ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η επιστροφή στον Βαρουφάκη και ο (α)πολιτικός σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ

Του  Γιάννη Μεϊμάρογλου

«Με τον κ. Βαρουφάκη έχουμε μεγάλες διαφορές για το 2015 αλλά όταν ψηφίζεις την απλή αναλογική πρέπει να είναι μέσα στη λογική σου ότι με ανθρώπους που έχεις διαφωνήσει πρέπει να τα βρεις». Με αυτή τη δήλωση σε συνέντευξη στην ΕΡΤ1, ο Τσακαλώτος επισημοποίησε κι αυτός, όπως έκαναν και πολλά άλλα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης το τελευταίο χρονικό διάστημα, τη στρατηγική του κόμματός του εν όψει των επερχόμενων εκλογών.

Φαίνεται ότι ο πρώην Υπουργός Οικονομικών, μαζί με τις καταστρεπτικές για τη χώρα συνέπειες της πολιτικής του προκατόχου του στον όποιο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέρριψε προσωπικά όλες τις ευθύνες, ξεχνάει δύο ακόμα γεγονότα από τη διακυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστερά». 

Πρώτον, ότι και πριν την ψήφιση της απλής αναλογικής ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στη λογική του «να τα βρει» ακόμα και με τους ακροδεξιούς προκειμένου να κυβερνήσει

Δεύτερον, ότι την απλή αναλογική την ψήφισε αφού ξαναπήρε το μπόνους των 50 εδρών στις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Αξίζει να σημειωθεί ότι την απλή αναλογική την ψήφισε μόνον όταν άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα στις δημοσκοπήσεις.

Το κυβερνητικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται από τα στελέχη του μετά το πρόσφατο συνέδριο, είναι πολύ συγκεκριμένο: Μετά τις εκλογές με απλή αναλογική να σχηματιστεί κυβέρνηση των «προοδευτικών δυνάμεων». Δηλαδή, με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ - ΜέΡΑ 25 που θα πρέπει να εξασφαλίσει και την ανοχή του ΚΚΕ προκειμένου να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Εννοείται ότι σε περίπτωση που και άλλες «προοδευτικές δυνάμεις» (ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας κ.λπ.) κατορθώσουν να μπουν στη Βουλή θα είναι ευπρόσδεκτες στην αντιδεξιά διακυβέρνηση. Περασμένα ξεχασμένα…

Ας αφήσουμε την εξέταση της πιθανότητας να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σενάριο από πλευράς κοινοβουλευτικών συσχετισμών στους δημοσκόπους και τους ειδικούς εκλογολόγους αναλυτές και ας δούμε τον ρεαλισμό της υλοποίησης του σεναρίου, από την πολιτική σκοπιά. Γιατί η δυσκολία μιας προγραμματικής σύγκλισης δεν περιορίζεται μόνο στις κάθετες διαφωνίες του πρόσφατου παρελθόντος για την οικονομική κρίση και την πανδημία που δίχασαν το πολιτικό σύστημα αλλά και την ελληνική κοινωνία.

Οι σημερινές διαφορές μεταξύ των δυνάμεων του «προοδευτικού» σεναρίου για τη θέση και τις προοπτικές της χώρας τόσο σε ό,τι αφορά στους δυτικούς θεσμούς και στον γεωπολιτικό της ρόλο όσο και στην αντιμετώπιση των νέων μεγάλων κρίσεων και προκλήσεων σε συνθήκες πολέμου, μοιάζουν χαώδεις. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι κάποιες δυνάμεις του «προοδευτικού» σεναρίου στηρίζουν τα επεκτατικά σχέδια του Πούτιν, άλλες εκφράζουν την αμέριστη και έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους αμυνόμενους Ουκρανούς και άλλες ζητούν την «Φιλανδοποίηση» της Ουκρανίας.

Ο «πολιτικός» σχεδιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι πολιτικός. 

Έχει έναν και μοναδικό στόχο: 

Την εξασφάλιση των αριθμητικά απαιτούμενων εταίρων για την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος για τη χώρα.  

Ακόμα κι αν χρειαστεί η επιστροφή στις θέσεις Βαρουφάκη.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου