρες της περιοχής, δεν αξιοποιεί τα ενεργειακά αποθέματα που έχουν χώρες μέλη της όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα της στάσης της προς την αναθεωρητική Τουρκία.
Το Κατάρ δεν το ενδιαφέρουν ενεργειακές συμφωνίες με την μίζερη Ευρώπη.
Το ενδιαφέρουν, όμως, επαφές και κινήσεις που θα οδηγήσουν την Ευρώπη να πέσει σαν ώριμο φρούτο στον νόμο της Σαρία.
Και προς αυτήν την κατεύθυνση...
βοηθά και η ίδια η Ευρώπη.
Το Qatargate πρέπει να ιδωθεί και από αυτήν την οπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου