Με θλίψη είδα ότι η πρόταση του βουλευτή Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ, του συντρόφου Σταύρου Αραχωβίτη, να σταλεί στην Ουκρανία κορινθιακή σταφίδα αντί για όπλα, αντιμετωπίστηκε με χλεύη και ειρωνία.
Δεν εξεπλάγην φυσικά καθώς αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων οραματιστών, των ανθρώπων που ξεχωρίζουν από τον χυλό της μετριότητας και τολμούν να ανοίξουν δρόμους στους οποίους αργότερα αναπόφευκτα θα διαβούν και οι επιπόλαιοι επικριτές τους. Αλλά όπως και να το κάνουμε είναι στενάχωρο οι μεγάλες ιδέες να μην αναγνωρίζονται επί τη εμφανίσει.
Δυστυχώς για τους χλευαστές και τους είρωνες, η πρόταση του συντρόφου Αραχωβίτη είναι πέρα για πέρα ορθή. Και όχι μόνο επειδή η κορινθιακή σταφίδα είναι τροφή εξαιρετικά θρεπτική. Όχι μόνο γιατί η αναλογία θερμίδων/όγκου είναι τέτοια που να επιτρέπει στους ουκρανούς στρατιώτες να κουβαλούν επάνω τους τροφή που είναι ικανή να τους κρατήσει όρθιους για μέρες. Αλλά και γιατί η κορινθιακή σταφίδα μπορεί να τους βοηθήσει να περάσουν ευχάριστα και κάπως να ξεχαστούν τις ώρες που μεσολαβούν ανάμεσα στις μάχες. Με τις κορινθακές σταφίδες ο Ουκρανός φαντάρος μπορεί όχι απλώς να τραφεί αλλά και να παίξει μονά-ζυγά, να τις χρησιμοποιήσει ως μάρκες σε ένα παιχνίδι πόκερ, ως πούλια σε ένα παιχνίδι ντάμα (γι’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει εκτός από κορινθιακή να στείλουμε και σουλτανίνα έτσι ώστε ο κάθε παίκτης να έχει διαφορετικό χρώμα). Το μόνο εμπόδιο στην ειρηνική χρήση της σταφίδας είναι η φαντασία.
Όμως (κι εδώ βρίσκεται το πραγματικό μεγαλείο της ιδέας του συντρόφου βουλευτή) η σταφίδα δεν έχει μόνο ειρηνική χρήση.
Αν ξεραθεί και σκληρύνει αρκετά μπορεί να αποτελέσει πρώτης τάξεως πυρομαχικό για τους Ουκρανούς που πολεμούν τον Ρώσο κατακτητή. Είτε με σφεντόνες, είτε με φυσοκάλαμα, είτε με καταπέλτες για μεγάλες ποσότητες η κορινθιακή σταφίδα μπορεί να γίνει η αιτία σημαντικών απωλειών για τη χάρτινη αρκούδα που ονομάζεται ρώσικος στρατός.
Ταυτοχρόνως και παρότι μιλάμε για ένα θανάσιμο όπλο, η κορινθιακή σταφίδα μπορεί να σταλεί ως ανθρωπιστική βοήθεια κι έτσι να μη θυμώσουν οι συμπολίτες που γοητεύονται από δικτατορίες και εισβολές και γενικώς από χιτλερικές / σταλινικές νοοτροπίες και συμπεριφορές και να μην ανησυχούν οι ανυπότακτοι Έλληνες που μπορεί να μη σκύβουν σε κανέναν αλλά στους Ρώσους κάνουν μια εξαίρεση, διπλώνονται στα δύο και το μέτωπο φτάνει στα δάχτυλα των ποδιών (είναι η γνωστή «Λαφαζανική υπόκλιση»).
Κι επειδή η ιδέα του συντρόφου Αραχωβίτη (όπως κάθε σπουδαια ιδέα) ανοίγει δρόμους, η κορινθιακή σταφίδα μπορεί να είναι μόνο η αρχή του...
εξοπλισμού των Ουκρανών με προϊόντα της ελληνικής γεωργίας. Σφαιρίδια αρακά, βόμβες φέτας ποπ, αέρια βραστού κουνουπιδιού, μπάμιες με κοτόπουλο (αυτό δεν χρειάζεται μετατροπή είναι όπλο από μόνο του), οβίδες μελιτζάνας, ρόπαλα αγγουριού μπορεί να γείρουν την πλάστιγγα του πολέμου και ταυτοχρόνως να μη θυμώσουν τους πουτινόφιλους συμπολίτες αλλά ούτε την κυρία Ζαχάροβα. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου