Μια δήλωση του Γιώργου Τσίπρα πριν από μερικές ημέρες, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, εγκαινιάζει τη νέα στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει εκλογών. Τι είπε ο τομεάρχης Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών; «Δεν θεωρούμε αντίπαλο ένα κομμάτι της Κεντροδεξιάς όσο δεν είναι μαζί με τον κ. Μητσοτάκη… Η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Στην Ελλάδα για να αλλάξουν πράγματα χρειάζεται να υπάρξουν πολιτικές που αναγκαστικά πρέπει να έχουν μια κάποια διακομματική συναίνεση που μπορεί να περιλαμβάνει και κομμάτια του δημοκρατικού Κέντρου, της δημοκρατικής Κεντροδεξιάς. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με ένα κομμάτι της Κεντροδεξιάς που δεν είναι με τον κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στο χώρο της Κεντροδεξιάς».
Αλλά δεν είναι μόνο ο Γιώργος Τσίπρας με την «προσωπική» του άποψη. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει πλέον την κλασική «αντιδεξιά» ρητορεία και επιχειρεί να διαχωρίσει την Κεντροδεξιά παράταξη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι ενδεικτικά αυτά που ανέφερε προ ημερών στη Βουλή: «Εσείς οι νεοφιλελεύθεροι είστε οι χειρότεροι. Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη στη χώρα είχαν την ίδια λογική: Λιγότερο κράτος αλλά περισσότερο κομματικό κράτος. Θεωρείτε το κράτος τσιφλίκι σας».
Τι επιχειρεί ο Τσίπρας;
Μια πλατιά «αντι-Μητσοτακική» συμμαχία, που θα οικοδομηθεί στα πρότυπα της συμμαχίας κατά του «παλιού» πολιτικού συστήματος, που οδήγησε στην πτώση της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, το 2015.
Τότε, εκείνη η ετερόκλητη, πολυσυλλεκτική συμμαχία χτίστηκε στις πλατείες των Αγανακτισμένων και οδήγησε στις πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή.
Τώρα, η αντίστοιχη συμμαχία θα επιχειρηθεί να συγκροτηθεί στη βάση της λαϊκής δυσαρέσκειας για την ακρίβεια και της μάχης κατά του «συστήματος Μητσοτάκη». Με σκληρή γραμμή και ακραία ρητορεία τύπου Πολάκη και Καρτερού, με ένα μείγμα ριζοσπαστισμού, λαϊκισμού και καταγγελίας, όχι αναγκαστικά με στόχο την «προοδευτική διακυβέρνηση» αλλά τη «λαϊκή διακυβέρνηση».
Γιατί, σήμερα, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνούν οι «νεοφιλελεύθεροι» εχθροί του λαού! Με συμμάχους τους «εκσυγχρονιστές» του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ!
Η νέα στρατηγική Τσίπρα αποτελεί μια αναγκαστική προσαρμογή στη νέα πολιτική πραγματικότητα που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Ποια είναι αυτή η πραγματικότητα;
Πρώτον, η ΝΔ αρχίζει να παρουσιάζει σταθερά δείγματα φθοράς που δεν απειλούν μεν την καθαρή πρωτιά της, με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθιστούν όμως σχετικά δύσκολο τον στόχο της αυτοδυναμίας, καθώς τα ποσοστά της κινούνται λίγο πάνω από το 30%. Ταυτόχρονα, όμως, ο Μητσοτάκης παραμένει πολιτικά κυρίαρχος, αίτημα πολιτικής αλλαγής δεν καταγράφεται και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός σε ποσοστό που κινείται γύρω από το 20%. Η εικόνα του Τσίπρα έχει υποστεί βαρύ πλήγμα και το επικείμενο συνέδριο, αντί για προοπτική δυναμικής επανεκκίνησης, δίνει τελικά την αφορμή για εσωστρέφεια και εσωκομματικές αντιπαραθέσεις. Είναι χαρακτηριστικός ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο αναφέρεται στον πρώην πρωθυπουργό ο εσωκομματικός του αντίπαλος Ευκλείδης Τσακαλώτος στη κυριακάτικη συνέντευξή του στην Καθημερινή: «Ο Τσίπρας έχει μια λαϊκότητα χαρισματική αλλά και μια ανασφάλεια που δεν δικαιολογείται. Σε ένα πράγμα είναι χειρότερος και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην επιλογή συμβούλων…».
Με αυτά τα δεδομένα, ο Τσίπρας γνωρίζει πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του φτάνει για να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την εξουσία. Χρειάζεται κάτι ευρύτερο, μια πολιτική συμμαχία που δεν θα συγκροτείται όμως σε μια ιδεολογική βάση η οποία δεν υπάρχει πια, αλλά στη βάση και μόνο της επανάκτησης της εξουσίας. Αυτή τη φορά μαζί με τους «αρμούς»!
Τρίτον, το ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται ενισχυμένο, με ποσοστό που προσεγγίζει το 15% και διεκδικεί να γίνει ο δεύτερος πόλος παίρνοντας στο πολιτικό σκηνικό τη θέση που κατέχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντί για μελλοντικός κυβερνητικός εταίρος – όπως θα το ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ – μοιάζει περισσότερο σε αυτή τη φάση με ανταγωνιστή που θέλει να κυριαρχήσει στον πολιτικό χώρο όπου πρωταγωνιστεί ο Τσίπρας. Τα κοινωνικά δεδομένα Πέρα όμως από αυτά τα δημοσκοπικά και πολιτικά δεδομένα, υπάρχουν και τα κοινωνικά δεδομένα που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την αλλαγή της πολιτικής, εκλογικής στρατηγικής του Τσίπρα. Σε μια Ελλάδα πιεσμένη από τη δεκαετή οικονομική κρίση, η εκλογή Μητσοτάκη το 2019 έφερε αισιοδοξία και δημιούργησε την πεποίθηση της επιστροφής στην κανονικότητα. Όμως δυο χρόνια πανδημίας από τη μια και η απειλή μιας νέας οικονομικής, ενεργειακής κρίσης από την άλλη, δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές για κοινωνικές αντιδράσεις, πολιτική σύγχυση, λαϊκισμό και αποσταθεροποίηση.
Η ύπαρξη της απλής αναλογικής, με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές, είναι άλλη μια σημαντική παράμετρος που επηρεάζει τον σχεδιασμό του Τσίπρα. Ο στόχος του στις πρώτες εκλογές (οι αμέσως επόμενες θα γίνουν με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής) είναι...
να περιοριστεί όσο γίνεται περισσότερο το ποσοστό του Μητσοτάκη, έτσι ώστε η διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ να είναι μικρότερη από τις οκτώ μονάδες των τελευταίων εθνικών εκλογών. Αυτό, εάν το καταφέρει, θα τον βοηθήσει να αποφύγει την εσωτερική αμφισβήτηση, ενώ ταυτόχρονα θα εμφανίζεται και ως ο ηγέτης ενός «μετώπου» που θα διεκδικεί την εξουσία απέναντι στον Μητσοτάκη.
Το σχέδιο Τσίπρα θα ήταν πιο εύκολα υλοποιήσιμο αν υπήρχαν στον ορίζοντα οι ΑΝΕΛ ή κάτι ανάλογο. Δεν υλοποιείται πάντως σε καμία περίπτωση με μόνο πιθανό σύμμαχο το ΚΙΝΑΛ. Γιατί, πολύ απλά, όσο κι αν το σημερινό ΚΙΝΑΛ κρατάει αποστάσεις ασφαλείας από τη ΝΔ, δεν μπορεί να ενταχθεί στο μέτωπο Τσίπρα χωρίς απώλειες. Δεν το μπορεί και πιθανότατα δεν το επιθυμεί, γιατί θα απωθούσε μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης. Το πόσο προβληματικά μπορεί να εξελιχθεί η σχέση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ με βάση το νέο σχεδιασμό του Τσίπρα και τα πρόσωπα που τον εκφράζουν και τον υπηρετούν φαίνεται από την αντίδραση Πολάκη στην τελευταία συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη. Μιλώντας στον Γιώργο Πιέρρο και στον Μάκη Προβατά, στην εκπομπή Briefing, στο Action 24, ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δήλωσε: «Ο κ. Τσίπρας λέει για προοδευτικό μέτωπο. Προοδευτικό μέτωπο με ποιους; Με τον Πολάκη; Εμείς έχουμε αξιακές διαφορές. Θα δεχόμουν εγώ στο κόμμα μου να είχα στελέχη που μιλάνε με τα εργαλεία του Όρμπαν και του Κατσίνσκι στην Πολωνία, που έβγαλε χθες απόφαση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έβγαλε μια απόφαση κατά της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, γιατί; Γιατί έκαναν αυτά που προτείνει ο κύριος Πολάκης να κάνουν όταν θα γίνουν κυβέρνηση. Είναι αυτό προοδευτικό μέτωπο;»
Ο στενός συνεργάτης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που εσχάτως μοιάζει να τον εκφράζει όλο και πιο πολύ, σήκωσε το γάντι και το πέταξε ακριβώς εκεί που στοχεύει το κόμμα του: «Αυτό που ευαγγελίζεσαι Νίκο Ανδρουλάκη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με προοδευτική κατεύθυνση, αλλά με επάνοδο στο πιο απεχθές πρόσωπο της διακυβέρνησης Σημίτη! ΥΓ: Λόγω του νεαρού της ηλικίας σου και της καταγωγής σου, σήμερα σου απαντώ ευγενικά. Η επόμενη φορά …θα είναι αλλιώς!».
Για τον Πολάκη – και ασφαλώς και για τον Τσίπρα – το μέτωπο κατά Μητσοτάκη είναι ταυτόχρονα και μέτωπο κατά Σημίτη. Είναι μέτωπο κατά της φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς και του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Κρίμα που δεν υπάρχει και ο Πάνος Καμένος να το εκφράσουν μαζί, όπως το έκαναν στο πρόσφατο παρελθόν. Θα τον αναζητήσουν όμως… μέχρι τέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου