Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε εμείς. Αν η μνήμη της φύσης μας παραμείνει ζωντανή, αυτή η φύση θα εκδηλώνεται και οι άλλοι δεν θα μπορούν παρά να την παρατηρήσουν και να αποδεχθούν την ευμενή επίδρασή της στις ζωές τους.
Το σπάνιο και σκληρό ελληνικό μέταλλο της αρετής και της τόλμης έχει σφυρηλατηθεί με χιλιετίες δύσκολων, πικρών, ενίοτε αφόρητων εμπειριών αλλά και θριάμβων, στρατιωτικών, ηθικών και πνευματικών.
Ο ελληνικός τρόπος ζωής έχει ψηλές κορφές και βαθιές χαράδρες. Είναι ο μοναδικός τόπος ο οποίος ορίστηκε από τον Θεό για εμάς, είναι οι συγκυρίες και τα εμπόδια που έχει συναντήσει το έθνος μας στην πορεία του, που έχουν διαμορφώσει αυτή την ιδιαίτερη συλλογική προσωπικότητα, τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά μας και αποτέλεσαν καύσιμα για τις απίθανες πτήσεις στους αιθέρες των κατορθωμάτων και τις καταδύσεις στις αβύσσους των καταστροφών.
Το ΟΧΙ που είπε μόνος ο κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς στο ιταλικό τελεσίγραφο εξέφρασε το σύνολο του λαού, του στρατού, τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον κλήρο, το σύνολο του Ελληνισμού – εντός κι εκτός συνόρων.
Αυτό το ΟΧΙ δεν χρειάζεται εξηγήσεις, προφάσεις, δικαιολογίες. Μιλά από μόνο του. Μεταφράζεται στο διαχρονικό «Ελευθερία ή Θάνατος», στο «Μολών Λαβέ», σε όλες τις πολεμικές ιαχές των Ελλήνων, που επικράτησαν ακόμα κι όταν ηττήθηκαν στο πεδίο της σύγκρουσης, μια και ο δίκαιος σκοπός της μάχης δικαιώνει όποιο αποτέλεσμα.
Το ΟΧΙ του Μεταξά και του ελληνικού έθνους μας έδωσε ψυχικά καύσιμα, διεθνή αίγλη, εδαφικά κέρδη και δύναμη για τις επόμενες δεκαετίες.
Τα «ναι» που ψελλίζουν από καιρού εις καιρόν ανάξιες του έθνους ηγεσίες είναι...
αυτά που υπονομεύουν τις ζωές μας τώρα, αλλά και την πορεία μας στο μέλλον.
Η Ιστορία γράφεται με το αίμα των ηρώων και οι Ελληνες ξέρουν πολύ καλά τούτη τη γραφή.
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου