Της Γιούλης Επτακοίλη
Ο Ρούμπα δούλευε για ώρες κρεμασμένος σε σχοινιά, κάτω από τον αμείλικτο ήλιο. Οταν κατάφερνε να μιλήσει για λίγο στο τηλέφωνο με τη γυναίκα του, την Παχρίν, που είχε αφήσει πίσω στην πατρίδα, της έλεγε για την αφόρητη ζέστη, πόσο υπέφερε να εργάζεται τόσες ώρες χωρίς σκιά, για τα παπούτσια του που τα ένιωθε σαν να είχαν πάρει φωτιά, για το δωματιάκι όπου ήταν στοιβαγμένος μαζί με άλλους εργάτες, σε ένα κοντέινερ κάπου στην έρημο. Κοιμόταν σε κουκέτα, είχε ελάχιστο χώρο στη διάθεσή του, σχεδόν καθόλου κοινωνική ζωή, μόνο δουλειά σε απάνθρωπες, εξαντλητικές συνθήκες. Εσφιγγε τα δόντια κι έκανε υπομονή για να μαζέψει κάποια χρήματα· το μηνιάτικο βέβαια ήταν «ψίχουλα».
Ανακοίνωσαν στην Παχρίν τον θάνατό του αναφέροντας ως αιτία κάποιο πρόβλημα στην καρδιά. Πέθανε στον ύπνο του, όχι σε ώρα εργασίας, και αυτός ήταν ο λόγος που η οικογένειά του δεν είχε δικαίωμα σε αποζημίωση. Πόσο «βολικό»… Ο Ρούμπα ήταν ένας από τους 239 εργάτες από το Νεπάλ οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους σε χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών εργαζόμενοι στα γήπεδα του Κατάρ, που σε λίγες ωρες θα ανάψουν τους προβολείς για να φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Φυσικά οι απώλειες είναι πολύ περισσότερες από τότε που ξεκίνησαν τα έργα, το 2010.
Πρόκειται για αριθμούς συγκλονιστικούς σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, που κάνουν λόγο για 6.500 ανθρώπους –το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ανεβάζει πολύ παραπάνω τον αριθμό– από την Ινδία, το Νεπάλ, το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα κ.α. Εργάτες που έχασαν τη ζωή τους στα εργοτάξια, αλλά και εξαιτίας των άθλιων συνθηκών διαβίωσης, καθώς ζούσαν στοιβαγμένοι σε κοντέινερ στην έρημο, σε «στρατόπεδα εργασίας».
Το θέμα των ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων πρωταγωνιστεί στη φετινή διοργάνωση, δεν ξέρω αν κλέβει την παράσταση από τους χρυσοπληρωμένους σταρ της «στρογγυλής θεάς», σίγουρα όμως «σκιάζει» το παγκόσμιο γεγονός.
Υπάρχει ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «The workers cup». Είχε προβληθεί στο ανεξάρτητο φεστιβάλ του Σάντανς πριν από λίγα χρόνια και πραγματικά αξίζει κάποιος να το παρακολουθήσει· θα δει πίσω από την «κουρτίνα».
Μια ιστορία που ακούγεται είναι αυτή του...
Κένεθ από την Γκάνα. Ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιριστής, πίστευε ότι έχει ταλέντο να παίξει σε επαγγελματική ομάδα, πίστεψε τον φερόμενο ατζέντη, που του είπε ότι θα του βρει ομάδα, βρέθηκε στο Κατάρ να εργάζεται σε κάποιο από τα γήπεδα που χτίζονταν για τη διοργάνωση.
Χιλιάδες «απελπισμένοι» από χώρες της Αφρικής και της Ασίας εξαπατήθηκαν από αντίστοιχους ατζέντηδες και βρέθηκαν στο Κατάρ, παγιδευμένοι σε άθλιες συνθήκες εργασίες, εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες ζωής.
Είναι βέβαιο ότι αυτό το Μουντιάλ δεν μοιάζει με κανένα άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου