● Ο φονιάς με το αυτοκίνητο που μαυρόντυσε μια οικογένεια στην Παλαιοχώρα Ημαθίας, που σκότωσε 15χρονο κορίτσι, τραυμάτισε βαρύτατα την 37χρονη μητέρα και την 11χρονη αδερφή της είναι, λένε, Ρομά.
● Κι αν τον αποκαλέσουν, δηλαδή, γύφτο, θα ενοχληθεί; Ποιο σημείο της συνείδησής του θα θιχτεί;
● Ποιος επέβαλε την αθλιότητα της διαγραφής της λέξης «γύφτος» από τον δημόσιο λόγο και τι ήταν αυτό που έκανε και τους πολλούς και τους λίγους να τον υπακούσουν;
● Με τη διαγραφή του γύφτου από το λεξιλόγιο ήδη αντιμετωπίζουμε σημαντικά λογοτεχνικά προβλήματα:
● Πρώτα και κύρια έχουμε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», μια ποιητική σύνθεση του Κωστή Παλαμά (1859-1943). Πώς θα έπρεπε να μετονομαστεί το έργο προς το… αντιρατσιστικότερο; «Δωδεκάλογος του Ρομά» θα ήταν καλή λύση; Μήπως τον Δωδεκάλογο να το κάνουμε 11λογο για να μην παραπέμπει ο αριθμός στους θεούς του Ολύμπου και τους 12 Αποστόλους και κατηγορείται ο Παλαμάς επί ρατσισμώ, προγονοπληξία και εθνικισμώ;
● Ακολουθεί ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) με το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Γυφτοπούλα». Ο σεμνός ποιητής είναι ήδη σεσημασμένος και υπό αυστηρή παρακολούθηση από την αστυνομία σκέψεως διότι είναι γνωστές οι χριστιανικές και οι φιλοσοφικές πεποιθήσεις του. Να μετονομαστεί άραγε το μυθιστόρημα ή να το κάψομεν;
● Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι στο μεγαλεπήβολο, επικό δημιούργημά του «Αθανάσης Διάκος» ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) γράφει (στο «Ασμα Τέταρτον, Αποκάλυψις»):
● «Μες στο σκοτάδι το βαθύ χιλιόχρονο ρουπάκι
φοβέριζε τον ουρανό με τ’ αγριομάνητό του.
[…]
Στη μαύρη την κουφάλα του εμόνιαζε ένας γύφτος,
γέροντας, κακοτράχαλος, βουβός, φωτοκαμένος,
ανάθρεμμα της ευλογιάς, της λώβας στερνοπαίδι».
● Σημαντικό τεκμήριο στο κατηγορητήριο που βαραίνει τους Ελληνες λογοτέχνες είναι το αφήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896) «Το αμάρτημα της μητρός μου». Ενας γύφτος σκαρώνει μοιρολόι για τον θάνατο του πατέρα του μικρού Γιωργή: «Τὸ μοιρολόγιον τοῦτο ἐσύνθεσεν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ πατρὸς μου, κατὰ παραγγελίαν αὐτῆς, ἡλιοκαὴς ρακένδυτος γύφτος, γνωστὸς εἰς τὰ περίχωρὰ μας διὰ τὴν δεξιότητα εἰς τὸ στιχουργεῖν αὐτοσχεδίως».
● Μαζί με τη λέξη «γύφτος» ας διαγράψουμε και...
● Κι αν τον αποκαλέσουν, δηλαδή, γύφτο, θα ενοχληθεί; Ποιο σημείο της συνείδησής του θα θιχτεί;
● Ποιος επέβαλε την αθλιότητα της διαγραφής της λέξης «γύφτος» από τον δημόσιο λόγο και τι ήταν αυτό που έκανε και τους πολλούς και τους λίγους να τον υπακούσουν;
● Με τη διαγραφή του γύφτου από το λεξιλόγιο ήδη αντιμετωπίζουμε σημαντικά λογοτεχνικά προβλήματα:
● Πρώτα και κύρια έχουμε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», μια ποιητική σύνθεση του Κωστή Παλαμά (1859-1943). Πώς θα έπρεπε να μετονομαστεί το έργο προς το… αντιρατσιστικότερο; «Δωδεκάλογος του Ρομά» θα ήταν καλή λύση; Μήπως τον Δωδεκάλογο να το κάνουμε 11λογο για να μην παραπέμπει ο αριθμός στους θεούς του Ολύμπου και τους 12 Αποστόλους και κατηγορείται ο Παλαμάς επί ρατσισμώ, προγονοπληξία και εθνικισμώ;
● Ακολουθεί ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) με το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Γυφτοπούλα». Ο σεμνός ποιητής είναι ήδη σεσημασμένος και υπό αυστηρή παρακολούθηση από την αστυνομία σκέψεως διότι είναι γνωστές οι χριστιανικές και οι φιλοσοφικές πεποιθήσεις του. Να μετονομαστεί άραγε το μυθιστόρημα ή να το κάψομεν;
● Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι στο μεγαλεπήβολο, επικό δημιούργημά του «Αθανάσης Διάκος» ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) γράφει (στο «Ασμα Τέταρτον, Αποκάλυψις»):
● «Μες στο σκοτάδι το βαθύ χιλιόχρονο ρουπάκι
φοβέριζε τον ουρανό με τ’ αγριομάνητό του.
[…]
Στη μαύρη την κουφάλα του εμόνιαζε ένας γύφτος,
γέροντας, κακοτράχαλος, βουβός, φωτοκαμένος,
ανάθρεμμα της ευλογιάς, της λώβας στερνοπαίδι».
● Σημαντικό τεκμήριο στο κατηγορητήριο που βαραίνει τους Ελληνες λογοτέχνες είναι το αφήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896) «Το αμάρτημα της μητρός μου». Ενας γύφτος σκαρώνει μοιρολόι για τον θάνατο του πατέρα του μικρού Γιωργή: «Τὸ μοιρολόγιον τοῦτο ἐσύνθεσεν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ πατρὸς μου, κατὰ παραγγελίαν αὐτῆς, ἡλιοκαὴς ρακένδυτος γύφτος, γνωστὸς εἰς τὰ περίχωρὰ μας διὰ τὴν δεξιότητα εἰς τὸ στιχουργεῖν αὐτοσχεδίως».
● Μαζί με τη λέξη «γύφτος» ας διαγράψουμε και...
τους λογοτέχνες μας για να απομείνουμε με τους μεγάλους διανοητές των οποίων οι ρητορείες για τα 62 φύλα μάς μαγεύουν και μας καθηλώνουν…
Από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου