Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Πολιτικός, συνδικαλιστής, δημοσιογράφος, δάσκαλος, ιερέας κ.λπ. γίνεται κάποιος προκειμένου να βγάλει το ψωμί του και στον βαθμό που έχει και κάποια συνείδηση, αν υπάρχουν περιθώρια, να ασκήσει κάποια μορφή λειτουργήματος...
Εμπειρικά, για το ημέτερο "συνάφι", μετά από 30 χρόνια έχω καταλήξει πως ένα 10-20% αντιλαμβάνεται τη δημοσιογραφία και σαν λειτούργημα, παράλληλα με το επάγγελμα. Υποθέτω λοιπόν πως το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές κλπ.
Φυσικά από το να κάνει κάποιος απλά τη δουλειά του, έστω χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες του λειτουργήματος, δεν σημαίνει πως είναι "Τράγκας", "Τσοχατζόπουλος" ή "Άγιος Πρεβέζης"( ή έστω ο "θεοσεβούμενος του Κολωνού"). Σε περιπτώσεις σαν αυτές η επαγγελματική ταυτότητα αποτελεί απλά προκάλυμμα για άλλες δραστηριότητες.
Άρα, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τις παραπάνω δραστηριότητες σε τρία στάδια: Λειτούργημα, επάγγελμα, απάτη-εκβιασμός κλπ.
Η γυναίκα του Καίσαρος...
Κάποιος που εκλέγεται βουλευτής δεν είναι σωστό να εγκαταλείπει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στο μέτρο που το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις τους.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι φανερός.
Αν έπρεπε να εγκαταλείπει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες όπως παλαιότερα, μόνο οι ανεπάγγελτοι θα είχαν κίνητρο να ασχοληθούν με την πολιτική. Για την ακρίβεια, όλοι οι άλλοι θα είχαν αντικίνητρο να βιοποριστούν εξυπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον.
Υπό την έννοια αυτή, κάποιος μπορεί να είναι βουλευτής και να ασκεί παράλληλα τα καθήκοντά του ως γιατρός, δικηγόρος, δημοσιογράφος, νεκροθάφτης και γιατί όχι ακόμη και "κοράκι" για κόκκινα δάνεια...
Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να επωφελείται από τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Τουτέστιν να κλέβει το δημόσιο.
Κάποιος που έχει γραφείο τελετών π.χ. και είναι βουλευτής δεν θα πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να ασκεί επιρροή στις διοικήσεις των δημοσίων νοσοκομείων προκειμένου να έχει πλεονέκτημα σε σχέση με το ανταγωνισμό στους νεκροθαλάμους αυτών...
Κατά τον ίδιο τρόπο κάποιος που έχει εταιρεία διαχείρισης "κόκκινων δανείων" δεν επιτρέπεται να ασκεί επιρροή στις τράπεζες προκειμένου να αποκτά ληξιπρόθεσμες οφειλές με προνομιακούς όρους.
Προνομιακός όρος είναι π.χ. να του δίνεται ένα δάνειο στο 8% της αξίας του ενώ στην αγορά προσφέρεται στο 15% της αξίας του. Ούτε υπάρχει πρόβλημα αν για την απόκτηση ενός "κόκκινου" δανείου στο 8% της αξίας χρησιμοποιεί τραπεζικό δάνειο, αρκεί αυτό να έχει αποκτηθεί δια της "ευθείας" και όχι δια της "πλαγίας".
Τα παραπάνω σε μια φυσιολογική χώρα όπου λειτουργούν οι κανόνες της αγοράς και οι θεσμοί της πολιτείας θα ήταν φυσιολογικά.
Σε μια βαλκανική χώρα όμως σαν την Ελλάδα όπου το κράτος άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζει πάνω από τα δυο τρίτα της οικονομικής δραστηριότητας, οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα ενός πολιτικού (προσώπου που έχει επιρροή στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος) είναι προβληματική.
Μην ξεχνάτε πως μετά τη χρεοκοπία του 2010 οι δανειστές μας επέβαλαν την ίδρυση Ανεξάρτητης Υπηρεσίας Δημοσίων Εσόδων, εκτός του ελέγχου του Υπουργείου των Οικονομικών, γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση χρησιμοποιούσε υπηρεσίες σαν το ΣΔΟΕ για κομματικά και προσωπικά οφέλη.
Σε όσους παροικούν την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό πως βουλευτές και πολιτικοί διορίζουν ακόμη και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με αντάλλαγμα κάποια οφέλη στις συναλλαγές τους με το δημόσιο.
Το πρόβλημα της διαφθοράς έγκειται στον υψηλό βαθμό εναγκαλισμού του κομματοκρατούμενου Δημοσίου με την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα.
Αν δεν υπήρχε αυτός ο εναγκαλισμός...
ακόμη και ο υπουργός των οικονομικών ή έστω κάποιο μέλος της οικογένειάς του θα μπορούσε να μετέχει σε εταιρεία διαχείρισης "κόκκινων" δανείων, πόσο μάλλον κάποιος απλός βουλευτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου