Του Γιάννη Πανούση
Επειδή στην Ελλάδα τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες (μοιάζει να) ζουν σε παράλληλα σύμπαντα, θεωρώ χρήσιμο ν’ απαριθμήσω ορισμένα χαρακτηριστικά της μη-πραγματικότητας ή της παρατεταμένης ιδεοληψίας.
1. Μέσα στην πολιτική (ή και εθνική;) κρίση γεννιούνται οι Ηγέτες κι όχι μέσα από ψηφοφορίες συνεδρίων
2. Οι προοδευτικοί δεν υιοθετούν πάντοτε "προοδευτικές προτάσεις" και οι συντηρητικοί δεν έχουν σε όλα "συντηρητικές απόψεις"
3. Οι κομματικές συμμαχίες δεν επιτυγχάνονται με συμφωνίες κορυφής αλλά με συναινέσεις της βάσης
4. Η αντιπολίτευση δεν ασκείται με (αστυνομική) σκανδαλοθηρία και η συμπολίτευση παίζει κακό ρόλο στην (ηθική) συγκάλυψη
5. Συνθήματα χωρίς λογική και υποσχέσεις δίχως αντίκρυσμα πάνε το ρολόι της πολιτικής αντι-παρά-θεσης πολλά χρόνια πίσω
6. Υπάρχουν κόμματα που πλειοδοτούν στον "κοινωνικό πόλεμο" αλλά αρνούνται τον (ενδεχόμενο) πατριωτικό
7. Η προσωπική ασφάλεια συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική ασφάλεια, τη δημόσια ασφάλεια και την εθνική ασφάλεια
8. Αρκετοί (κοινής αποδοχής;) "εθνοσωτήρες" μαζεύουν στεφάνια δόξας (sic), όπου βρουν κενό
9. Μερικοί συνοδοιπορούν με τον Κανένα για να πετύχουν το Τίποτα
10. Άπαντες συντάσσονται με τον "άνθρωπο" (sic), πολλοί όμως θαυμάζουν τον υπεράνθρωπο, ενώ άλλοι στηρίζουν τον υπάνθρωπο
Νομίζω ότι χρόνια τώρα αναφερόμαστε στο DNA του Έλληνα, όταν καυχιόμαστε για τα θετικά μας, σιωπώντας όταν τ’ αρνητικά υπερισχύουν.
Αναρωτιέμαι μήπως μέχρι να βρούμε τα αίτια της (αυτο)καταστροφικότητας του Έθνους, μήπως θα ήταν χρήσιμο ενδιαμέσως...
να λέγαμε και μερικά "ΟΧΙ" στα τρέχοντα φαινόμενα γενικευμένης σύγχυσης και ανομίας (αντί να τα επικροτούμε για κομματικούς ή ιδιοτελείς λόγους).
ΥΓ. "...κι ένας φανατικός, υπέρμαχος του Τίποτα" (Κ.Δ.Υφαντής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου