ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΘΝΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: «Τι Μακρόν, τι Λεπέν»;

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Εχουν κάποια καλά τα άρθρα των στελεχών του ΚΚΕ. Διαβάζεις το γραπτό ενός ευρωβουλευτή και ξέρεις τη γραμμή του κόμματος. Δεν έχεις να ψάξεις για αποχρώσεις, «Ομπρέλες», «Γέφυρες», «Προεδρικούς», «Εκσυγχρονιστές» κ.λπ. «Ενα είναι το κόμμα, μία η γραμμή» και αλίμονο αν κάποιος παρεκκλίνει από αυτή. Παλιότερα θα έλεγαν ότι είναι «πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις», σήμερα θα πουν ότι «αντικειμενικά παίζει το παιγνίδι του ιμπεριαλισμού».

Το άλλο καλό αυτών των άρθρων είναι η διαχρονικότητά τους. «Μία είναι η γραμμή», αναλλοίωτη και στον χρόνο. Αλλάζουν απλώς τα ονόματα. Ετσι, από το «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» του 1952, φτάσαμε –εβδομήντα χρόνια μετά!– στο χειρότερο «Τι Μακρόν, τι Λεπέν». Ο ευρωβουλευτής και μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης μάς πληροφορεί ότι είναι «επικίνδυνο το γαλλικό “έθιμο” του “λιγότερο κακού”» («Καθημερινή», 19.4.2022). Σύμφωνα με τον ίδιο, «η απομόνωση της Ακροδεξιάς δεν μπορεί να γίνει με τη στοίχιση πίσω από τον Μακρόν, αφού την επόμενη μέρα αυτή η στοίχιση θα αποβεί εις βάρος του γαλλικού λαού».

Δεν απαντά ευθέως τι πρέπει να γίνει στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, αλλά ξέρει τι θα ήταν η γιαγιά αν είχε ρουλεμάν: «Με στήριγμα τους κομμουνιστές, που παλεύουν να ανατρέψουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και όχι να τη διαχειριστούν, αλλά κι ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, που δεν θα “άγεται και φέρεται” από τους κάθε λογής “σωτήρες” (φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και ακροδεξιούς) μπορεί να ανοίξει ο δρόμος στην πάλη για τα σύγχρονα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση».

Ναι, σύμφωνοι! Καλά όλα αυτά (τρόπος του λέγειν), αλλά η Γαλλία δεν έχει ΚΚΕ για να μην έχουν διλήμματα οι ορθόδοξοι αριστεροί· το γαλλικό Κ.Κ., σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, είναι «απαξιωμένο [ως] διαχρονικό ακολούθημα αντιλαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων». 

Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει ένας Γερμανός του Μεσοπολέμου; 

Να αγωνιστεί κατά του απολύτου κακού που ήταν οι ναζί ή να πει «τι Αδόλφος Χίτλερ, τι (ο σοσιαλδημοκράτης) Φρίντριχ Εμπερτ»; 

Βεβαίως, ξέρουμε πώς απάντησαν οι κομμουνιστές εκείνου του καιρού, αλλά τουλάχιστον αυτοί δεν ήξεραν μέχρι πού μπορεί να φτάσει η Ακροδεξιά στην εξουσία. Το ΚΚΕ, σήμερα, τι ελαφρυντικό έχει πέρα από τη δογματική τύφλα του;

Είναι εντυπωσιακή, πάντως, μία ακόμη αποστροφή του κομμουνιστή ευρωβουλευτή. «Οι “αναλύσεις” σκοπιμότητας περί “δημοκρατικών μετώπων” έχουν στόχο την ενσωμάτωση του λαού και στη χώρα μας», γράφει, οπότε προκύπτει αβίαστα ένα ερώτημα:  

 

Το δημοκρατικό μέτωπο του ΕΑΜ σε τι κατάσταση προσπαθούσε να ενσωματώσει τον λαό στη χώρα μας;