Η Τζόρτζια Μελόνι είναι η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας. Υπό κανονικές συνθήκες οι απανταχού νεο-φεμινίστριες θα θριαμβολογούσαν. Ομως οι συνθήκες δεν είναι κανονικές. Διότι το κόμμα της κ. Μελόνι, όπως και η ίδια, έχουν καταβολές νεοφασιστικές, κάτι που μπορεί να μην επηρεάζει την οικονομική της πολιτική – οι νεο-φεμινίστριες καίγονται ιδιαιτέρως για το ύψος των επιτοκίων. Απ’ ό,τι φαίνεται δε δεν επηρεάζουν ούτε τη θέση της Ιταλίας στην Ευρώπη, ούτε όμως και τη θέση της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ.
Η κ. Μελόνι έχει ταχθεί υπέρ της πολιτικής της Δύσης απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σε αντίθεση με τον κυβερνητικό της σύμμαχο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ο οποίος αν και αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροδεξιός είναι υποστηρικτής και προσωπικός φίλος του Πούτιν.
Αυτό που ενοχλεί τις νεο-φεμινίστριες όμως είναι η κοινωνική πολιτική της κ. Μελόνι. Η ίδια δηλώνει Ιταλίδα και καθολική – το κόμμα της το βάπτισε με την αρχή του Εθνικού Υμνου της χώρας, «Αδελφοί της Ιταλίας». Και η υπουργός της των οικογενειακών υποθέσεων είναι εναντίον της άμβλωσης και του συμφώνου συμβίωσης.
Συμπέρασμα πρώτον: Στην πολιτική, αλλά και στην κοινωνική συμπεριφορά υπάρχουν παράμετροι οι οποίες αποδεικνύονται ισχυρότερες και καθοριστικότερες από το φύλο. Το καλοκαίρι ζήσαμε την εκλογή της κ. Μελόνι αλλά και τον διασυρμό του πρωθυπουργικού αξιώματος μιας μεγάλης χώρας από το πρότυπο ανικανότητος, την κ. Λιζ Τρας. Ο κόσμος μας δεν θα γίνει καλύτερος αν τον διαχειρίζονται μόνον γυναίκες, όπως υποστηρίζουν οι νεο-φεμινίστριες, και σίγουρα πόρρω απέχει από το βέλτιστον όταν τον διαχειρίζονται άνδρες όπως ο Πούτιν ή ο Ερντογάν. Η ευρωπαϊκή πολιτική δεν ωφελήθηκε σε τίποτε από τις ποσοστώσεις.
Και έρχομαι στο δεύτερο συμπέρασμα. Η κ. Μελόνι χαρακτηρίζεται ακροδεξιά. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι όμως χαρακτηρίζεται κεντροδεξιός. Είναι κάπως αστείο να ασχολείται κάποιος με το αν ο Μπερλουσκόνι είναι κεντροδεξιός, κεντροαριστερός ή βίγκαν. Το ζήτημα με τον Μπερλουσκόνι είναι πως πρόκειται για το κειμήλιο ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια και η Μελόνι του δίνει το φιλί της ζωής.
Οπως οι νεο-φεμινίστριες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν και άλλες παράμετροι για την κρίση της συμπεριφοράς εκτός από το φύλο, έτσι και οι πολιτικές ελίτ θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως οι ιδεολογικοί προσδιορισμοί έχουν καταντήσει καύκαλα άδεια από ζωή, ξεραμένα από τον ήλιο.
Ο κόσμος μας μεταμορφώνεται. Η Ευρώπη μεταμορφώνεται. Οι παλιοί καλοί διαχωρισμοί που μας βοηθούσαν να έχουμε την ησυχία μας επειδή είμαστε με τους μεν ή με τους δε δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτό που μας συμβαίνει.
Οι ευρωπαϊκές ελίτ, πολιτικές και πνευματικές,...
υπνοβατούν χωρίς να μπορούν να καταλάβουν γιατί έχει διαρραγεί η σχέση τους με τις κοινωνίες τις οποίες, υποτίθεται, εκπροσωπούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου