Περί Παιδείας, made in Greece φυσικά. Διαχρονικές οι παθογένειες. Και πάντα στην επικαιρότητα με αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ένστολους ροπαλοφόρους και σε ομάδες ταχαυτόνομων και οργισμένων φοιτητών
Οπως έλεγε και πρώην αξιωματούχος, της ανώτερης κλίμακας, του σοβιετικού, υπαρκτού σοσιαλισμού, «εμείς κάνουμε ότι τους πληρώνουμε κι εκείνοι κάνουν ότι εργάζονται». Το αυτό συμβαίνει και στην Παιδεία των Ανώτερων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία έκανε και κάνει πως μεταρρυθμίζει, εκσυγχρονίζει και προς τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα η ελληνική παιδεία προσεγγίζει. Και από την άλλη, μεγάλη μερίδα του καθηγητικού κατεστημένου παριστάνει τους αθώους και πάντα προσηλωμένους στα γράμματα και την επιμόρφωση. Ενώ, ταυτοχρόνως, μερίδα των φοιτητών παριστάνει κι αυτή τους «αναρχοαυτόνομους», τους προοδευτικούς και τους επαναστάτες της οργής.
Πάμε παρακάτω. Πού; Στη Φινλανδία. Επειδή το εκπαιδευτικό σύστημα αυτής της χώρας θεωρείται -και είναι- υπόδειγμα, ίσως το ανώτερο του γήινου σύμπαντος.
Τι συμβαίνει εκεί;
Ολα αρχίζουν από τα θρανία Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου. Κάθε τάξη και κάθε τμήμα με ελάχιστους μαθητές. Γύρω στους 10-15. Τα μαθήματα όπως τα φροντιστήρια. Οι μισθοί δασκάλων και καθηγητών διπλάσιοι, ίσως τριπλάσιοι των αντίστοιχων της Σωρρακώσταινας. Ο ελεύθερος χρόνος μπόλικος για κάθε παιδί. Και η εισαγωγή στα ανώτερα κλιμάκια γίνεται με κριτήριο τις επιδόσεις των μαθητών στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Ετσι μπαίνουν και αν δεν περάσουν τις εξετάσεις τους για δεύτερη χρονιά αμέσως βγαίνουν. Απλό.
Τι συμβαίνει εδώ;
Ασε καλύτερα. Να μη μιλήσω για τις αίθουσες. Να μην αναφερθώ στις υλικοτεχνικές υποδομές και τις βιβλιοθήκες. Να μη μιλήσω για τον αριθμό των μαθητών. Να μη μιλήσω για τη σπατάλη εκατομμυρίων ευρώ που καταλήγουν στα ταμεία των φροντιστηρίων. Και να μη μιλήσω για την απομνημόνευση, το απόλυτο κριτήριο εισαγωγής στις Πανελλήνιες, αυτό το βαρίδι, τον τρόμο των οικογενειών.
Γιατί, λοιπόν, αυτό το ευρωπαϊ- κό μοντέλο δεν υιοθετείται από τη λεγόμενη Πολιτεία;
Επειδή ο Προϋπολογισμός είναι χαμηλός. Επειδή η οικονομία αυτής της έρμης χώρας είναι κυρίως μεταπρατική και ελάχιστα παραγωγική. Επειδή άφθονη και ασύδοτη η φοροδιαφυγή. Και επειδή είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε έναν σκασμό λεφτά προς εξασφάλιση αμυντικού εξοπλισμού, να προστατευτούμε από τον εκάστοτε Τούρκο νταβατζή. Γι’ αυτό.
Ετσι κάθε υπουργός, ακόμα και εκείνος που αντικαθιστά κάποιον προηγούμενο της ίδιας κυβέρνησης, επιδίδεται σε συγγραφή νόμων για τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αφθονες οι αλλαγές. Ακόμα περισσότερες οι μεταρρυθμίσεις και οι εκσυγχρονισμοί. Κι όμως, οι όποιες αλλαγές πορεύονται με τον ρυθμό χελώνας ηλικίας άνω των 100 ετών.
Γιατί, ας πούμε, οι πύλες όλων των ιδρυμάτων δεν «σφραγίζονται» ηλεκτρονικά, ώστε μόνο οι κάτοχοι κάρτας να δρασκελίζουν το κατώφλι αυτών των πανεπιστημίων; Πράγμα που συμβαίνει παντού. Εσύ ποιος είσαι; Βαποράκι; Εξω από εδώ. Εσύ; Χαβαλές; Ουστ και μην ξαναπατήσεις εδώ.
Και γιατί οι περισσότερες πρυτανικές αρχές δεν σπεύδουν να ζητήσουν τη συνδρομή των ένστολων ώστε οι ταραξίες που καταστρέφουν να καταλήξουν πίσω από τα σίδερα της φυλακής και οι γονείς τους να πληρώσουν για τις φθορές;
Και γιατί οι οργανωμένες φοιτητικές ομάδες δεν περιφρουρούν, οι ίδιες, την ακεραιότητα του πανεπιστημίου τους; Γιατί δεν εμποδίζουν και δεν εκδιώκουν τους μπαχαλάκηδες και όλους αυτούς που σαν μπουλντόζες γκρεμίζουν και πλιατσικολογούν σε ό,τι βρουν μπροστά τους;
Με απλά λόγια, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα απροστάτευτα. Τόσο από μέτρα κοινής λογικής όσο και από τις ορέξεις μιας μειοψηφίας οι στόχοι της οποίας είναι μόνο καταστροφή και πάλι καταστροφή. Εν ολίγοις, εσείς με την «απουσία» και την ανοχή σας, και όχι η Κεραμέως, μπάσατε στα πανεπιστήμια αυτό το Σώμα της Αστυνομίας.
Και για να τελειώνω. Το ταγκό χορεύεται και από τους δύο. Και από τη λεγόμενη Πολιτεία, αλλά και από τους καθηγητές, πρυτάνεις και φοιτητές.
Τάχα μου...
ευρωπαϊ- κή Παιδεία αγράμματη, ξύλο απελέκητο. Και όπως λέει μια άλλη λαϊκή σοφία, «είδε η ψείρα αλώνι, περπατεί και καμαρώνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου