ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δεν έχει δρόμο να διαβώ...

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

 

Μάθαμε ότι ο κος Περιφερειάρχης θα έλθει στην Ηλεία.

Θα επιθεωρήσει λέει τα έργα της εισόδου του Πύργου.

Είθισται οι πολιτικοί προϊστάμενοι να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο για κάθε έργο καθ ότι πίσω υπάρχουν τα ψηφαλακια.

Το ότι θα έλθει δεν το συζητάμε.

Το θέμα είναι πώς θα έλθει.   

Θα έλθει μέσω του υπό αναβάθμιση δρόμου Πάτρα – Πύργος??

Αν ναι τότε είναι σίγουρο ότι θα ενθουσιαστεί τα μάλα με το δημιούργημα της Περιφέρειας.

Θα καταλάβει και ο ίδιος ότι αυτός  δρόμος έχει πολλά πρωτοποριακά στοιχεία ίσως και σε παγκόσμια κλίμακα.

·        Πρώτο και βασικό δεν έχει ΛΕΑ.

Δεν χρειάζεται σαν περιττή και επιζήμια και πρώτοι εμείς τολμήσαμε να εφαρμόσουμε στην πράξη την κατάργηση της.

·        Δεύτερον σε ορισμένα σημεία όχι και λίγα η λωρίδα είναι μονή και λόγω της έλλειψης της ΛΕΑ δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής αν κάποιο αυτοκίνητο ακινητοποιηθεί ή εμπλακεί σε κάποιο ατύχημα.

Δεν μιλάμε βέβαια ότι σε αυτά τα σημεία ένα ασθενοφόρο θα συντονιστεί με την ταχύτητα ενός τρακτέρ με ότι μπορεί να σημαίνει για την ζωή του ανθρωπάκου που πάει να σώσει την ζωή του.

·        Τρίτον έχει ορισμένα σημεία περίπου ενός χιλιομέτρου που είναι διπλή λωρίδα και εκεί οι «χαρμανιασμένοι» οδηγοί θα τα δώσουν όλα να προλάβουν να προσπεράσουν και οποίον πάρει ο χάρος.

·        Τέταρτο με τον ανύπαρκτο φωτισμό η οδήγηση ανάμεσα στις κορύνες της μόνης λωρίδας νύκτα είναι κάτι σαν επικίνδυνη αποστολή.

Αξίζει να το εορτάσει όποιος φτάσει ειδικά νύχτα σώος στον προορισμό του.

 

Αν ο κύριος Φαρμάκης νομίζει ότι έτσι μειώνονται τα ατυχήματα να του πούμε ότι υπάρχουν και άλλοι πιο δοκιμασμένοι τρόποι να μειωθούν.

Αρκεί να υπάρχουν

·        φωτισμός

·        καλό οδόστρωμα

·        σωστές διαγραμμίσεις

·        όρια ταχύτητας που να έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα και να ελέγχονται ουσιαστικά και όχι τύποις.

Αυτά τα απλά κάνουν οι ευνομούμενες χώρες.  

Αν θέλουμε γενικώς και ξεκούδουνα να μειώσουμε τα ατυχήματα καλό είναι να πηγαίνουμε στην Πάτρα με τα πόδια ή ακτοπλοϊκώς.

Μπορεί και αεροπορικώς τώρα που το αεροδρόμιο στο Επιτάλιο γνωρίζει αυτές τις δόξες.

Πάντως το καλύτερο είναι...

 

 να μην πηγαίνουμε καθόλου για να έχουμε και το κεφάλι μας ήσυχο.

Όπως και να έχει θα περιμένουμε από τον κο Φαρμάκη να μας εξηγήσει πως πέρασε από αυτόν τον δρόμο και θα του προτείναμε να επιστρέψει βράδυ.

Είναι μια εμπειρία.

Νέος άνθρωπος είναι να ζήσει μια περιπέτεια να έχει και κάτι να διηγείται όταν φτάσει την ηλικία μας…..