Ο κ. Τσίπρας ζητάει εκλογές όποτε ανοίγει το στόμα του τους τελευταίους μήνες.
Μάλλον το κάνει για να ακούει την καθησυχαστική δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι στόχος του είναι οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Κι όταν περάσει η επήρεια του ηρεμιστικού, ξαναζητάει εκλογές για να πάρει την ίδια καθησυχαστική απάντηση. Είναι η ψυχοθεραπεία του.
Ποια προβλήματα θα έλυναν οι εκλογές;
Μήπως το ενεργειακό, μήπως την ακρίβεια, μήπως τις τερατώδεις αυξήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος;
Ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι αν γίνουν εκλογές, ο ίδιος θα δυσκολευτεί να βρει θέμα για να σταθεί στον στίβο. Απλώς θέλει να εκφράσει τη δυσαρέσκεια των κοινωνικών στρωμάτων που υφίστανται τις συνέπειες της οικονομικής δυσπραγίας, τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με το ημερολόγιο. Επαναλαμβάνει το επιτυχημένο πείραμα του 2015.
Μόνον που, αν του έχει απομείνει κάποιο ίχνος πολιτικής νοημοσύνης, ξέρει ότι δεν θα ήθελε ποτέ να βρεθεί στην ίδια θέση. Με τη ρευστότητα του διεθνούς περιβάλλοντος καμία Μέρκελ δεν έχει χρόνο, ούτε και διάθεση, να ασχοληθεί με τα καπρίτσια ενός πρόωρα γερασμένου παιδιού που δεν μπορεί να αποφασίσει ποια θέση πρέπει να πάρει στο νέο μοίρασμα του κόσμου. Και γι’ αυτό ζητάει εκλογές. Για να ακούει τον Μητσοτάκη να τον καθησυχάζει λέγοντάς του ότι δεν πρόκειται να γίνουν.
Ποτέ δεν είναι νωρίς για να ανησυχείς. Και όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές το ζητούμενο είναι αν θα προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση. Εννοείται μετά τις δεύτερες που θα γίνουν με τον νέο εκλογικό νόμο.
Οσοι πιστεύουν ότι έστω και μετά από ένα χρόνο το διεθνές περιβάλλον θα έχει εξομαλυνθεί, μάλλον κοιτούν το δάχτυλο που τους δείχνει τη σελήνη. Η πληγή που άνοιξε ο Πούτιν θα πάρει χρόνια για να επουλωθεί. Η Ευρώπη δεν θα αναθεωρήσει μόνον την ενεργειακή της πολιτική. Θα αναγκασθεί να αναδιοργανώσει την άμυνά της, αλλά και την πολιτική της οργάνωση. Η πολιτική αστάθεια σ’ αυτήν τη συγκυρία δεν είναι μόνον περιττή πολυτέλεια για μια χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν χάνει ευκαιρία να κλείνεται στον εαυτό της και να αφοσιώνεται στη λύση προβλημάτων που η ίδια δημιούργησε.
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου για την ενίσχυση του πρώτου κόμματος δεν είναι ηθικό ζήτημα. Είναι...
πολιτικό, άρα ανήκει στην επικράτεια του εφικτού.
Δεν αφορά μόνον το πρώτο κόμμα, όποιο κι αν είναι. Αφορά τη χώρα η οποία έχει υποφέρει από τις κυβερνήσεις συνεργασίας ακόμη και σε περιστάσεις ευνοϊκότερες των σημερινών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου