Θα φανεί και στα μέτρα που έρχονται. Δώστε εσείς τους φόρους που ζητάει η κλειστή οικονομία μας και μη σας νοιάζει. Εδώ είναι το κράτος-πατερούλης...
Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής μας για την οικονομία. Και λέμε της πολιτικής μας γιατί η πολιτική είναι που προηγείται και στις όποιες οικονομικές ανάγκες της χώρας. Πρώτα οι απαιτήσεις της πολιτικής και του πολιτικού κόστους και μετά οι ανάγκες και της οικονομίας και των πολιτών μέσα στην οικονομία...
Η πολιτική λοιπόν πάνω απ' όλα. Και τα άλλα είναι θέμα "δημοπρασίας" και ποιο κόμμα της αντιπολίτευσης ή ποιο δεκανίκι της Βουλής που παριστάνει τον σωτήρα έχει να προσφέρει (στα λόγια) τα περισσότερα...
Τίποτε άλλο δεν έχουμε να περιμένουμε και στην φάση αυτή, που η οικονομία δοκιμάζεται για 4η συνεχή κρίση από την 15ετία που όλα ξεκίνησαν με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2008 και οι ανά την υφήλιο δανειστές μας ζητούσαν τα δανεικά πίσω, μέσω μνημονίων γιατί δεν μας είχαν εμπιστοσύνη.
Ποιο είναι λοιπόν το ζητούμενο από το 2010, που σταματήσαμε τη δημιουργική λογιστική, αναγνωρίσαμε τα δανεικά και φέραμε τα μνημόνια.
Ότι είμαστε έξω από τα μνημόνια ή πότε θα ξαναμπούμε γιατί σε ό,τι αφορά το χρέος παραμένουμε σε πολιτική νοοτροπία, εκεί που μας βρήκε η χρεοκοπία του 2009 και το πρώτο μνημόνιο του 2010.
Ποιο είναι (λέγαμε τότε και συνεχίζουμε να λέμε) το πρόβλημα της οικονομίας;
Η ανεργία ας πούμε.
Τι κάνουμε για το πρόβλημα μας αυτό;
Προσλήψεις στο κράτος για να εξασφαλίζουμε κίνηση και στο κομματικό πελατολόγιο...
Τι κάνει η αντιπολίτευση όταν βλέπει την κυβέρνηση να βάζει από πόρτες και παράθυρα έκτακτους.
Βρίσκει πως δεν καλύπτονται όλες οι ανάγκες του κράτους και προτείνει περισσότερους για να έχει και εκείνη να μοιράζει στα λόγια τακτοποιήσεις...
Ποιο άλλο είναι το πρόβλημα της οικονομίας, ας πούμε από τη συγκυρία της πανδημίας ή της κάποιας ακρίβειας.
Η ρευστότητα των επιχειρηματιών ή των επαγγελματιών.
Τι κάνουμε να το αντιμετωπίσουμε;
Χαρίζουμε χρέη στους αγρότες. Δίνουμε επιστρεπτέες στους βιοτέχνες, στους εμπόρους και στον τουρισμό. Μοιράζουμε επιδόματα δήθεν για εκπαίδευση των άνεργων σε δεξιότητες...
Τι κάνει η αντιπολίτευση όταν βλέπει το κράτος-πατερούλη στα χέρια της κάθε κυβέρνησης να μοιράζει ό,τι έχει ο κορβανάς και ό,τι υπάρχουν από Κοινοτικά λεφτά;
Ψάχνει να βρει πώς μοιράστηκαν και προτείνει δική της μοιρασιά ζητώντας εκλογές και ψήφους γιατί το δικό της κράτος πατερούλης θα δώσει περισσότερα.
Ποιο είναι το σημερινό μας πρόβλημα στην κρίση της πανδημίας που την διαδέχθηκε η ενεργειακή κρίση;
Η ακρίβεια και η αδυναμία να καλυφθεί το κενό χρηματοδότησης, τραπεζικής ή άλλης, από την οικονομία.
Τι κάνουμε για να λύσουμε την έλλειψη ρευστότητας στην οικονομία που θα οδηγήσει, σε πρώτη φάση, σε 180-200.000 λουκέτα και σε απολύσεις άλλων 450-500.000 εργαζόμενων (έστω και για 4ήμερα με 300-400 ευρώ μηνιάτικο);
Ζητάμε από την Ε.Ε. να μας δώσει την άνεση να πάρουμε ό,τι άλλο μπορούμε από τον κορβανά γιατί δεν έφθασαν τα 30 δισ. που πήγαν σε επιδόματα για την πανδημία και τα 8 δισ. που δώσαμε χωρίς επιστροφή με το όνομα επιστρεπτέες...
Τι κάνει η αντιπολίτευση και τι υπόσχεται να κάνει ως κυβέρνηση όποτε γίνουν οι επόμενες εκλογές;
Προσέρχεται στην πολιτική δημοπρασία (δεν έχουμε παράπονο) και υπόσχεται περισσότερα. Πιο πολύ κατώτατο. Πόσο θα είναι της κυβέρνησης; Θα φθάσει τα 700 ευρώ. Στα 800 η αξιωματική αντιπολίτευση. Στα 1.000 ή 1.500 τα κόμματα που ξέρουν ότι δεν πρόκειται να κυβερνήσουν.
Κατά τα άλλα η δημοπρασία έχει να κάνει με επιδόματα και με διορισμούς στο κράτος. Ποιος θα δώσει τα πιο πολλά και ποιος θα κρατήσει περισσότερο κράτος για παραπάνω διορισμούς...
Τι αλλάζει λοιπόν και τι θα αλλάξει στην οικονομία, από την πολιτική του 2022 ή του 2023 των εκλογών ή της νέας κυβέρνησης μέχρι το 2027;
Τίποτε.
Η οικονομία...
θα διατηρήσει τα σημερινά πολιτικά και μόνο πολιτικά χαρακτηριστικά της. Ούτε που να σκεφτόμαστε άνοιγμα οικονομίας με τους κανόνες που βάζουν αποκλειστικά η ανταγωνιστικότητα και οι δυνατότητες αντοχής στον ανταγωνισμό (με φορολογικά κίνητρα -γιατί άλλα δεν χρειάζονται). Μη γελιόμαστε. Ένα μοντέλο σαν αυτό επιβάλλει πολιτική συναίνεση. Αλλά ποιος την έχασε τη συναίνεση να τη βρούμε εμείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου