Ομολογώ (λες και θα μπορούσα να το αρνηθώ πειστικά) ότι πολύ διασκέδασα όταν διάβασα ότι ο σύντροφος Απόστολος Κακλαμάνης στην ομιλία του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μίλησε κάπως απαξιωτικά (και ιδιαιτέρως γλαφυρά) για τους πρώην συντρόφους του, που είναι νυν σύντροφοι του Αλέκση, λέγοντας ότι «ήρθε το βυτιοφόρο και τους πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ» και προσθέτοντας (λες και δεν είχαμε καταλάβει πως δεν μιλούσε για πετρέλαιο) ότι «κάθε σπίτι έχει τον απόπατό του».
Τα εισαγωγικά τα βάζω με επιφύλαξη γιατί στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κάτι φοβήθηκαν (πιθανόν ρεζιλίκια ανάλογα με του ΣΥΡΙΖΑ) και δεν έδειξαν τις περισσότερες ομιλίες, αλλά όλα τα ρεπορτάζ συμφωνούν στις κομβικές λέξεις «βυτιοφόρο» και «απόπατος».
Βέβαια ο σύντροφος Κακλαμάνης δεν είπε κάτι καινούργιο. Απλώς έβαλε λίγη σάλτσα (ζητώ συγγνώμη αν έχετε φάει) και επανέλαβε περίπου όσα είχε πει για τους ίδιους συντρόφους ο Γιάννης ο Ραγκούσης πριν γίνει ένας από αυτούς. Σε περίπτωση που δεν θυμάστε, το μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγο καιρό είχε πει για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ: «Δυστυχώς υπάρχουν κι αυτοί οι οποίοι πιστεύω θα αποτελούν για τον ελληνικό λαό ένα μόνιμο παράδειγμα προς αποφυγή. Ένα μόνιμο παράδειγμα πολιτικής ανηθικότητας που έκανε μια ευτελή και ανήθικη επιλογή. Μάλιστα κάποιοι είναι τόσο απαράδεκτοι για να μην πω κατάπτυστοι που πρώτα ψήφισαν τα μνημόνια και μετά θυμήθηκαν να γίνουν αντιμνημονιακοί».
Υπό αυτήν την έννοια ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω την οργή του νευρικού παλικαριού από την Κρήτη το οποίο έγραψε στο face το book ότι «σε βυτιοφόρο λυμάτων πρέπει να μπουν αυτοί από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ που έφαγαν τα λεφτά του κόσμου στο Χρηματιστήριο, αυτοί που ξεμασελιάστηκαν από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αυτοί που χρωστούν ως κόμμα 320 εκατομμύρια ευρώ από "αέρα" δάνεια τραπεζών». Με δεδομένο ότι αρκετοί από αυτούς που περιγράφει είναι πλέον στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αυτός (όπως και ο σύντροφος Ραγκούσης) δεν λέει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είπε ο σύντροφος Κακλαμάνης. Απλώς ο Πολάκης στο φορτίο του βυτιοφόρου προσθέτει και όσους δεν πήγαν και έμειναν στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Με λίγα λόγια όλοι συμφωνούν για το ποιόν αρκετών πράσινων συντρόφων και ο τσακωμός τους είναι μάλλον προϊόν παρανόησης.
Όλα αυτά, όπως σας είπα, εκτός από ευωδιαστά, τα βρίσκω και φοβερά διασκεδαστικά και μόνο μπράβο έχω να πω στον σύντροφο Απόστολο που κατάφερε να κάνει ενδιαφέρουσα μια μάλλον βαρετή, ενδοπασοκική, διαδικασία. Νομίζω όμως ότι θα την έκανε ακόμα πιο διασκεδαστική αν εξηγούσε γιατί ο ίδιος αλλά και πολλοί σύντροφοί του ήταν για δεκαετίες αγκαλιά με ανθρώπους που είναι καλοί μόνο για περιεχόμενο βυτιοφόρου που αδειάζει απόπατους.
Πώς τους άντεχε τόσες δεκαετίες;
Πώς και δεν τους είχε καταγγείλει (με τη γενναιότητα που είμαι σίγουρος ότι πιστεύει ότι τον διακρίνει);
Πώς και είχε κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο και συνυπήρχε με όλους αυτούς τους βρωμερούς;
Μια εξήγηση που δίνω είναι ότι ο άνθρωπος δεν είχε πάρει τίποτα από όλα αυτά χαμπάρι. Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι μία από τις βασικές παρενέργειες της εξουσίας είναι η απώλεια πολλών αισθήσεων, μεταξύ των οποίων και η όσφρηση.
Ε, με βουλωμένη από την εξουσία τη μύτη, πώς να μυρίσει τον απόπατο ο σύντροφος Απόστολος;
Έπρεπε...
πρώτα να φύγει η εξουσία για να ξεβουλώσει η μύτη και έτσι να καταλάβει επιτέλους με ποιους ήταν για δεκαετίες αγκαλιά. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου