Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τη συνταξιούχο δημοσιογράφο Ιωάννα Κολοβού, η οποία έχασε το σπίτι της σε πλειστηριασμό, ενώ κουβαλάει στην πλάτη της χρέη χιλιάδων ευρώ για απλήρωτες κλήσεις.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν στη δημοσιότητα μία φωτογραφία με αισθητική Ομπάμα. Τσίπρας και Κολοβού είναι με πλάτη στον φακό, μέσα στο σπίτι. Και ο πολιτικός αγκαλιάζει στοργικά τη συνταξιούχο.
Θα μπορούσε να είναι μία όμορφη, τρυφερή εικόνα, αν στη θέση του Τσίπρα ήταν κάποιος άλλος. Με τον Τσίπρα έδειχνε, τουλάχιστον, αστεία.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν το προβάδισμα της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου και την υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Προς διευκόλυνση της συζήτησης να δεχθώ όλα όσα σούρουν στην κυβέρνηση στα social media και να αναγνωρίσω ότι όλες οι αιτιάσεις που απευθύνει η αντιπολίτευση αντιστοιχούν στην αλήθεια. Τότε για ποιο λόγο δεν παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ το δημοσκοπικό προβάδισμα;
Κάποιοι τώρα θα πουν ότι οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες.
Εντάξει, μόνο που τα ίδια αποτελέσματα παραλαμβάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στις δικές του μετρήσεις –είναι κομμάτι δύσκολο η εταιρεία δημοσκοπήσεων να συνωμοτεί εις βάρος του πελάτη της. Αλλωστε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και αν αμφισβητεί την αξιοπιστία των μετρήσεων, ποτέ δεν μας παρουσίασε μία δική του προς αποκατάσταση της αλήθειας.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της Alco για τον Alpha, υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο δεν απασχόλησε τις σχετικές αναφορές. Το δείγμα ερωτάται αν πιστεύει τον Πρωθυπουργό σε όσα λέει για τις υποκλοπές.
Η απάντηση είναι σαρωτικά (64%) αρνητική και μόλις ένα μικρό ποσοστό (18%) δηλώνει ότι πιστεύει τους ισχυρισμούς του Μητσοτάκη.
Ομως τόσο η συγκεκριμένη δημοσκόπηση όσο και εκείνη της Metron Analysis (Mega) επιβεβαιώνουν το προσωπικό του προβάδισμα έναντι του Τσίπρα. Μάλιστα, πέρα από την καταλληλότητα για τη δουλειά του πρωθυπουργού, ο Μητσοτάκης υπερέχει του Τσίπρα στο ερώτημα για αυτόν που προστατεύει καλύτερα τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Αν συνδυάσουμε τις δύο δημοσκοπήσεις, θα βρεθούμε μπροστά σε μία αντίφαση. Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός, που δεν γίνεται πιστευτός από την κοινή γνώμη, να διατηρεί σε υψηλό ποσοστό την καταλληλότητά του, ενώ την ίδια στιγμή ο αντίπαλος του μένει καθηλωμένος;
Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσεις την απάντηση.
Από τη μία μπορείς να πεις ότι η κοινή γνώμη είναι τόσο κυνική, ώστε θεωρεί τις υποκλοπές αναγκαίο κακό, ένα σκοτεινό μέρος του παιχνιδιού που αρνείται να παρακολουθήσει.
Από την άλλη, όμως, η κοινή γνώμη εκτιμά ότι όσα και αν, δικαίως ή αδίκως, καταλογίζονται στον Μητσοτάκη, τίποτε δεν τον κάνει χειρότερο από τον Τσίπρα.
Για αυτό και το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ διαβάζεται και αλλιώς. Ο πολίτης που δηλώνει ότι θα τη ψηφίσει δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι επικροτεί την κυβερνητική πολιτική. Απλώς αναγνωρίζει ότι το μαγαζί χρειάζεται διεύθυνση για να λειτουργήσει. Κάποιοι επιλέγουν αυτή που θεωρούν καλύτερη, κάποιοι άλλοι αυτή που θεωρούν λιγότερο κακή.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κατάφερνε καλύτερα με άλλη ηγεσία. Αν, δηλαδή, πέρα από τον Τσίπρα, πολιτικά έναν μεσήλικα που παριστάνει τον έφηβο, τον Σπίρτζη και τη Γεροβασίλη, υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο.
Αλλά και να υπάρχει...
θα το αφήσουν να ανθίσει;
Γιατί ναι, αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει από τη ΝΔ, αλλά χάνει και από τον Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου