Είμαι κάποιος που κάποτε εκπαιδεύτηκε για να πολεμήσει τον σοβιετικό στρατό και μπορώ να βεβαιώσω ότι ένας πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα έμοιαζε με τίποτα από όσα έχει βιώσει ο αμερικανικός στρατός μέχρι τώρα.
Ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ούτε οργανωμένος, ούτε εκπαιδευμένος, ούτε εξοπλισμένος για να πολεμήσει τους Ρώσους. Ούτε διαθέτει πολεμικό δόγμα ικανό να υποστηρίξει μεγάλης κλίμακας συνδυασμένη σύγκρουση.
Εάν οι ΗΠΑ επρόκειτο να παρασυρθούν σε έναν συμβατικό χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία, θα βρισκόταν αντιμέτωπες με πρωτοφανή συντριβή στην αμερικανική στρατιωτική ιστορία. Εν ολίγοις, θα ήταν μια τραγωδία.
Το 2016, ο τότε υποστράτηγος McMaster, όταν μιλούσε για τα αποτελέσματα μιας μελέτης – του Russian New Generation Warfare – που είχε αρχίσει το 2015 για να εξετάσει τα μαθήματα από τις μάχες στην ανατολική Ουκρανία, είπε ότι: NATO”Μελέτες στην Ουάσιγκτον δείχνουν ότι οι Ρώσοι έχουν ανώτερη ισχύ πυροβολικού, καλύτερα οχήματα μάχης και έχουν μάθει την περίπλοκη χρήση των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV). Σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις βρεθούν σε έναν χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία θα ξυπνήσουν απότομα σε ένα σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον“.
Η 20ετής περιπέτεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία απέδειξε ότι ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο στο πεδίο της μάχης. Αυτή η πραγματικότητα επισημάνθηκε σε μια μελέτη που εκπονήθηκε από την 173η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Στρατού των ΗΠΑ, την κεντρική αμερικανική συνιστώσα της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, το 2017. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένες, υποστελεχωμένες και ανεπαρκώς οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία.
Η έλλειψη βιώσιμης ικανότητας αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, όταν συνδυάζεται με την υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες και συστήματα πλοήγησης GPS, θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του αμερικανικού στρατού και μάλιστα γρήγορα, αν αντιμετώπιζαν έναν αντίπαλο που θα ήταν οργανωμένος.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό – ακόμα κι αν ο στρατός των ΗΠΑ μπορούσε να σταθεί όρθιος απέναντι σε έναν Ρώσο αντίπαλο (κάτι που δεν μπορεί), του λείπει το σθένος για να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνεχή μάχη ή εκστρατεία.
Η σύγκρουση χαμηλής έντασης που διεξήγαγε ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχει δημιουργήσει ένα κατεστημένο που βασίζεται στην ιδέα ότι, κάθε ζωή αμερικανού στρατιώτη είναι πολύτιμη και ότι θα καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για την διάσωση των τραυματιών ώστε να μπορούν να λάβουν, σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα ιατρικές βοήθειες.
Αυτό μπορεί να ήταν εφικτό, όταν οι ΗΠΑ είχαν τον έλεγχο του περιβάλλοντος όπου διεξάγονταν οι μάχες.
Θα είναι, ωστόσο, ανέφικτο σε μεγάλης κλίμακας πολεμική σύρραξη. Δεν θα υπάρχουν ελικόπτερα διακομιδής τραυματιών και ακόμα κι αν απογειώνονταν θα καταρρίπτονταν. Δεν θα υπάρχουν στρατιωτικά ασθενοφόρα και ακόμα κι αν κατέφταναν στο σημείο, θα καταστρέφονταν τάχιστα. Δεν θα υπάρχουν υπαίθρια νοσοκομεία και ακόμα κι αν δημιουργούνταν, θα καταλαμβάνονταν από ρωσικές χερσαίες δυνάμεις.
Αυτό που θα επικρατήσει, θα είναι θάνατος και καταστροφή. Ένα από τα γεγονότα που πυροδότησε τη μελέτη του ΜακΜάστερ για τον ρωσικό πόλεμο ήταν η καταστροφή μιας ουκρανικής ταξιαρχίας από το ρωσικό πυροβολικό στις αρχές του 2015. Αυτή, φυσικά, θα ήταν η μοίρα οποιουδήποτε παρόμοιου σχηματισμού μάχης των ΗΠΑ. Η ανωτερότητα που κατέχει η Ρωσία στις βολές πυροβολικού είναι συντριπτική, τόσο ως προς τον αριθμό των συστημάτων πυροβολικού που έχουν τοποθετηθεί, όσο και ως προς τη φονικότητα των πυρομαχικών που χρησιμοποιούνται.
Ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ μπορεί να είναι σε θέση να διεξάγει μια μάχη στον εναέριο χώρο, πάνω από οποιοδήποτε πεδίο μάχης, δεν θα θυμίζει τίποτα από την απόλυτη αεροπορική υπεροχή που απολαμβάνει ο αμερικανικός στρατός στις επιχειρήσεις του στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο εναέριος χώρος θα επιτηρείται από μια πολύ ικανή ρωσική αεροπορία και οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις θα επιχειρούν κάτω από μια ομπρέλα προστασίας των μαχητικών αεροπλάνων τους, την οποία δεν θα έχουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ. Δεν θα μπορέσουν να έχουν την άμεση αεροπορική υποστήριξη που θα καταφθάνει σαν το ιππικό στις ταινίες για να σώσει τα πολιορκημένα αμερικανικά στρατεύματα. Οι δυνάμεις εδάφους θα είναι απελπιστικά μόνες.
Αυτό το αίσθημα απομόνωσης θα ενισχυθεί από την πραγματικότητα ότι, λόγω της συντριπτικής υπεροχής της Ρωσίας στην ικανότητα ηλεκτρονικού πολέμου, οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο έδαφος θα είναι κωφές, άλαλες και τυφλές σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, ανίκανες να επικοινωνήσουν, να λάβουν πληροφορίες, και ακόμη λειτουργούν καθώς τα ραδιόφωνα, τα ηλεκτρονικά συστήματα και τα όπλα θα έχουν παύσει να λειτουργούν. Οποιοσδήποτε πόλεμος με τη Ρωσία θα οδηγούσε τις αμερικανικές δυνάμεις σε σφαγή.
Πίσω στη δεκαετία του 1980, εκπαιδευόμασταν τακτικά να δεχόμαστε απώλειες 30-40% και να συνεχίσουμε τον αγώνα, γιατί αυτή ήταν η πραγματικότητα της σύγχρονης μάχης ενάντια σε μια σοβιετική απειλή. Τότε, ήμασταν σε θέση να ταιριάξουμε αποτελεσματικά τους Σοβιετικούς όσον αφορά το μέγεθος της δύναμης, τη δομή και την ικανότητα.
Αυτό δεν θα συνέβαινε σε κανέναν ευρωπαϊκό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τους πριν καν έρθουν σε επαφή με οποιονδήποτε Ρώσο αντίπαλο, λόγω των βαθιών βολών του πυροβολικού.
Αλλά ακόμα κι αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να κερδίσουν κάποια εμπλοκή εναντίον σε στρατό πεζικού, δεν θα μπορούν να συγκριθούν και να αντιμετωπίσουν τον συντριπτικό αριθμό των αρμάτων μάχης και των τεθωρακισμένων οχημάτων που θα κατέχει η Ρωσία.
Ακόμα κι αν τα αντιαρματικά όπλα, που είχαν στην κατοχή τους οι αμερικανοί στρατιώτες, ήταν αποτελεσματικά ενάντια στα σύγχρονα ρωσικά άρματα μάχης (και η εμπειρία μας, μας διδάσκει ότι μάλλον δεν είναι), τα αμερικανικά στρατεύματα απλώς θα πετύχουν μεμονωμένες επιτυχίες. Το πάθος και η ένταση που θα αντιμετωπίσουν θα είναι πρωτόγνωρα.
Στη δεκαετία του 1980, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μια επίθεση σοβιετικού τύπου που διεξήχθη από ειδικά εκπαιδευμένα στρατεύματα του αμερικανικού στρατού – το «OPFOR» – στο Εθνικό Εκπαιδευτικό Κέντρο στο Fort Irwin της Καλιφόρνια, όπου επιτίθενται δύο σοβιετικού τύπου Μηχανοκίνητα Συντάγματα Πεζικού εναντίον μιας Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας των ΗΠΑ.
Η εμπλοκή άρχισε γύρω στις δύο τα ξημερώματα. Στις 5:30 το πρωί είχε τελειώσει, με την Ταξιαρχία των ΗΠΑ να έχει καταστραφεί και οι Σοβιετικοί να έχουν καταλάβει τους στόχους τους.
Έτσι ακριβώς θα έμοιαζε ένας πόλεμος με τη Ρωσία. Δεν θα περιοριστεί στην Ουκρανία, αλλά θα επεκταθεί σε...
πεδία μάχης στις χώρες της Βαλτικής, στην Πολωνία, στη Ρουμανία και αλλού. Οι Ρώσοι θα χτυπούσαν αεροδρόμια, αποθήκες και λιμάνια του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτό θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιδιώξουν να επισυνάψουν την «ιερή υποχρέωση» του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Είναι, εν ολίγοις, μια συμφωνία αυτοκτονίας.
Εμείς να ευχηθούμε να μείνουν όλοι στα λόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου