Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Ενας δείκτης της ηλικίας της κυβέρνησης είναι ότι στην πρόσφατη κακοκαιρία επικράτησε ένα «τι θα γινόταν αν» που δεν αφορούσε τους αντιπάλους της.
Αφορούσε το παρελθόν της ίδιας της κυβέρνησης.
Τι θα γινόταν αν τα χαρτοφυλάκια της Πολιτικής Προστασίας και της Προστασίας του Πολίτη κρατούσαν ακόμη οι προκάτοχοί τους;
Τι θα γινόταν αν επικεφαλής της Τροχαίας και της Πυροσβεστικής ήταν ένας υπερπολύπειρος υπουργός, έτοιμος να χρησιμοποιήσει ακτιβιστικά την εξουσία του, υποκαθιστώντας τους ευθυνόφοβους αξιωματικούς του;
Τι θα γινόταν αν στο κέντρο επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας ήταν ένας καπάτσος πρώην δήμαρχος, που θα επιστράτευε, πότε με γαλιφιές και πότε με βρισιές, τα «κονέ» του στην αυτοδιοίκηση για να την κινητοποιήσει εκτός πρωτοκόλλου;
Ακόμη κι αν έχουν δίκιο οι νοσταλγοί για τις επιδόσεις των ανασχηματισθέντων υπουργών, το ζητούμενο δεν αλλάζει: Η ανάγκη να μην εγκλωβίζονται πολίτες στο κέντρο της πρωτεύουσας δεν μπορεί να επαφίεται στον πατριωτισμό –ή, ακόμη χειρότερα, στο ταμπεραμέντο– του εκάστοτε βαρδιάνου.
Ζητούμενο είναι...
ένα κράτος που θα λειτουργεί πάντα – όχι μόνο με πατέντες και μαστοριλίκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου