Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*
Πολιτικοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι και μαζί οι ελεύθερα σκεπτόμενοι απανταχού της γης απλοί πολίτες και η αντικειμενικά διακείμενη παγκόσμια κοινή γνώμη, θεώρησαν και θεωρούν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και στο πέρασμα των αιώνων υιοθετήθηκε ως επιθυμητά κυρίαρχο πολίτευμα στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, ως το πολιτικό σύστημα που αγγίζει την τελειότητα.
Είναι, όμως, το δημοκρατικό πολίτευμα ταυτόχρονα ευαίσθητο και εύθραυστο.....
Στο σημερινό μου άρθρο θα καλέσω την προσοχή σας στην διαπιστωμένη απανταχού της γής πραγματικότητα ότι στα δημοκρατικά πολιτεύματα υπάρχουν οι γνωστές εκείνες δομές που χαρακτηρίζονται ως «Πολιτικά Κόμματα».
Τα Πολιτικά Κόμματα στερίζονται σε, ενστερνίζονται και ενσωματώνουν και εκφράζουν συγκεκριμένες ιδεολογικό-φιλοσοφικές και οικονομικές, θεωρίες, θέσεις και προγράμματα δράσης με τα οποία στοχεύουν στο να προσελκύσουν μέλη (κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο «οπαδούς») για να επιλέξουν την ταύτιση μαζί τους ως ψηφοφόροι σε εκλογές τοπικού, περιφερειακού και Εθνικού χαρακτήρα.
Εσείς φίλες και φίλοι αναγνώστες όπως και εγώ γνωρίζουμε ότι υπάρχουν μεγάλοι και όχι ευκαταφρόντοι αριθμοί πολιτών που ζούνε σε Δημοκρατικά πολιτεύματα, όχι μόνο στην Πατρίδα μας Ελλάδα, αλλά διεθνώς οι οποίοι «αναθεματίζουν» τα Πολιτικά Κόμματα κατηγορώντας τα ότι ευθύνονται για πολλά δεινά, αλλά η απλή, αδιαμφισβήτητα και αναλλοίωτη αλήθεια είναι ότι τα Κόμματα είναι αναπόσπαστο μέρος των ποικίλλων δομών κάθε Δημοκρατικού πολιτεύματος, κάθε Δημοκρατικής κοινωνίας.
Στην Πατρίδα μας Ελλάδα η οποία είναι μία σύγχρονη Δημοκρατία, εμείς οι πολίτες βιώσαμε και μερικώς συνεχίζουμε να βιώνουμε εδώ και μια 12-ετία ένα πρωτόγνωσρο για όλους μας ευρύ φάσμα οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό-πολιτιστικών δραμάτων όπως:
του αποσυντονισμού της οικονομίας μας,
της εφαρμογής οικονομικών περιοριστικών ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ,
της συνεχιζόμενης μεγάλης ανεργίας,
της «φυγής» στην ξενητιά για εύρεση απασχόλησης εκατοντάδων χιλιάδων επιστημόνων και εξειδικευμένων εργασιακά συμπολιτών μας,
της φτωχοποίησης συνταξιούχων,
των «capital controls» που βιώσαμε,
του διαρκούς φόβου της τυπικής κατάρρευσης, της τυπικής πτώχευσης,
πέραν της καθημερινής φτωχοποίησης που τώρα επιεεινόνεται εξαιτίας του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου.
Ελάχιστοι αμφισβητούν το γεγονός ότι η οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική κρίση που βιώνουν οι Έλληνες, στο μεγαλύτερο μέρος της, οφείλεται σε πράξεις και παραλείψεις των δύο μεγάλων Κομμάτων εξουσίας δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που την Κυβέρνησαν από το καλοκαίρι του 1974 έως το καλοκαίρι του 2010 (αφού την είχαν κυβερνήσει ως Ε.Ρ.Ε. και Ένωση Κέντρου έως και την 20η Απριλίου του 1967).
Καθώς τα οικονομικά μέτρα που μας επεβλήθηκαν από την περιβόητη «τρόικα» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (τις οφειλές μας προς το οποίο πρόσφατα εξωφλήσαμε) το ΔΝΤ παραμένει στην Πατρίδα μας (περίτεχνα ως «θεσμοί»).
Και ενώ είχαμε αρχίσει να «αναπνέουμε και να ελπίζουμε» εμείς οι Έλληνες μέχρι και τα τέλη του 2019 ξαφνικά, όπως λέμε εμείς οι παλιοί έτσι «στα καλά καθούμενα» μας προέκυψε με την είσοδο στο 2020 η φονική και συνάμα οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό-πολιτισμικά καταστροφική πανδημία covid-19 και και μας έριξε πάλι στη συμβολική θέση του «γονατισμένου Λαού»...
Και ενώ ΟΛΟΙ ελπίζαμε με την είσοδο στο 2022 να αρχίσουμε να βλέπουμε πάλι «φως στο τέλος του συμβολκού τούννελ» ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας με την απίστευητη άνοδο στο κόστος ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό) και τις ελλείψεις σιτηρών και δημητριακών καθώς οι μάχες συνεχίζουν ασταμάτητα επισείει πλέον τον σχεδόν ορατό κίνδυνο μιας απροσδόκητης και επικίνδυνης επισιτιστικής κρίσης στην Ελλάδα και σε ολάκερη την Ευρώπη.
Η ακρίβεια στον τομέα της Ενέργειας (και με τις λανθασμένες και επιπόλαια βιαστικές Κυβερνητικές αποφάσεις για διακοπή εξόρυξης Λιγνίτη) καθιστά ολοένα και πιο δυσβάστακτη την καθημερινότητα, διογκώνονται οι φόβοι με το πέρασμα κάθε ημέρας και εάν αυξηθούν τα ήδη δραματικά επίπεδα του αριθμού συμπατριωτών μας που ζούνε κάτω από τα «όρια της φτώχειας» καθίστανται πλέον ορατοί οι κίνδυνοι αποσύνθεσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και ίσως, (Θού Κύριε…) όπως κάποιοι φοβούνται, και αποσταθεροποίησης του Δημοκρατικού πολιτεύματος!…
Περιλαμβάνω στο σημερινό μου κείμενο ένα, ίσως γνωστό σε φίλες και φίλους αναγνώστες, πραγματικά συγκλονιστικό, κείμενο για μια τυφλή κοπέλα και το παλληκάρι που την λάτρευε γραμμένη από «ανώνυμο» λαϊκό συγγραφέα.
Παραθέτω την «ιστορία» συνοδεύοντάς την με τη θερμή παράκληση να φροντίσουν σαν τα μάτια τους την Ελλάδα, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη των Ελλήνων, την ΠΑΤΡΙΔΑ μας, οι εκλεγμένοι ΟΛΩΝ των Κομμάτων, που εμείς ψηφίσαμε και μαζί η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ Σακελλαροπούλου καθώς τάχθηκαν να υπηρετούν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας!..
****************************
Υπήρχε, σε κάποια πόλη μια κοπέλα που είχε χάσει το φως της και επειδή ήταν τυφλή μισούσε τον εαυτό της, την οικογένεια και τους συγγενείς της, τους πάντες, εκτός από τον ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ της.
Αυτός ήταν πάντα εκεί δίπλα της έτοιμος να ικανοποιήσει την κάθε ανάγκη και επιθυμία της καθώς δεν την αγαπούσε απλά αλλά κυριολεκτικά την λάτρευε! Του είχε εκμυστηρευτεί πολλές φορές ότι αν μια μέρα γινόταν ένα θαύμα και μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν για να ζήσει μαζί του το υπόλοιπο της ζωής της.
Κάποια μέρα, όπως γίνεται στα παραμύθια, ένας άγνωστος ευεργέτης της δώρισε δυο μάτια και η μέχρι χτες τυφλή κοπελα με τη βοήθεια της Ιατρικής Επιστήμης κοπέλα μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσα χρόνια τόσο πολύ επιθυμούσε.
Είδε, όταν το επέτρεψαν οι θεράποντες γιατροί, το πρόσωπο του ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ της ο οποίος γεμάτος αγωνία τη ρώτησε:
«Τώρα που βλέπεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;Θα ξοδέψεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί μου;»
Η κοπέλα, ικανή πλέον να βλέπει πρόσωπα και αντικείμενα έκπληκτη διαπίστωσε ότι ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από το γεγονός του δήλωσε ότι δεν θα παντρευτεί έναν τυφλό ούτε θα ξοδέψει μαζί του τη ζωή της...
Το ερωτευμένο και αφοσιωμένο στην αγαπημένη του τυφλή κοπέλα παλικάρι έφυγε άμεσα από τη ζωή της αγαπημένης του με δάκρυα να πλημμυρίζουν μόνιμα τις άδειες πλέον κόγχες των ματιών του.
Καθώς δεν μπορούσε πια να βλέπει και να γράφει ζήτησε από ένα φίλο να του ετοιμάσει ένα σημείωμα ΜΙΑΣ μόνο αράδας και το έστειλε στην «ευεργετημένη» τυφλή κοπέλα:
«Αγαπημένη μου, σε παρακαλώ, να φροντίζεις τα μάτια μου...»
Κλείνω...
επαναλαμβάνοντας τον τίτλο του άρθρου μου:
«Πολιτικοί, την Πατρίδα, σαν τα μάτια σας!..»
--------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ & Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου