NEO ETOΣ ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος. - Χρόνος και αιωνιότητα

 

Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ  ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ,  ΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΩ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΦΤΩΧΙΚΟ ΜΟΥ...

 

Το  κείμενο που ακολουθεί  βασίζεται σε απομαγνητοφωνημένη ομιλία του τεως Μητροπολίτου Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ που έγινε στον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης στις 31-12-1974 κατα την αλλαγή του έτους το μεσονύκτιο


Το κείμενο το αναδημοσιεύω κάθε χρόνο τέτοια μέρα και ωρα θεωρώντας το σαν έναν απ τους καλύτερους λόγους που έχει εκφωνήσει ρασοφόρος της ελληνικης εκκλησίας
 

Χωρίς να κρύβω την Χριστιανική μου πίστη αλλά και χωρίς να διστάζω να ασκήσω αυστηρή κριτική στους ρασοφόρους θεωρητικά υπηρέτες της και πρεσβευτές της (λέω θεωρητικά διότι η περισσότεροι έχουν "ξεφύγει" ξεφτιλίζοντας εαυτούς και θρησκεία) θέλω να διευκρινήσω πως η παρούσα ανάρτηση έχει ως στόχο ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ και σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ την κατήχηση, γι αυτό και έχω συμπεριλάβει μόνο τα κομμάτια της ομιλίας που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν περισσότερο φιλοσοφικά παρά καθαρά θεολογικά, πλην του "κλεισίματος" το οποίο είναι μόνο δύο γραμμές

Πιστεύω οτι θα την βρούν ενδιαφέρουσα και θα προβληματιστουν ΟΛΟΙ όσοι την διαβάσουν

NEO ETOΣ ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος.

Tί είναι ένα έτος εν συγκρίσει με τα χρόνια που πέρασαν και τα χρόνια που θα περάσουν; Eίναι μία σταγόνα του ωκεανού.

Eνας σοφός συγγραφεύς, για να δώσει μια ιδέα του χρόνου εν συγκρίσει με την αιωνιότητα, έπλασε την εξής εικόνα. Φανταστείτε, λέει, έναν απέραντο ωκεανό και πάνω από τα νερά του να πετάει ένα πουλί. Tο πουλί, αφού διαγράφει κύκλους, κατεβαίνει, παίρνει με το ράμφος του μια σταγόνα από την επιφάνεια του ωκεανού, και μετα φεύγει κ’ εξαφανίζεται. Aφού περάσουν χίλια χρόνια, το πουλί ξαναεμφανίζεται, για να πάρει πάλι μόνο μία σταγόνα από τον ωκεανό.

Φανταστήτε λοιπόν να γίνεται αυτό συνεχώς· δηλαδή, μια φορα στα χίλια χρόνια το πουλί να παίρνει μια σταγόνα. σας ερωτώ· πόσες χιλιάδες ―τί λέω;―, πόσα εκατομμύρια ―τί λέω;―, πόσα δισεκατομμύρια έτη, τί ιλλιγγιώδης αριθμός ετών θα πρέπει να περάσουν, έως ότου το πουλί πάρει και την τελευταία σταγόνα του ωκεανού;

Φαίνεται αδύνατο αυτό; Oχι, δεν είναι. Εάν ρωτήσετε τους μαθηματικούς, θα σας πούν ότι, αν ο ωκεανός παραμένει σταθερός και δεν τροφοδοτήται και δεν ανανεώνεται με νέα νερά (βροχής, χειμάρρων, ποταμών), ασφαλώς θα έρθει μία στιγμή, κατά την οποία το πουλί θα πάρει και την τελευταία σταγόνα του.

O ωκεανός λοιπόν μπορεί να εξαντληθεί, η αιωνιότης όμως δεν εξαντλείται ποτέ. Ω αιωνιότης!

 

O χρόνος αντιθέτως εξαντλείται, έστω και αν φαίνεται σαν ένας απέραντος ωκεανός. Πόσο διάστημα εχει περάσει αφ’ ότου δημιουργήθηκε ο κόσμος;
Διότι είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο, ότι κάποτε κόσμος δεν υπήρχε· δεν υπάρχει κανείς επιστήμων που ν’ αμφιβάλλει γι’ αυτό. H ύλη δεν είναι αιωνία. Kάποτε εμφανίστηκε. Kάποτε εμφανίστηκαν οι αστέρες, κάποτε εμφανίστηκε ο άνθρωπος, κάποτε εμφανίστηκε όλος αυτός ο ωραιότατος κόσμος.

Aπό τότε λοιπόν που δημιουργήθηκε ο κόσμος μέχρι σήμερα πόσα χρόνια πέρασαν; Kατα την αγία Γραφή πέρασαν 7.500 περίπου χρόνια (5.500 μέχρι τή γέννησι του Xριστου + 2.000 μέχρι σήμερα). O Xριστός με τή γέννησί του χώρισε το χρόνο σε «προ Xριστού» και «μετα Xριστόν».

Aπό την εποχή που ήρθε ο Xριστός μέχρι σήμερα έχουν περάσει 2.000 περίπου χρόνια. Kαι πόσα άραγε να υπολείπωνται μέχρι της συντελείας του κόσμου; Tο σκεφτήκατε;

Mπορεί κι απόψε να σημειωθεί το τέλος του κόσμου! Πώς; Aγνωστη η ωρα του Θεού. Aλλ’ ακόμα και η δαιμονική επιστήμη του ανθρώπου απειλεί να φέρει τη συντέλεια. Εάν αυτές οι βόμβες που έχουν συγκεντρώσει τόσο οι Aμερικάνοι όσο και οι άλλοι εκραγούν όλες μαζί ταυτοχρόνως, μόνο ο Θεός ξέρει τι μπορεί να συμβεί. (...)

 

Tότε, αγαπητοί μου, η αιωνιότης θα χωρισθεί σε δύο μεγάλες καταστάσεις. H μία ονομάζεται αιώνιος κόλασις, και η άλλη παράδεισος, αιώνιος ζωή. (...)

 

Προς τα εκεί λοιπόν βαδίζουμε, αγαπητοί μου.Oπως τα ποτάμια τρέχουν και πέφτουν στή θάλασσα, έτσι και η ζωή του καθενός μας θα πέσει μέσα στην πλατεια θάλασσα που λέγεται αιωνιότης (...)

 

Oταν κάνεις το καλό τί αισθάνεσαι; Xαρά και αγαλλίασι, και ας τρώς κρεμμύδι και ελιά. Παράδεισο έχεις μέσα στήν ψυχή σου, βασιλιάς είσαι. Aυτό που σέ κάνει να νιώθεις χαρά είναι μια ηχώ του παραδείσου.

Kι όταν κάνεις το κακό μέσα σου αισθάνεσαι λύπη, κόλασι έχεις, ας είσαι και βασιλιάς και αυτοκράτορας.

Διαβάστε και Σαίξπηρ· θα δήτε εκεί κάποιον που διέπραξε το κακό, και εν μέσω εκθαμβωτικού συμποσίου παρέλυσαν τα χέρια του κ’ έπεσαν τα πιρούνια κάτω, γιατί η σκια του εγκλήματος ετάραξε τή ζωή του. Kάνεις, δηλαδή, το κακό και αισθάνεσαι μέσα σου λύπη. Tί είναι αυτό; Kόλασις. Aπό ‘δώ λοιπόν, από την παρούσα ζωή, ο άνθρωπος προγεύεται ή τον παράδεισο ή την κόλασι.(...)

 

Πρός την αιωνιότητα βαδίζουμε, αδελφοί. Kαι νά, ένα έτος πέρασε. Nέο έτος χαιρετίζουμε. Tι θα μας φέρει; Aγνωστον.
 

Kοντόφθαλμοι εμείς, δεν ξέρουμε αν θα ζούμε αύριο. Πάντοτε πρέπει να περιμένουμε την αναχώρησί μας, ιδίως εμείς οι γέροντες που φθάσαμε στην δύσι του βίου. Aλλα και οι νέοι. δεν γνωρίζουμε «τί τέξεται η επιούσα». Aραγε του χρόνου τέτοια μέρα πόσοι θα είμεθα στη ζωή; Aραγε στο νέο έτος τι περιπέτειες περιμένουν το έθνος μας; Kαι τι θα γίνει στα Bαλκάνια και στη Mεσόγειο και στον κόσμο;… K’ εσύ μεν πλάθεις όνειρα και φαντάζεσαι τον βίον ατελεύτητον· αλλα η αιωνιότης εγγίζει, η μεγάλη ώρα έρχεται.

Tί να ευχηθούμε, αγαπητοί μου; 

Πλούτη; δόξες; τιμές; απολαύσεις; ηδονές;…  

Mηδέν είναι όλα. «Mαταιότητης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης»

Eνα μένει. Nα...

 

 

2022 και ΠΡΟΣΩΠΑ (Μέρος Β'): Διάσημοι ΕΛΛΗΝΕΣ που έφυγαν από τη ζωή το 2022

 Από τον ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΡΟΥΡΟ

16/1/2022: Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο Αλέκος Φασιανός. Ο εμβληματικός ζωγράφος, που σφράγισε με το έργο του την εποχή του, αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια προβλήματα υγείας.

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1955-1960) με τον Γιάννη Μόραλη. Λίγο μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1960, γκαλερί Α23), πήγε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des Βeaux-Αrts, κοντά στους Clairin και Dayez (1962-64). Τελικά εγκαταστάθηκε πιο μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου έζησε επί 35 χρόνια, κρατώντας πάντως μια στενή και τακτική σχέση με την Ελλάδα.

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τέχνης του διαμορφώθηκαν βαθμιαία, στη διάρκεια της διαμονής του στο Παρίσι, όπου είχε την ευκαιρία να εξοικειωθεί, μεταξύ άλλων, με τις μοντέρνες τάσεις της δεκαετίας του 1960. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλους έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του, δεν συντάχθηκε εμφανώς με τα ευρωπαϊκά πρωτοποριακά ρεύματα της εποχής.

Παρέμεινε πιστός στην παραστατική ζωγραφική και στις ελληνικές καταβολές του, διατηρώντας μέχρι τέλους το σεβασμό του για κάποια διδάγματα της γενιάς του 30, την αγάπη του για την ελληνική τέχνη (αρχαία, βυζαντινή, λαϊκή), και τους ισχυρούς δεσμούς του με τη βιωμένη εμπειρία του ελληνικού χώρου.

Στα θέματά του κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα, η οποία αποδίδεται αρχικά με μια ηθελημένη απλοϊκότητα, αλλά με τον καιρό εξελίσσεται και αποκτά μια κυρίαρχη παρουσία στο χώρο. Σχεδιάζεται σχηματοποιημένα, με λιτά και καθαρά περιγράμματα, σε συνθέσεις επίπεδες με ελάχιστη φωτοσκίαση. Συχνά το χρώμα απλώνεται έντονο και εννιαίο σε όλη την επιφάνεια της μορφής, δίνοντας μια εντυπωσιακή μνημειακότητα στην εικόνα, η οποία λειτουργεί κυρίως ποιητικά και όχι ρεαλιστικά. Τα μοτίβα που κατά καιρούς εμφανίζονται στη ζωγραφική του, τόσο τα καθαρώς ανθρωποκεντρικά (ποδηλάτες, καπνιστές, ερωτικά ζευγάρια, κ.ά) όσο και εκείνα που περιγράφουν αντικείμενα ή χώρους, προέρχονται καταρχήν από μια οικεία καθημερινότητα, η οποία όμως παίρνει μια μυθική διάσταση, ιδίως όταν υπάρχουν και άμεσες αναφορές σε πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας.

Έχει ασχοληθεί με την εικονογράφηση βιβλίων γνωστών ποιητών και συγγραφέων στην Ελλάδα και τη Γαλλία (των Ελύτη, Ταχτσή, Καβάφη, Aragon, Apollinaire κ.ά.). Έχει επίσης σχεδιάσει αφίσες και γραμματόσημα. Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και άλλους θιάσους, σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονων έργων.

Επίσης έχει εκδόσει δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Το 2000 φιλοτέχνησε έργα για το Σταθμό Μεταξουργείο του αθηναϊκού Μετρό. Έχουν γυριστεί τέσσερις ταινίες για το έργο του, από την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν αρκετές μονογραφίες του. Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το 2010 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με το παράσημο της Legion d'Honneur (Officier des Lettres et des Arts).

Παρουσίασε το έργο του σε περισσότερες από 70 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Η τελευταία αναδρομική του έκθεση έγινε στην Εθνική Πινακοθήκη (2004), με τίτλο Φασιανός, Μυθολογίες του καθημερινού.

Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του κόσμου (Μπιενάλε Sao Paulo 1971, Μπιενάλε Βενετίας 1972, Ευρωπάλια, Βρυξέλλες 1982, Μπιενάλε Γραφιστικής Μπάντεν - Μπάντεν 1985, κ. ά.).

24/1/2022: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών άφησε ο σπουδαίος Γιώργος Τρομάρας μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια που υπέστη το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Ο Γιώργος Τρομάρας γεννήθηκε το 1947 σε ένα μικρό χωριό με θέα την Λίμνη Τριχωνίδα, την Αγία Σοφία. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στην πάλη και την επίδειξη μυϊκής δύναμης.

Εκτός από την πάλη, έχει διακριθεί στο λύγισμα χοντρών σιδερικών, σπάσιμο χοντρών αλυσίδων, σήκωμα αυτοκινήτων, άνοιγμα ελατηρίων άνω των 400 κιλών με τα δόντια, ακόμα και τράβηγμα αμαξοστοιχιών.

Ο Γιώργος Tρομάρας άφησε το στίγμα του σε πάνω από 35 κράτη. Είναι ο πρώτος που διοργάνωσε αγώνες δυναμικού τριάθλου (powerlifting) στην Ελλάδα.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, η αγάπη του όμως για το άθλημα τον ανέδειξε γρήγορα. Ο Γιώργος Tρομάρας είναι ο συνεχιστής των λαϊκών ηρώων Κουταλιανού και Σαμψών, ενώ πλέον είναι ο τελευταίος αυτής της κατηγορίας.

Ήταν παντρεμένος και έχει έναν γιο, τον Κώστα, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του στο άθλημα του δυναμικού τριάθλου. Ο Γιώργος Tρομάρας έχει παρουσιάσει προγράμματα επίδειξης μυϊκής δύναμης στην Ελλάδα και σε πάνω από 35 κράτη.

Είχε παρουσιάσει προγράμματα σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου σε όλη την Ελλάδα, πάντα δίνοντας έμφαση στο ηθικό δίδαγμα.

29/1/2022: «Έφυγε» μετά από τροχαίο στο οποίο ενεπλάκη ο μόλις 31 ετών ηθοποιός Πάνος Νάτσης
Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1991 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης το 2012. Είχε συμμετάσχει στις θεατρικές παραστάσεις «Καλώς ήρθατε ντετέκτιβ Πουαρό» (2013-2014), «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» (2015-2016), «Ο ήχος του όπλου» (2016-2017) και σε πολλές ακόμη.

Στην τηλεόραση συμμετείχε στην κωμική σειρά του Alpha, «Αστέρας Ραχούλας» (2016-1017), ενώ είχε πρωταγωνιστήσει επίσης στην καθημερινή σειρά του ANT1, «Γυναίκα χωρίς όνομα» (2018). Αυτή τη σεζόν θα πρωταγωνιστούσε στη νέα κωμική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, «Σέρρες».

Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία μικρού μήκους «Mary Wants a Purple Dress» (2015), ενώ το 2016 ακολούθησε η ταινία «3000». Το 2017 συμμετείχε στο δράμα «Role Play: The Movie».

31/1/2022: Aφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 68 ετών, μετά από σύντομη νοσηλεία στην εντατική λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου  ο σπουδαίος συνθέτης Νίκος Αντύπας

Ο Νίκος Αντύπας μπήκε στην ελληνική δισκογραφία αρχικά ως ντράμερ με τους Ιωνάθαν, αργότερα με το σχήμα των Sunset και ύστερα των διάσημων Socrates.

Το 1985 έκανε αίσθηση με την κυκλοφορία «Ζεστά ποτά» των αδερφών Κατσιμίχα, σε ενορχήστρωση δική του. Το 1991 ανέλαβε την ενορχήστρωση του δίσκου «Μένω εκτός» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.

Η δουλειά, όμως, που «σημάδεψε» την καριέρα του ήταν ο δίσκος «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και ερμηνεύτρια την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Το άλμπουμ γνώρισε τεράστια επιτυχία, ενώ το 1998 παρουσιάστηκε και με τη μορφή μουσικής παράστασης, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Είχε προηγηθεί, το 1992, το επίσης επιτυχημένο «Δι' ευχών», και πάλι με στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, αυτή τη φορά με ερμηνεύτρια τη Χαρούλα Αλεξίου.

3/2/2022: «Έφυγε»  από τη ζωή ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης σε ηλικία 92 ετών. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, νοσηλευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Λαϊκού Νοσοκομείου, καθώς τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης ήταν ανώτατος δικαστικός και διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας την περίοδο 1985-1990.

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης κέρδισε παγκόσμια καταξίωση όταν επιτέλεσε με παραδειγματική γενναιότητα το έργο του στην υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, αν και δεχόταν αφόρητες πιέσεις από την κυβέρνηση Καραμανλή και την τότε ηγεσία της Δικαιοσύνης και των Σωμάτων Ασφαλείας. Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, άσκησε τα καθήκοντά του με εξαιρετική προσήλωση στο Σύνταγμα, ιδιαίτερα κατά την ταραχώδη περίοδο 1989-1990, όταν οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν έδωσαν απόλυτη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα.

Γεννήθηκε στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης το 1929. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής, καταγόμενος από τα Χανιά. Η μητέρα του, το γένος Γραμμενόπουλου, ήταν από το Σκλήθρο Φλώρινας, κόρη του Μακεδονομάχου Κοσμά Γραμμενόπουλου. Ήταν πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εισήλθε στον δικαστικό κλάδο το 1955. Το 1961 ήταν ανακριτής στο Αγρίνιο, στην ανάκριση του παιδαγωγού Μιχάλη Παπαμαύρου.

Το 1956 υπηρέτησε ως Ειρηνοδίκης στην Κλεισούρα Καστοριάς. Το 1963 υπηρέτησε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, και έγινε γνωστός ως ανακριτής στην υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη. Διεξήγαγε την ανάκριση χωρίς να υποκύψει σε πολιτικές πιέσεις που δέχτηκε από την τότε πολιτική και δικαστική εξουσία. Η γενναία στάση του αποτυπώθηκε στην ταινία "Ζ" του Κώστα Γαβρά.

Με εκπαιδευτική άδεια έκανε στο Παρίσι κατά το διάστημα 1965-1967 μεταπτυχιακές σπουδές στο Εμπορικό Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο.

Το 1968, επί Χούντας, απολύθηκε από το δικαστικό σώμα και στη συνέχεια συνελήφθη δύο φορές, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και φυλακίστηκε, χωρίς δίκη. Απολύθηκε από τις φυλακές της Χούντας μετά από διεθνή κατακραυγή το 1971. Με την πτώση της δικτατορίας αποκαταστάθηκε στην υπηρεσία του τον Σεπτέμβριο του 1974 με τον βαθμό του Εφέτη.

Το 1976 συμμετείχε στη σύνθεση του Συμβουλίου Εφετών η οποία απέρριψε το αίτημα της Γερμανίας για την έκδοση του Ρολφ Πόλε, καταζητούμενου για τρομοκρατική δράση, με το σκεπτικό ότι τα εγκλήματά του είναι πολιτικά και ως εκ τούτου η έκδοσή του απαγορεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε πειθαρχική δίωξη κατά των τριών πλειοψηφησάντων δικαστών (Κ. Αλεξόπουλος, Σ. Βάλλας, Χ. Σαρτζετάκης) γι' αυτή την απόφαση, γεγονός που θεωρήθηκε ανεπίτρεπτη παρέμβαση στη δικαστική ανεξαρτησία.

Το 1981 προήχθη στον βαθμό του Προέδρου Εφετών και το 1982 στον βαθμό του Αρεοπαγίτη.

Κατά την προεδρική εκλογή του 1985 ο Χρήστος Σαρτζετάκης προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ και εξελέγη από αυτό και τα κόμματα της αριστεράς στις 29 Μαρτίου 1985 Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 5 Μαΐου 1990.

Η εκλογή του συνδέθηκε με δύο προβλήματα Συνταγματικού Δικαίου, τα «χρωματιστά ψηφοδέλτια» και την «ψήφο Αλευρά». Για την ψηφοφορία χρησιμοποιήθηκαν ψηφοδέλτια διαφορετικού χρώματος για κάθε υποψήφιο, κάτι που η τότε αξιωματική αντιπολίτευση (Νέα Δημοκρατία) κατήγγειλε ως απόπειρα ακύρωσης του μυστικού χαρακτήρα της ψηφοφορίας, επειδή, όπως υποστήριξε, το χρώμα του κάθε ψηφοδελτίου διακρινόταν από τον ημιδιαφανή φάκελο. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Γιάννης Αλευράς δεν έπρεπε να λάβει μέρος στην ψηφοφορία ως εκτελών χρέη Προέδρου της Δημοκρατίας μετά την πρόωρη παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Η θητεία του στιγματίστηκε από την ανένδοτη άρνησή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας να απονείμει χάρη στον ισοβίτη Χρήστο Ρούσσο, στάση που αποδόθηκε σε ομοφοβία και διάκριση, εφόσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις και η θετική εισήγηση του Συμβουλίου Χαρίτων. Η απεργία πείνας που ξεκίνησε ο Ρούσσος πυροδότησε ένα ευρύ κίνημα συμπαράστασης, στο οποίο συμμετείχαν προσωπικότητες του πνευματικού, νομικού, πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τελικά, ο Χρήστος Ρούσσος αποφυλακίστηκε με χάρη που του δόθηκε το 1990 από τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Μετά το 1990 είχε αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από τη δημόσια ζωή, ωστόσο συνέχισε να αρθρογραφεί τακτικά σε εφημερίδες και να δημοσιεύει κείμενα στην ιστοσελίδα του.

Ήταν παντρεμένος με την Έφη Αργυρίου και είχε μία κόρη.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2018, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Το βραβείο απονεμήθηκε για τη δημοσίευση του έργου «Επιτελών το καθήκον μου», κείμενο με τη μειοψηφική γνώμη που διατύπωσε το 1964 ως ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη, το οποίο αξιολογήθηκε ως λαμπρό δείγμα ευσυνείδητης, εμβριθούς, εξονυχιστικής και θαρραλέας ανακριτικής στάσης

6/2/2022: Πέθανε σε ηλικία 75 ετών η σπουδαία στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή, που έγραψε, μεταξύ άλλων, τους στίχους όλων των τραγουδιών από τη θρυλική ραδιοφωνική εκπομπή «Εδώ Λιλιπούπολη»

Η Μαριανίνα Κριεζή είχε κάνει πολύ σημαντικές συνεργασίες στην ελληνική δισκογραφία και είχε γράψει πολλά παιδικά βιβλία.

Η Μ. Κριεζή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947, με καταγωγή από την Ύδρα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διακοσμητική – Σκηνογραφία στα εργαστήρια της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 1969 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει σχέδιο υφάσματος, επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάστηκε ως γραφίστρια και την άνοιξη του 1977 άρχισε να συνεργάζεται με το Τρίτο Πρόγραμμα όταν διευθυντής ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Εκεί έγραψε τους στίχους όλων των τραγουδιών της ραδιοφωνικής εκπομπής «Εδώ Λιλιπούπολη» ενώ συμμετείχε και στα κείμενα, ιδίως ως συγγραφικό δίδυμο με την ηθοποιό ‘Αννα Παναγιωτοπούλου. Συνέπραξε επίσης, ως κειμενογράφος, σε επιθεωρήσεις της «Ελεύθερης Σκηνής».

Στη μακρά σταδιοδρομία της ως στιχουργός συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους Αρλέτα, Ελένη Δήμου, Στράτο Διονυσίου, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Σαβίνα Γιαννάτου, Μιχάλη Μπαζάκα, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Μιχάλη Χατζηγιάννη. Στίχους της έχουν μελοποιήσει συνθέτες όπως οι Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Νίκος Χριστοδούλου, Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Σπανός, Δήμητρα Γαλάνη, Μιχάλης Καπούλας, Ευσταθία, Τάκης Μουσαφίρης, Διονύσης Τσακνής κ.ά.

Ως παραγωγός στην ΕΡΑ παρουσίασε διάφορες εκπομπές, όπως την φιλοζωική «Μου το ‘πε ένα πουλάκι», τη νυχτερινή «Το νυχτικό του πύργου» και την εκπομπή «Αύριο όλα θα είναι καλύτερα».

Η Μαριανίνα Κριεζή είχε, επίσης, μεταφράσει και διασκευάσει διάφορα έργα με παιδικό περιεχόμενο (ιστορίες και τραγούδια). Ως συγγραφέας συμμετείχε στον συλλογικό τόμο «Λόγος για την Ύδρα» (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008), που περιελάμβανε ζωγραφικά έργα γνωστών καλλιτεχνών τα οποία συνδέονταν με το ιστορικό νησί (Παναγιώτη Τέτση, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Περικλή Βυζάντιου και Νίκου Νικολάου).

15/2/2022 Έχασε τη μάχη για τη ζωή, μετά από επιπλοκές που προκάλεσε ο κορωνοϊός, ο ηθοποιός Kώστας Κλεφτόγιαννης, σε ηλικία 75 ετών. Είχε πρωταγωνιστήσει σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, σε ταινίες του Παντελή Βούλγαρη και είχε συνεργαστεί στενά με τον Γιάννη Τσαρούχη και με πολλούς Έλληνες σκηνοθέτες της σκηνής.

O ηθοποιός Kώστας Κλεφτόγιαννης γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη (απόφ.1969) και εν συνεχεία παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου στη Νέα Υόρκη (Jim FrankelWorkshop, 1969-1971). Συνεργάστηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» και πρωτοεμφανίστηκε επί σκηνής το 1970, με το έργο του Ν.Περγιάλη «Το Νυφιάτικο Τραγούδι».

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1971 υποδύεται τον Αίμονα στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (Θέατρο Μπουρνέλλη), και συνεργάζεται με το θέατρο Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου, όπου ενσαρκώνει τον Καλλίμαχο στον «Μανδραγόρα» του Μακιαβέλι και τον Έγκλειστο στους «Παγιδευμένους» του Λ.Κουρετζή. Με το Θίασο Γιώργου Κωνσταντίνου έπαιξε, μεταξύ άλλων, στο «Μανωλάκης ο Βομβιστής» του Α.Σακελλάριου. Συνέχισε με τον θίασο της Έλσας Βεργή (1973-1979) παρουσιάζοντας και σε περιοδεία τον «Χορό» του Ζακόπουλου, τη σύνθεση «Μορφές αρχαίου δράματος», τη «Μήδεια» (Κρέων), τη «Θεοφανώ» του Τερζάκη, την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (Πυλάδης) και την «Ανδρομάχη» (Ορέστης).

Με τον θίασο της Αλίκης Γεωργούλη στο θέατρο «Αποθήκη» έπαιξε στο «Κάζο Κλίνικο» του Μπουτζάτι (Μασκερίνι) και στην «Κωμωδία της Τράπεζας» του Ντύρενματ. Με τη «Σκηνή», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή, υποδύθηκε στο «Συμφορά από το πολύ μυαλό» του Γκριμπογέντοφ τον Πλατόν Μιχαϊλοβιτς Μπόριτς.

Συνεργάστηκε με τον θίασο του Βασίλη Μητσάκη («Αντιγόνη», όπου υποδύθηκε τον Αίμονας και «Αλέξανδρος Δελμούζος»). Πολυετής υπήρξε η συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο σε ένα ευρείας γκάμας ρεπερτόριο, από Σαίξπηρ (Αντώνιος στη «Δωδέκατη Νύχτα») και Αριστοφάνη (Ιερέας στον «Πλούτο»), μέχρι Μολιέρο (Ντυμπουά στο «Μισάνθρωπο») Μπρέχτ (Ίννα στο «Αρτούρο Ούι») και αρχαία τραγωδία. Υποδύθηκε τον Ξέρξη στους «Πέρσες» του Αισχύλου, στην Επίδαυρο, και τον Υπολοχαγό Τάσιτς στο «Ο 'Αγιος Γεώργιος σκοτώνει το Δράκο» του Ντούσαν Κοβάτσεβιτς. Για την τελευταία ερμηνεία είχε τιμηθεί στο Φεστιβάλ του Νόβισαντ της Σερβίας από βετεράνους του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Υποδύθηκε, τέλος, μεταξύ άλλων, τον Ήφαιστο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία -και με Προμηθέα- στον Νικήτα Τσακίρογλου. Η παράσταση είχε ταξιδέψει και στη Μακρόνησο (1998).

Στον κινηματογράφο συνδέθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τον Παντελή Βούλγαρη. Έπαιξε στα «Πέτρινα Χρόνια», πρωταγωνίστησε στη «Φανέλα με το 9 «(Γαλάντης), και στην «Ψυχή Βαθιά» (Ταξίαρχος του Εθνικού Στρατού, Τσαγκλής/Τσακαλώτος), ενώ συμμετείχε και στη «Μικρά Αγγλία».

Ο Κώστας Κλεφτόγιαννης έπαιξε επίσης στον «Γύρο του θανάτου» του Ερρίκου Θαλασσινού, στο «Κρυφτό στην Ελασσόνα» του Γιάννη Προκόβα και στην αμερικανική ταινία του Τζόε Κάμπ «For the love ofBenzi».

Το 1986 με την παρότρυνση του Γιάννη Τσαρούχη, που έγινε σταθερός συνεργάτης του μέχρι τον θάνατό του, και με τον οποίο σχεδίαζαν να ανεβάσουν την «Ελένη» (ο μεγάλος ζωγράφος απεβίωσε και δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν το σχέδιο), ο Κώστας Κλεφτόγιαννης μαζί με την επίσης ηθοποιό σύζυγό του Αταλάντη Κλαπάκη δημιούργησαν στο Μαρούσι το Αθμόνιο Θέατρο, με το οποίο, έχοντας, μεταξύ άλλων συνεργάτες τον σκηνοθέτη Διαγόρα Χρονόπουλο και τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, παρουσίασαν σε σκηνογραφία του μεγάλου ζωγράφου την «Τύχη της Μαρούλας» του Κορομηλά, την «Γυναικοκρατία» του Βυζάντιου και το «Γενικό Γραμματέα» του Καπετανάκη. Με την Αταλάντη Κλαπάκη ο ζωγράφος σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε για το Αθμόνιο Θέατρο την «Στέλλα Βιολάντη» (1986-1989).

Μετά από μακρά συμμετοχή στα Κοινά και στον Πολιτισμό του Μαρουσιού, ως αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αμαρουσίου και εν συνεχεία καλλιτεχνικός διευθυντής του, διοργάνωσε θερινά φεστιβάλ στο θέατρο Αναβρύτων, και μετέτρεψε τον Δήμο σε υπαίθρια γλυπτοθήκη, με τα έργα κορυφαίων εικαστικών μας, ως φόρο τιμής στον μαρουσιώτη Ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη. Ταυτόχρονα, επιμελήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου, έκθεση με τίτλο «11 Έλληνες ζωγράφοι δημιουργούν για το Μαρούσι του 2004 και την Ολυμπιακή Ιδέα», στην οποία συνέπραξαν οι εικαστικοί Παναγιώτης Γράββαλος, Βλάσης Κανιάρης, Χρίστος Καράς, Νίκος Κεσσανλής, Γιάννης Μιγάδης, Χρόνης Μπότσογλου, Δημήτρης Μυταράς, Pavlos (Διονυσόπουλος), Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός και Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Συνέγραψε το βιβλίο «Τσαρούχης», με έργα, μαρτυρίες και ντοκουμέντα από τη στενή συνεργασία του με τον μεγάλο ζωγράφο, ενώ ετοίμαζε, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει, μονογραφία για τον πρωτοπόρο αεροπόρο, λαογράφο κι ελληνευρέτη, Θάνο Μούραη Βελλούδιο.

Το 2000 ήταν παραγωγός και παρουσιαστής της ραδιοφωνικής εκπομπής «Αγαθόν το Εξομολογείσθαι», στην ΕΡΑ, όπου ανθολογούσε κείμενα του Γιάννη Τσαρούχη.

Στην τηλεόραση είχε εμφανιστεί και στο Θέατρο της Δευτέρας. Είχε πάθος με την φωτογραφία, και δη την ασπρόμαυρη, και ήταν μαραθωνοδρόμος με διακρίσεις.

Η μοναχοκόρη του Ιωάννα Κλεφτόγιαννη είναι δημοσιογράφος.

15/2/2022 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών  και η Ευστρατία Μαυραπίδου μια από τις τρεις γιαγιάδες από την Λέσβο που έγιναν διάσημες απ τη φωτογραφία που τις έδειχνε να ταΐζουν με μπιμπερό ένα μωρό, υπό το βλέμμα της μητέρας του που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή από τη Συρία



 

16/2/2022 :Ο Βασίλης Μποτίνος, ένας από τους θρύλους του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, νικημένος από τον κοροναϊό

Ο Βασίλης Μποτίνος γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1944 στο Βόλο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από τον τοπικό Ολυμπιακό, όπου αγωνιζόταν ως σέντερ φορ. Το 1964, αφού προηγουμένως είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού Βόλου με 19 γκολ σε 29 αγώνες, πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό Πειραιώς έπειτα από ενέργειες του τότε αντιπροέδρου της ομάδας, Σηφαλάκη, παρά το γεγονός ότι ενδιαφέρον για την απόκτησή του είχαν εκφράσει τόσο ο Πανιώνιος όσο και ο Ηρακλής.

Στην ομάδα του Πειραιά αγωνίστηκε με επιτυχία ως εξτρέμ και παρέμεινε μέχρι το 1971 όταν ένας σοβαρός τραυματισμός καθώς και εξωγηπεδικές παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων (Ασλανίδης) έβαλαν πρόωρα τέλος στην καριέρα του.

Το 1972 ο Μποτίνος αγωνίστηκε με τη φανέλα του Παναιγιάλειου στη Β’ Εθνική. Η τελευταία σεζόν όπου αγωνίστηκε ήταν το 1973-74 με τον Πανιώνιο. Υπήρξε 12 φορές διεθνής με την Εθνική Ελλάδας πετυχαίνοντας 3 τέρματα από το 1967 μέχρι το 1969.

Επίσης, κατέκτησε δύο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων, το 1968 και το 1969.

Με τον Ολυμπιακό, σε 140 συμμετοχές, ο Μποτίνος πέτυχε 120 τέρματα και ψηφίστηκε στη χρυσή ενδεκάδα του Ολυμπιακού όλων των εποχών ως αριστερός ακραίος κυνηγός.

21/2/2022:  Πεθαίνει ο Θόδωρος Κάλβος, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της Αθηναϊκής Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης.
Γεννημένος στον Μελιγαλά Μεσσηνίας, ο Θόδωρος Κάλβος σπούδασε, σε δύσκολα για την Ελλάδα χρόνια, Υποκριτική και Σκηνοθεσία στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου με ομόφωνη αριστεία, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο Boston University στην Αμερική. Επί σειρά ετών υπήρξε προϊστάμενος του καλλιτεχνικού τομέα του Δήμου Αθηναίων, του Οργανισμού Νεολαίας και Αθλησης, αφήνοντας το στίγμα του με σημαντικό έργο και καινοτομίες. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με μεγάλες μορφές του ελληνικού θεάτρου, και έπαιξε με τους Χορν, Αλεξανδράκη, Γεωργούλη, Σταυρίδη, Καζή, Κατράκη, Λαμπέτη, Ξανθόπουλο, Θάνο Τράγκα, Τσαλδάρη, Μοσχονά και άλλους. Η ιδιαίτερη αγάπη του και η αφοσίωσή του στο ποιητικό ρεπερτόριο και το αρχαίο δράμα τον οδήγησε σε σημαντικές σκηνοθεσίες. Επί πολλές δεκαετίες υπήρξε καθηγητής Αρχαίου Δράματος σε πολλές δραματικές σχολές της Ελλάδας και σε σχολές και πανεπιστήμια της Αμερικής. Ο ίδιος εμφανίστηκε σε σημαντικά θέατρα και φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Εδρασε, επιπλέον, και ως σκηνοθέτης και θιασάρχης. Στην Αμερική κινηματογραφικά συνεργάστηκε με τον Ελία Καζάν, τον Κερκ Ντάγκλας, την Ντέμπορα Κερ και άλλους. Στην Ελλάδα ξεχώρισαν οι συνεργασίες του με τον Τσιφόρο και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ δίδαξε Θέατρο στο Boston University, και συντόνισε μαθήματα και παραστάσεις προώθησης του ελληνικού πολιτισμού στο Harvard University και Boston College.

Πέρα από όλα αυτά, είχε εργαστεί στην ΕΡΤ και την ΕΡΑ ως παρουσιαστής, όπως και στο Θέατρο της Δευτέρας, ενώ είχε υπάρξει παρουσιαστής και στον σταθμό WBC της Αμερικής. Ο Θόδωρος Κάλβος, όμως, χάρισε τη φωνή του σε εκφωνήσεις, σπικάζ και μεταγλωττίσεις, και, με άξονα την αγάπη του για τις τέχνες, είχε συνεργαστεί με τις επιτροπές των Ολυμπιακών Αγώνων ως καλλιτεχνικός οργανωτής και εκφωνητής. Στην Ελλάδα αναγνωρίστηκαν η προσφορά και το καλλιτεχνικό του έργο, και συνεργάστηκε πολλές φορές σε προεδρεία επιτροπών του υπουργείου Παιδείας και του υπουργείου Πολιτισμού. Επίσης, είχε διακριθεί και για το μεγάλο του φιλανθρωπικό έργο, και είχε τιμηθεί με δεκάδες διακρίσεις στη Βοστόνη αλλά και την Ελλάδα.

8/3/2022: Ο Νίκος Σιδέρης, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, πέθανε σε ηλικία 77 ετών. Ήταν ανιψιός του Γιώργου Σιδέρη.

Ο Νίκος Σιδέρης ξεκίνησε από τη θρυλική ομάδα των «μπέμπηδων» του Ολυμπιακού στην αρχή της δεκαετίας του 1960 και γρήγορα αγωνίστηκε -σε ηλικία 18 ετών- στην πρώτη ομάδα, κατακτώντας πρωταθλήματα και κύπελλα, μαζί με τους σπουδαίους συμπαίκτες του εκείνης της εποχής.

Ηταν από τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου βετεράνων ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, συμμετέχοντας στους αγώνες και τις εκδηλώσεις του συνδέσμου, ενώ ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε συμπαίκτες και αντιπάλους.

10/3/2022: Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο επιχειρηματίας Δημήτρης Κοντομηνάς

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν Έλληνας επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο χώρο των ασφαλειών, της τηλεόρασης, των αιθουσών κινηματογράφου και του λιανικού εμπορίου. Είχε μία κόρη και δύο εγγόνια. Γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1939 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Αρχικά εργάστηκε ως ασφαλιστής στην American Life (ALICO), ενώ το 1969 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξανδρο Ταμπουρά την ασφαλιστική εταιρία Interamerican.

Πέρα από την Interamerican έχει ιδρύσει ή εξαγοράσει πλήθος άλλων επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων:

    την τράπεζα Interbank (στο μεταξύ εξαγοράστηκε και απορροφήθηκε από την EFG Eurobank)
    την Intertech (αποκλειστικός αντιπρόσωπος προϊόντων Panasonic)
    την Ευρωκλινική Αθηνών
    την τράπεζα Novabank (το 2006 μετονομάστηκε σε Millenium Bank)
    τον στόλο αεροσκαφών και ελικοπτέρων Interjet
    την εταιρία βιολογικής καλλιέργειας GreenFarm
    για το διάστημα 1998-2001 ήταν ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Άρης
    το 33% των μετοχών του τηλεοπτικού σταθμού Alpha TV και του ραδιοφωνικού Alpha (το υπόλοιπο 66% κατέχει ο όμιλος RTL)
    τις κινηματογραφικές αίθουσές Village Roadshow Greece.

17/3/2022:  Απεβίωσε η πρώην βουλευτής της Ν.Δ. Ελσα Παπαδημητρίου Η Ελσα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Berkeley των ΗΠΑ. Εξελέγη βουλευτής Αργολίδας με τη Ν.Δ. στις εκλογές του 1993 και επανεξελέγη στις επόμενες πέντε εκλογικές αναμετρήσεις.



 

21/3/2022:  Εφυγε από τη ζωή η δημοσιογράφος  Ζέζα Ζήκου έχοντας δώσει μάχη με καλπάζοντα καρκίνο.

Είχε ξεκινήσει την καριέρα της στην «Εξπρές» με ναυτιλιακό ρεπορτάζ και στη συνέχεια εργάστηκε στο οικονομικό ένθετο της Καθημερινής, αλλά και στην εφημερίδα «Παραπολιτικά».

Οι διεθνείς εξελίξεις είχαν επίσης τεθεί στο «στόχαστρο» της πένας της, με εμπεριστατωμένες και πάντα ενδιαφέρουσες αναλύσεις.

29/3/2022 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών το «αηδόνι» του νησιώτικου τραγουδιού, η Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη
Γεννήθηκε στην Κεραμωτή της Νάξου στις 15 Δεκεμβρίου 1931. Ηταν κόρη του Μιχάλη Κονιτόπουλου και αδελφή του Γιώργου Κονιτόπουλου.

Το 1951 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ιδιαίτερα γνωστή έγινε με τη συνεργασία της Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) με προϊστάμενο τον Σίμωνα Καρά. Το 1955 παντρεύτηκε τον Στέλιο Λεγάκη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Μαζί με τον αδελφό της Γιώργο Κονιτόπουλο και με την κόρη της Ελένη Λεγάκη, χάραξαν μια μεγάλη πορεία στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού.

Από τη δεκαετία του 60 κυκλοφόρησε δεκάδες με δίσκους 45 στροφών, ενώ έδωσε και πολλές συναυλίες στην Ελλαδα και στο εξωτερικό.

12/4/2022  Σε ηλικία 92 ετών έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Σούλα Αθανασιάδου, η αγαπημένη «Μάχη» από τα Εγκλήματα.

Σπούδασε στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Η Σούλα Αθανασιάδου συμμετείχε σε πολλές ταινίες, κυρίως την δεκαετία του 1960. Τηλεοπτικά, ξεχώρισε στις σειρές Λόγω τιμής, Εγκλήματα, Βότκα πορτοκάλι, Θα βρεις τον δάσκαλό σου και Λένη. Ο ρόλος που την καθιέρωσε ήταν αυτός της Μάχης στα Εγκλήματα.

Δίδαξε υποκριτική στην Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη.

Ήταν σύζυγος του επίσης ηθοποιού Γιώργου Δάνη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έπασχε από αλτσχάιμερ. Μάλιστα στα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν της σειράς «Θα βρεις τον δάσκαλό σου» είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια της νόσου.

Το όνομά της εμφανίστηκε για τελευταία φορά στον κινηματογράφο το 2001, στην κοινωνική ταινία του Στράτου Τζίτζη «Σώσε με».

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 άρχισε να εμφανίζεται και στην τηλεόραση, κυρίως σε δραματικούς ρόλους όπως στην σειρά της ΕΡΤ «Ο συμβολαιογράφος» στον ρόλο της μητέρας του Παύλου Ροδίνη, τον οποίο υποδυόταν ο Γιάννης Φέρτης, με τον οποίο είχε μόνο εννιά χρόνια διαφορά.

Το 1994 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την Μιρέλα Παπαοικονόμου στην σειρά «Μην φοβάσαι την φωτιά» και την επόμενη χρονιά στην σειρά «Απών».

Το 1996, με την συμμετοχή της στην νεανική κοινωνική σειρά «Λόγω τιμής» στον ρόλο της θείας της Μάνιας (Χριστίνα Αλεξανιάν), η καριέρα της πήρε ώθηση και δυο χρόνια αργότερα εκτοξεύτηκε όταν ο Λευτέρης Παπαπέτρου της χάρισε τον ρόλο της Μάχης στην μαύρη κωμωδία του ΑΝΤ1 «Εγκλήματα».

Το 2001 πρωταγωνίστησε στην σειρά «Βότκα πορτοκάλι» στον ρόλο της μητέρας του Ρένου Χαραλαμπίδη. Το 2003 ξανασυνεργάστηκε με την Μιρέλα Παπαοικονόμου στην σειρά του Mega «Λένη», όπου υποδυόταν την μητέρα της Κάτιας Δανδουλάκη.

Συμμετείχε επίσης στην κωμική σειρά «Επτά θανάσιμες πεθερές», στο επεισόδιο με τίτλο «Η μοντέρνα πεθερά». Τον γιο της υποδυόταν και πάλι ο Ρένος Χαραλαμπίδης ενώ την νύφη της η Ρένια Λουιζίδου.

Η τελευταία της εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στην σειρά του ΑΝΤ1 «Θα βρεις τον δάσκαλό σου», όπου υποδυόταν την Φρόσω, την οικονόμο της οικογένειας Πασπάτη. Η ίδια είπε τις τελευταίες λέξεις στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς «Και εις άλλα με υγεία».

Ο τελευταίος ρόλος της ήταν στο θέατρο το 2005, στην παράσταση «Μάρτυρας κατηγορίας», στο πλευρό της Κάτιας Δανδουλάκη.

14/4/2022 Πέθανε νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 69 χρονών ο σπουδαίος συνθέτης και τραγουδιστής Σταύρος Λογαρίδης

Ο Λογαρίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Σεπτεμβρίου 1953, ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον Αθηναγόρα.

Στα 15 του ήρθε στην Αθήνα και κυκλόφορησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα». Για να βγάλει χρήματα συμμετείχε σε φωνητικά του Χατζηδάκη στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας τον έφερε σε επαφή με τους Κ.Τουρνά, Robert Williams και Κ. Παπαιωάννου. Κάπως έτσι γεννιούνται οι Poll που θα κάνουν δύο μεγάλους δίσκους, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album». Ο Λογαρίδης αποχώρησε από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι πήραν την απόφαση να εμφανιστούν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972.

Φτιάχνει το συγκρότημα «Ακρίτας» και κυκλοφορεί το ομώνυμο άλμπουμ, περνώντας σε πιο προγκρέσιβ ήχους. Αργότερα θα έρθει στο συγκρότημα και η Α.Μac Kinnon και ο Γ. Παπαδόπουλος και ταξιδεύουν στο Λονδίνο για να ηχογραφήσουν με το Βαγγέλη Παπαθανασίου 5 τραγούδια που παραμένουν ακυκλοφόρητα.

Μέχρι το 1977 έκανε μουσική για δύο σήριαλ στην τηλεόραση, τη «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Α. Τερζάκη και την «Οικογένεια Ζαρντή» του Κ. Χατζηαργύρη στην κρατική τηλεόραση.

Έχει γράψει τη μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους «Η Φόνισσα» που απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή τους Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοίζο, Νίκο Κούνδουρο.

Από το 1976 έως το 1981 κυκλοφορεί τρεις προσωπικούς δίσκους, το «Ασπρόμαυρο» με παραγωγό τον Γιάννη Πετρίδη και συνεργάτες τους Μανώλη Ρασούλη και Γρηγόρη Φαληρέα και το «Άλλη γη» με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Aphrodite's Child.

Φεύγει από την Polydor και το 1985 συνεργάζεται με την εταιρεία Lyra, όπου δουλεύει με τον Γ. Ζήκα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον δίσκο «Με τα φεγγάρια χάνομαι».

Από το 1986 μέχρι το 1989 θα περάσει τη σκοτεινή εποχή της ζωής του. Ένα σκληρό διαζύγιο, μια δικαστική διαμάχη στο Λονδίνο για τα δικαιώματα του Chariots of fire από τη «Μενεξεδένια Πολιτεία», αλλά και ο εθισμός του σε ναρκωτικά, καταλήγουν σε δύο συλλήψεις για χρήση ναρκωτικών. Κάνει αποτοξίνωση στο Άμστερνταμ το 1989 γυρνάει στην Ελλάδα και το 1992 μετακομίζει στην Τήνο, όπου έμεινε 3 χρόνια. Εκείνη την εποχή άρχισε να στρέφεται στη θρησκεία, κάνοντας μερικές ακόμη δισκογραφικές δουλειές, πριν αρρωστήσει και τελικά πεθάνει μετά από πολύμηνη μάχη.

27/4/2022 Έφυγε από τη ζωή ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Μέλος του Τιμητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) Θεόδωρος Κουλουμπής.

Τα τελευταία χρόνια είχε εστιάσει το έργο του έργο του στην επίλυση διαφορών στο διεθνές περιβάλλον. Ήταν συγγραφέας (μαζί με τον James H. Wolfe) ενός γνωστού συγγράμματος, International Relations: Power and Justice, Prentice Hall, 4η έκδοση, 1990. Επίσης, ήταν συγγραφέας του βιβλίου: The US, Greece and Turkey: The Troubled Triangle, (Praeger,1983), και συνεπιμελητής του Journal of Southeast European and Black Sea Studies που εκδίδεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ και από τους Frank Cass Publishers στο Λονδίνο. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του ήταν The Greek Junta Phenomenon, New York, Pella, Publishing Company, 2005 και (σε συνεπιμέλεια) Greece in Twentieth Century, London, Frank Cass, 2003.

Χρημάτισε πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ (1993-5), πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ) (1988-90), καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων (1985-7). Από τον Νοέμβριο του 1998 έως τον Σεπτέμβριο του 2006 υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Κατά την περίοδο 1965-83 ήταν καθηγητής διεθνών σχέσεων στη Σχολή Διεθνών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου American (Ουάσιγκτον), όπου του απονεμήθηκαν βραβεία για διακεκριμένη διδασκαλία. Από το 1983 έως το 1989 υπηρέτησε ως καθηγητής διεθνών σχέσεων στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και από το 1990 έως τον Σεπτέμβριο του 2002 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν συγγραφέας πολλών άρθρων και βιβλίων και τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή». Από την ίδρυση του, το 2003 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2006 συμμετείχε στις συσκέψεις του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών. Λοιποί πανεπιστημιακοί τίτλοι: B.A. και M.A. Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Connecticut (1956, 1958) και Ph.D Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο American (1964).

30/4/2022 Πέθανε η ηθοποιός Αλέκα Λαμπρινού




 

 

 

 

 

6/5/2022 Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών άφησε ο θρυλικός Jimmy, ο πρώτος τατουατζής στη χώρα μας, ο οποίος έγινε διάσημος για το στούντιό του στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Δημήτρης Μαματσής άνοιξε το πρώτο κέντρο για τατουάζ στην Αδριανού το 1977, το οποίο λειτουργεί έως σήμερα με μεγάλη επιτυχία.

Γεννημένος στη Μυτιλήνη το 1933, ο Δημήτρης Μαματσής από μικρή ηλικία εργάστηκε στα καράβια. Για αρκετά χρόνια έζησε στο Τορόντο όπου ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με την τέχνη της ζωγραφικής, σε ένα στούντιο κοντά στο σπίτι του.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, το 1970 ο ίδιος εργάστηκε ως οδηγός στη γαλλική πρεσβεία και στη συνέχεια ως ταξιτζής. Λίγα χρόνια αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τα τατουάζ και αφού έφερε από τον Καναδά τα πρώτα εργαλεία, ξεκίνησε να «χτυπάει» σχέδια σε Αμερικάνους που έπαιρνε κούρσα από το Φαληρικό Δέλτα.

Στις αρχές του 1978 αποφάσισε να ανοίξει στην Πλάκα, το πρώτο τατουατζίδικο στην Ελλάδα, ενώ μερικά χρόνια αργότερα μυήθηκε στην τέχνη του και ο γιος του ο Παύλος. Το στούντιο έγινε διάσημο και πολλοί διάσημοι πήγαιναν στου Τζίμη για να κάνουν τατουάζ.

Ο Δημήτρης Μαμάτσης σταμάτησε να εργάζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και την επιχείρηση συνέχισαν τα παιδιά του.

6/5/2022  Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο γνωστός ηθοποιός και πορνοστάρ, Κώστας Γκουσγκούνης έπειτα από ανακοπή καρδιάς.
Ο Κώστας Γκουσγκούνης ήταν ηθοποιός και φωτογράφος, γνωστός κυρίως για τις ταινίες με ερωτικό και πορνογραφικό περιεχόμενο στις οποίες πρωταγωνίστησε μεταξύ 1965 και 1984.

Αρχικά έπαιξε σε κάποιες ταινίες σε ρόλο κομπάρσου, ή με λίγες ατάκες, από το 1952 έως το 1958 (Η Αγνή του λιμανιού, Η θεία από το Σικάγο, Ο λεφτάς, Μια ζωή την έχουμε) και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε αρκετές ερωτικές αλλά και αστυνομικές ταινίες. Έχει επίσης παίξει σε θεατρικό έργο, αλλά και στην τηλεόραση, όπως στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» στην ΕΡΤ το 1975.

Το 2010, σε ηλικία 79 ετών, έγινε ξανά πρωταγωνιστής σε ερωτική ταινία.

16/5/2022 Έφυγε μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο που αντιμετώπισε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαούσης.

Ο εκλιπών ήταν οικονομικός συντάκτης από τους πρωτοπόρους στο επιχειρηματικό ρεπορτάζ και είχε εργαστεί για πολλά χρόνια στην «Καθημερινή» και στο «Βήμα».

Είχε προσφέρει την πολύτιμη γνώση και εμπειρία τους για τέσσερις δεκαετίες σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα, sites και τηλεοπτικές παραγωγές. Ξεκίνησε από το περιοδικό του Ρήγα, τον «Θούριο» στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Ακολούθησε η «Αυγή» (1985) και η «Καθημερινή» (1987) και μετείχε στην αρχική ομάδα του «Αθήνα 9,84» ως οικονομικός συντάκτης. Ακολούθησε η εβδομαδιαία έκδοση του «Βήματος» και η συνεργασία του με το ΔΟΛ για 11 χρόνια. Στο διάστημα αυτό διετέλεσε και σύμβουλος έκδοσης στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο».

Συνεργάστηκε σε εκδόσεις της «Καθημερινής» και από το 2010 έως το 2019 με την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και τα sites protothema.gr και newmoney.gr. Ακολούθησε η συνεργασία για τα έντυπα και τα sites της Αλτερ Εγκο – Το Βήμα, Τα Νέα, in.gr

Στο βιογραφικό του σημείωμα ανέφερε μεταξύ άλλων: «Αγαπώ τρεις πόλεις – και οι τρεις έχουν τη θάλασσα στα πόδια τους. Γεννήθηκα στην Ελευσίνα τον Νοέμβριο του 1960. Η καταγωγή και των δύο γονέων μου από τη Χαλκίδα, όπου περνώ ολοένα και περισσότερο χρόνο από τη ζωή μου. Τέλος, η Θεσσαλονίκη ήταν η πόλη των σπουδών μου, στην παλιά Βιομηχανική, ενσωματωμένη σήμερα στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».

17/5/2022  «Έφυγε» σε ηλικία 106 ετών ο τελευταίος ήρωας του πολέμου του '40  Δημήτρης Κάλμπαρης
 Ο Δημήτρης Κάλμπαρης παρά το προχωρημένο της ηλικίας του διατηρούσε έως το τέλος της ζωής του διαύγεια πνεύματος, ενώ πέρυσι είχε συνδεθεί διαδικτυακά με τους μαθητές του ΓΕΛ Αγριάς, με τους οποίους είχε συνομιλία και τους εξιστόρησε τη ζωή αλλά και τη δράση του στον πόλεμο.

Ο Δημήτρης Κάλμπαρης γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1917 στη Μακρινίτσα, ενώ είχε άλλα εννέα αδέλφια. Εργάστηκε στην κλινική του Τριχόπουλου ως νοσοκόμος κι έπειτα έγινε τσαγκάρης. Πολέμησε στο έπος του '40 και ήταν ο τελευταίος επιζών της μάχης στο ύψωμα 731. Μάλιστα, ακόμη και μέχρι πρόσφατα σε μεγάλη ηλικία, ο Δημήτρης Κάλμπαρης ήθελε να μοιράζεται τη γνώση και τις εμπειρίες του. Με αφορμή την επέτειο του '40, πέρυσι, μίλησε με τους μαθητές του ΓΕΛΑ Αγριάς, ενώ έδωσε συνέντευξη στο «Ιστόρημα» μια εταιρεία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, για την διάσωση της προφορικής ιστορίας. Το 2009, επίσης, μοιράστηκε τις εμπειρίες του με τον κ. Γεώργιο Σούρλα ο οποίος τις κατέγραψε στο βιβλίο του «Οι Ήρωες του 1940 περιμένουν».

17/5/2022 Έφυγε από τη ζωή ο παγκόσμιος Βαγγέλης Παπαθανασίου
Ο Βαγγέλης Οδυσσέας Παπαθανασίου, όπως ήταν το πλήρες όνομα του Vangelis, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1942 στην Αγριά Μαγνησίας. Μουσικός και συνθέτης της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής, έχει επηρεάσει την ανάπτυξη διαφορετικών μουσικών ειδών, θεωρείται πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου και έχει βραβευτεί με Όσκαρ για την μουσική της ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς» το 1982. Έχει επενδύσει μουσικά πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως: «Blade Runner», «1492: Χριστόφορος Κολόμβος», «Αλέξανδρος», «Ελ Γκρέκο» κ.ά.Μουσικό δίδυμο παλιά με τον Ντέμη Ρούσο, έχει συνεργαστεί, επίσης, με τον Γιον Άντερσον και την Ειρήνη Παππά.

Το 1997 σκηνοθέτησε την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, Το έργο του «Μυθωδία» επελέγη από τη ΝΑΣΑ ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: «2001 Οδύσσεια στον Άρη», το 2002 δημιούργησε την επίσημη μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 στις χώρες Κορέα - Ιαπωνία.

Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά:

Ενώ αποτελούσε ακόμα μέλος των Aphrodite’s Child, άρχισε δειλά να ασχολείται και με διαφορετικά πράγματα. Η αρχή έγινε το 1970 όταν έγραψε την μουσική για μία ταινία του Χένρι Χάπιερ. Ακολούθησε ένα ακουστικό ντοκιμαντέρ επηρεασμένο από της φοιτητικές εξεγέρσεις στο Παρίσι του 1968. Το 1973 ξεκίνησε μία επιτυχημένη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Φρέντερικ Ροσίφ για μία σειρά ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση, ενώ λίγο προτού μεταβεί στο Λονδίνο κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ Earth.

Το 1975 αποχώρησε τους Aphrodite's Child για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί ίδρυσε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις μουσικών ηχογραφήσεων, τα Nemo studios. Κυκλοφόρησε πρώτη του συλλογή με τίτλο Heaven and Hell (1975) ενώ ακολούθησαν και άλλα επιτυχημένα άλμπουμ, όπως το Albedo 0.3 (1976), το Spiral (1977) για το οποίο βραβεύτηκε με το διεθνές βραβείο MIDEM Instrumental, το Beaubourg (1978) και το China (1979). Εκείνη την περίοδο ήταν που ο Βαγγέλης Παπαθανασίου αρχίζει να γίνεται παγκοσμίως γνωστός.

Το 1978 συνεργάστηκε με την Ελληνίδα ηθοποιό Ειρήνη Παππά στο άλμπουμ με τίτλο «Ωδές», που περιέχει παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, το 1986 συνεργάστηκαν ξανά στο άλμπουμ «Ραψωδίες».

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έκανε παράλληλα άλλη μία μεγάλη συνεργασία με τον Γιον Άντερσον σε τέσσερα άλμπουμ, το Short Stories (1978), το The Friends of Mr Cairo (1981), το Private Collection (1983) και το Page of Life (1991).

Δύο χρόνια αργότερα η ΝΑΣΑ του απένειμε το μετάλλιο δημόσιας συνεισφοράς σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της. Το βραβείο αποτελεί την υψηλότερη τιμή από τον Αμερικανικό οργανισμό για μη κυβερνητικά πρόσωπα.

Το 2013, η ΝΑΣΑ υιοθέτησε για δεύτερη φορά τη μουσική του Παπαθανασίου με ένα πρωτότυπο μουσικό έργο που δημιουργήθηκε για να πλαισιώσει το βίντεο από την αποστολή Ήρα (Τζούνο), που απεικονίζει συγχρόνως την κίνηση της Γης και της σελήνης μαζί για πρώτη φορά. Το βίντεο απαθανατίστηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής καθ' οδόν για το σύστημα του πλανήτη Δία.

Τον Νοέμβριο του 2014 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) του πρότεινε να συνθέσει την μουσική για την πρώτη ιστορική προσεδάφιση σε κομήτη. Έτσι, συνέθεσε μια μουσική τριλογία (Άφιξη, Το ταξίδι του Philae και Το βαλς του Ροζέτα) η οποία παρουσιάστηκε από τον ESA μετά την επιτυχημένη προσεδάφιση του σκάφους Ροζέτα στον κομήτη 67P.

Το 1995, ως φόρο τιμής στην μουσική του προσφορά αλλά και στην αγάπη του για το διάστημα, το Minor Planet Center της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης έδωσε το όνομα του συνθέτη στον Αστεροειδή της Κύριας Ζώνης 6354, που πλέον ονομάζεται 6354 Vangelis.

Μουσικές δημιουργίες:

1982: Δημιουργεί το ηχητικό σήμα των ειδήσεων της ΕΡΤ, το οποίο συνέχιζε να ακούγεται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την περίοδο 2013-2015.[16]
1991: Αναλαμβάνει τη μουσική για τα ντοκιμαντέρ του παγκοσμίου φήμης ωκεανογράφου Ζακ-Υβ Κουστώ.
1998: Γράφει το άλμπουμ Φόρος τιμής στον Γκρέκο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για την ενίσχυση της εκστρατείας της εθνικής πινακοθήκης για την απόκτηση του πίνακα του Ελ Γκρέκο Άγιος Πέτρος.
1999: Συνθέτει τη μουσική που συνόδευσε την παρουσίαση του επίσημου εμβλήματος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ενώ δημιουργεί και τη μουσική για την τελετή παράδοσης την ολυμπιακής φλόγας τόσο στο Σίδνεϊ όσο και από το Σύδνεϊ στην Αθήνα.
2002: Δημιουργεί την μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 που πραγματοποιήθηκε στις Ιαπωνία και Κορέα.

Μουσική για το θέατρο:

Το 1983 δημιούργησε τη μουσική για τη παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη, Ηλέκτρα στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά. Επίσης έχει συνεργαστεί με τα Βασιλικά μπαλέτα, καθώς δημιούργησε την μουσική για τρία έργα, Το R B Sque (1980) που παρουσιάστηκε στο Βασιλικό Θέατρο Drury Lane, Το Φρανκενστάιν (1985) και το Η πεντάμορφη και το τέρας (1986).

Άλλα έργα [και αναγεννησιακός δημιουργός]

Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες δεν περιοριζόταν μόνο στη σύνθεση μουσικής. Το 1997 έκανε την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, καθώς σχεδίασε και διηύθυνε εξ ολοκλήρου την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό της Αθήνας.

Το 2003 αποκάλυψε την ικανότητα του στη ζωγραφική παρουσιάζοντας 70 δικά του έργα ζωγραφικής στα πλαίσια της Βαλένσια Μπιενάλ στην Ισπανία. Μετά την επιτυχία της έκθεσης Vangelis Pintura, τα έργα του εκτίθενται σε σημαντικές γκαλερί σε όλο τον κόσμο.[20] Την ίδια χρονιά, ο Παπαθανασίου παρουσίασε επίσης ένα βιβλίο που περιέχει μερικά από τα ωραιότερα έργα του, με τίτλο Vangelis.

Βραβεία και διακρίσεις:

    Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού 1982 Για την μουσική στη ταινία Δρόμοι της φωτιάς.
    Χρυσός Λέοντας στο Cannes Lions International Advertising Festival, για την μουσική Ask the Mountains σε τηλεοπτική διαφήμιση.
    Βραβείο Max Steiner Award το 1989, για σύνθεση και παρουσίαση διακεκριμένης κινηματογραφικής μουσικής.
    Βραβείο Echo (Γερμανία) για το διεθνή καλλιτέχνη της χρονιάς 1992.
    Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Φλάνδρας (Βέλγιο) για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.
    Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαλένθια για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.
    Βραβείο Κοινού για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας από την Παγκόσμια Ακαδημία Μουσικής Επένδυσης στη Φλάνδρα, Βέλγιο.
    Βραβείο Απόλλων το 1993 για τη συνεισφορά του στη μουσική από την Εταιρεία των Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
    Ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας το 1992. Η απονομή έγινε από τον Γάλλο υπουργό παιδείας.
    Δύο φορές το Παγκόσμιο Μουσικό Βραβείο του Μόντε Κάρλο, για τον Έλληνα καλλιτέχνη με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.
    Ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2001.
    Βραβείο RIAJ (Δισκογραφική Βιομηχανία της Ιαπωνίας) για διεθνές τραγούδι της χρονιάς 2002.
    Μετάλλιο Δημόσιας Συνεισφοράς της ΝΑΣΑ σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της ΝΑΣΑ το 2003.[12]
    Το 2013 τα Ελληνικά Ταχυδρομεία εξέδωσαν γραμματόσημα τα οποία τον απεικόνιζαν.
    Τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2008, παραχωρώντας του το διακεκριμένο τίτλο του ομότιμου καθηγητή. Το διδακτορικό του δόθηκε για την εξαιρετική συμβολή του στη μουσική παιδεία του ελληνικού λαού, καθώς και για τη διάδοση του μηνύματος του Ελληνισμού σε όλο τον κόσμο.

Δισκογραφία:

(1970) Sex Power
(1972) Fais Que Ton Rêve Soit Plus Long Que la Nuit
(1973) Earth
(1973) L'Apocalypse des Animaux
(1975) Heaven and Hell
(1976) Albedo 0.39]
(1976) La Fête Sauvage
(1977) Ignacio
(1977) Spiral
(1978) Beaubourg
(1978) Ωδές (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Ειρήνη Παππά)
(1979) China
(1979) Opera Sauvage
(1980) Short Stories (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1980) See You Later
(1980) Ωδές
(1981) chariots of fire
(1981) The Friends of Mr Cairo (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1983) Antarctica
(1983) Private Collection (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1984) Soil Festivities
(1985) Mask

(1985) Invisible Connections
(1986) Ραψωδίες (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Ειρήνη Παππά)
(1988) Direct
(1989) Themes
(1990) The City
(1991) Page of Life (Γιον Άντερσον & Βαγγέλης Παπαθανασίου)
(1992) 1492: Conquest of Paradise
(1995) Voices
(1995) Ask the Mountains (Βαγγέλης Παπαθανασίου & Στίνα Νόρντενσταν)
(1995) Φόρος τιμής στον Γκρέκο
(1996) Portraits
(1996) Oceanic
(1998) El Greco
(1999) Reprise 1990–1999
(2001) Mythodea — Μουσική για την αποστολή της ΝΑΣΑ: 2001 Οδύσσεια στον Άρη
(2003) Odyssey
(2004) Alexander
(2007) El Greco
(2007) Blade Runner Trilogy: 25th Anniversary
(2012) The Collection
(2012) "Chariots of Fire - The Play" (Music From The Stage Show)
(2012) "Trashed" (Soundtrack)

29/5/2022 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών ο τραγουδιστής Δάκης, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Ο Δάκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1943. 20 χρόνια μετά, ήρθε στην Ελλάδα και σχεδόν αμέσως, κατάφερε να κερδίσει το κοινό με τη φωνή του και τα ξεσηκωτικά του τραγούδια.

Κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, «Deep in the heart of Athens» στα αγγλικά και αμέσως μετά, ακολούθησαν οι μεγάλες του επιτυχίες.

Ανάμεσα σε αυτές που ξεχώρισαν και ακούγονται μέχρι και σήμερα, είναι τα «Τόσα καλοκαίρια», «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά» και φυσικά, το «Τσάι με λεμόνι».

Είχε συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους συνθέτες, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης ΣΠανός, ο Αλέκος Χρυσοβέργης και ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Πέρα από το τραγούδι, έχει ασχοληθεί και με την υποκριτική, καθώς μετρά αρκετές εμφανίσεις σε θεατρικές παραστάσεις, αλλά και σε δημοφιλείς ελληνικές ταινίες. Ανάμεσά τους, οι «Γοργόνες και Μάγκες» και «Η Θεία μου η Χίπισσα».

Έχει εκπροσωπήσει επίσης, την Ελλάδα σε Διεθνή Φεστιβάλ Τραγουδιού, αποσπώντας πολλές διακρίσεις και βραβεία.

29/5/2022 Την τελευταία του πνοή άφησε ο τελευταίος Καταδρομέας του Ιερού Λόχου, ο Αντιστράτηγος ε.α και Επίτιμος Αρχηγός Στρατιάς Κωνσταντίνος Κόρκας. Έφυγε εκεί που θα το επιθυμούσε: στο Μνημείο των Πεσόντων Ιερολοχιτών Καταδρομέων στο Καβούρι, όπου το πρωί έγινε το ετήσιο μημόσυνο!

Λίγο μετά από την τελετή ο Στρατηγός Κόρκας, έκλεισε τα μάτια του…

25/6/2022 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών ο ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας, Κωνσταντίνος Τζούμας.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1944 και μεγάλωσε στο Πασαλιμάνι και στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα και χορό στη Νέα Υόρκη.

Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες: Γλυκιά Συμμορία, Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, Ελευθέριος Βενιζέλος 1910 – 1927, Ακροπόλ, Οι απέναντι, Ρεμπέτικο, «Happy day» και Ο δράκουλας των Εξαρχείων. Στο θέατρο έχει πρωταγωνιστήσει σε έργα όπως Περιμένοντας τον Γκοντό, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, «Εγώ δεν…» και Κ. Π. Καβάφης Αυτοβιογραφούμενος. Στην τηλεόραση είχε κάνει guest εμφανίσεις στις σειρές: Οι Απαράδεκτοι, Οι Τρεις Χάριτες, Οι Μεν και οι Δεν και Δύο Ξένοι.

Τα τελευταία χρόνια, ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός σε καθημερινή εκπομπή στον σταθμό «Εν Λευκώ». Εξέδωσε τρία αυτοβιογραφικά βιβλία με τους τίτλους «Ως εκ θαύματος», «Complete Unknown» και «Πανωλεθρίαμβος».

27/6/2022 έφυγε από τη ζωή η σπουδαία συνθέτης, στιχουργός και τραγουδίστρια Βάσω Αλαγιάννη.

Είχε υπογράψει, μεταξύ άλλων, τα τραγούδια «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» και «Υδροχόος» και είχε συνεργαστεί με τον Μανώλη Ρασούλη, τον Νίκο Παπάζογλου, τον Μανώλη Λιδάκη, την Χάρις Αλεξίου και πολλούς ακόμα καλλιτέχνες.

30/6/2022 Πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 75 ετών ο γνωστός δημοσκόπος, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος , ενώ κολυμπούσε στην παραλία Αχλάδι της Σύρου.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο ομότιμος Καθηγητής Εκλογικής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών έπαθε ανακοπή ενώ κολυμπούσε σε ύπτια στάση.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Λωζάννη. Συγκεκριμένα, πραγματοποίησε προπτυχιακές σπουδές στα μαθηματικά στην Αθήνα και την Λωζάννη (1965-1969) και στη συνέχεια μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Diplome d’ Etudes Approfondies – Θεωρία Πιθανοτήτων – Univ. Paris 6).

Από 1975 έως το 1996 εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, με ειδικότερο αντικείμενο την εκλογική κοινωνιολογία και τις εμπειρικές έρευνες πολιτικής κουλτούρας (αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης και από το 1988 ως Κύριος Ερευνητής).

Το 1984 υποστήριξε στο Α.Π.Θ. (Τμήμα Νομικής) τη διδακτορική του διατριβή με θέμα Κόμματα και βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα 1946-1964. Από το 1986 έως το 2014 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (αρχικά ως Λέκτορας και από το 2003 ως Καθηγητής) και διετέλεσε επί 8 χρόνια υπεύθυνος του Μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία».

Από το 1984 έως το 2022 δημοσίευσε επτά αυτοτελή έργα (τα δύο σε συνεργασία με άλλους), είχε την επιμέλεια έξι συλλογικών τόμων, ενώ τα δημοσιευμένα άρθρα του σε θέματα εκλογικής κοινωνιολογίας και πολιτικής ιστορίας ξεπερνούν τα 40. Κατά καιρούς συνεργάστηκε σε ερευνητικά προγράμματα με το Centre d’ Etudes de la Vie Politique Francaise (CEVIPOF) στο Παρίσι, με το CIS (Centro de Investigaciones Sociologicas) στην Μαδρίτη, καθώς και με τα Πανεπιστήμια Βουδαπέστης και Μαδρίτης (Universita Autonoma).

Επί σειρά ετών συνεργαζόταν με τον τηλεοπτικό σταθμό Μega για την παρουσίαση των εκλογικών διαδικασιών. Αρθρογραφούσε τακτικά σε εφημερίδες («Τα Νέα» κ.λπ.) και διατηρούσε την εκπομπή ιστορικού περιεχομένου «Στο Κόκκινο».

Μέχρι σήμερα ήταν πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).