Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, επέμενε, στη Βουλή να μην θέλει να πάει σε εκλογές εξαιτίας του σκανδάλου των υποκλοπών.
Επικαλέστηκε, μάλιστα, την Τουρκία.
Η απόφαση του πρωθυπουργού είναι δικαίωμά του, βεβαίως, αλλά είναι λάθος και για τον ίδιο και για τη χώρα.
Θεσμικά οι εκλογές πρέπει, πράγματι, να γίνονται στο τέλος της τετραετίας. Αλλά πρέπει να σταθμίζεται, ενδιάμεσα, αν προκύπτει η βαρύτητα προσβολής θεσμών που θα επέβαλαν την προσφυγή στις κάλπες. Η παραβίαση του τηλεφωνικού απορρήτου για οποιουσδήποτε λόγους και η παρακολούθηση πολιτών ή πολιτικών αντιπάλων είναι ένας τέτοιος σοβαρός λόγος. Τα δικαιώματα των πολιτών συρρικνώνονται υπέρ των εξουσιών και πρέπει να προστατευθούν. Η προσφυγή στις κάλπες, εξαιτίας, της παραβίασής τους αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι υπάρχουν θεσμοί και ευαισθησίες στη χώρα που προκρίνουν τη δημοκρατική λειτουργία της.
Η επίκληση της Τουρκίας είναι προσχηματική. Η Τουρκία είναι αυτήν την στιγμή λιγότερο επικίνδυνη απο κάθε άλλη φορά. Βρίσκεται σε μια διεθνή απαξίωση, η οικονομία της δεν πηγαίνει καλά και οι επιπτώσεις είναι οδυνηρές, αναζητά διεθνή ερείσματα τα οποία της παρέχονται, μεν, αλλά όχι με τον τρόπο που θα ήθελε, το κλίμα στις ισορροπίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου βαραίνει περισσότερο υπέρ της Ελλάδας και σ αυτό η πολιτική Μητσοτάκη έχει συμβάλλει και οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται σε πολύ καλό σημείο.
Η αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη είναι στρατηγικής σημασίας, όπως μας δόθηκε η ευκαιρία να αναλύσουμε και απομειώνει την γεωπολιτική βαρύτητα της Τουρκίας. Δεν την εκμηδενίζει, αλλά την απομειώνει.
Η δυναμική, επίσης, στους εξοπλισμούς, έχει θετικό πρόσημο υπέρ της Ελλάδας και σ αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε θετική πολιτική στάση. Σημειωτέον πως το είδος των εξοπλισμών δεν είναι για το Αιγαίο αλλά για μεγαλύτερες και πιο ανοικτές θάλασσες που σημαίνει πως υπάρχει μια, κατ αρχήν, ενθάρρυνση για έναν ευρύτερο ελληνικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο. Ρόλο που θα απονεμηθεί απο την υπερδύναμη, αλλά η δυναμική προς τα εκεί τείνει.
Με λίγα λόγια η Τουρκία δεν αποτελεί, σήμερα, κίνδυνο. Αν απο κάτι κινδυνεύει η Ελλάδα απο την Τουρκία είναι η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού στα νησιά. Μια αποστολή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών σε ένα απο τα νησιά που αμφισβητεί η Τουρκία είναι μια επιχείρηση δύσκολα αντιμετωπίσημη. Αλλά αυτός ο κίνδυνος θα υπάρχει πάντα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τα πήγε άσχημα και με την οικονομία. Δημιούργησε κλίμα να έρθουν στη χώρα ξένες επενδύσεις και αυτό είναι πολύ θετικό. Η κριτική που του γίνεται απο πρακτορεία του κύρους του Ρώϋτερ είναι ότι έδωσε αμνηστία σε επιχειρηματίες και τραπεζικά στελέχη για πράξεις ποινικά κολάσιμες (κάτι που διερευνούσε ο Θανάσης Κουκάκης και άρχισε να παρακολουθείται) και πως η πολιτική παροχών που ακολουθεί θα προβληματίσει, ως προς την δυνατότητα της χώρας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σχετικά με το χρέος, τους διεθνείς οικονομικούς κύκλους αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία μόλις περάσει το γεωπολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει θα ενσκήψει στις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας.
Ως προς την ουσία, τώρα, της επικαιρότητας των παρακολουθήσεων.
Για πρώτη φορά απο την μεταπολίτευση έρχεται στην δημοσιότητα η δραστηριότητα της ΕΥΠ και για πρώτη φορά απολαμβάνει τέτοιας αποδοχής απο την κοινή γνώμη η μυστική υπηρεσία. Υπάρχουν αρκετοί πολίτες, αλλά και πολιτικοί αναλυτές, που συμμερίζονται την άποψη του νέου διοικητή της “ουδείς εκτός παρακολουθήσεως a priori”. Τρομερό!
Είναι εντυπωσιακή η αποδοχή των δραστηριοτήτων μιας μυστικής υπηρεσίας. Ενός κόσμου, πέραν του ελληνικού, που σε όλες τις χώρες η αναφορά στις δραστηριότητές του κρατά δεμένη και συγκρατημένη την κοινωνία.
Το εντυπωσιακό είναι ότι προκειμένου να υποστηριχθεί ο κ. Μητσοτάκης στην επιλογή του να παρακολουθεί τους πολιτικούς αντιπάλους του, μιλούν για εθνικό συμφέρον, ακόμη και αποδομιστές.
Το πρόβλημα με την ΕΥΠ είναι ότι δεν προσδιορίζονται δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ο ορισμός της εθνικής ασφάλειας.
Τι είναι εθνική ασφάλεια; Ποιος και πως αποφαίνεται ότι κάποιος είναι επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια;
Το να λες, ως πρωθυπουργός της χώρας, πως είμαι δεδομένος στην υπηρεσία δυτικών δυνάμεων στην άσκηση των υποχρεώσεών μου βλάπτει την εθνική ασφάλεια;
Γιατί είναι υπέρ της εθνικής ασφάλειας το να είναι ο πρωθυπουργός δεδομένος και να μην είναι εθνική ασφάλεια το να ακολουθεί η χώρα μια ανεξάρτητη πολιτική;
Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν οι θεσμικές εγγυήσεις για τις παρακολουθήσεις. Μπορεί ο νόμος να λέει πως αν υπάρξει πρόταση απο την ΕΥΠ παρακολούθησης ενός ατόμου και αυτή εγκριθεί απο την αρμόδια εισαγγελέα, τότε η διαδικασία είναι νομότυπη. Ναι αλλά αυτό αρκεί; Στην πρόταση δεν κατονομάζεται ο ύποπτος παρακολούθησης ούτε συντρέχουν άλλες εγγυήσεις που στις δημοκρατίες των δυτικών χωρών υπάρχουν και λειτουργούν.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα σχετική αναφορά μπορείτε να δείτε στην εκπομπή της διαδικτυακής τηλεόρασης Ανιχνεύσεις web tv με τον Κώστα Πικραμένο
Και επειδή, ακόμη και η ιστορία, κάνει κύκλους, ας μην ξεχνάμε ότι...
στο όνομα του απροσδιορίστου εθνικού συμφέροντος διώχθηκε στο παρελθόν η μισή Ελλάδα.
Τι είναι, λοιπόν, εθνικό συμφέρον;
Να προσδιορισθεί. Όπως και ο ρόλος νέων θεσμών, όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.
Δεν μπορεί η κάθε κυβέρνηση να δρα όταν παρουσιάζεται ένα πρόβλημα. Πρέπει τα κόμματα να προσδιορίσουν ποιοι τομείς του δημόσιου βίου και της οργάνωσης της χώρας χρειάζονται μεταρρυθμίσεις και να τις κάνουν όταν αναλαμβάνουν την εξουσία.
Εν κατακλείδι: το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν καλύπτεται. Και θα λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, ακόμη και στο εξωτερικό. Και αυτό είναι επικίνδυνο για το κύρος και την εικόνα της χώρας.
Το να σέρνεται ως τις εκλογές δεν βοηθά ούτε την χώρα ούτε τον κ. Μητσοτάκη.
Η καλύτερη συγκυρία να έχει ο κ. Μητσοτάκης το πιο θετικό αποτέλεσμα σε εκλογική αναμέτρηση είναι τώρα.
ΥΓ: Οι εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Η στήλη επιμένει σε αυτές ώστε να γνωρίζουν όλοι πως αν προσβάλλουν τους δημοκρατικούς θεσμούς η τιμωρία τους θα είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου