Ο κ. Στυλιανίδης, ο καθ΄ύλην αρμόδιος υπουργός, γνώριζε τουλάχιστον πέντε (5) ημέρες πριν, την ένταση των καιρικών φαινομένων. Συνεπώς είχε όλο το χρόνο μπροστά του να οργανώσει την κρατική μηχανή ώστε να φανεί πανέτοιμη όταν ενσκήψει η κακοκαιρία. Δεν υπήρξε κανένας αιφνιδιασμός, εκτός αν ο κ. Στυλιανίδης πίστευε στα μερομήνια και όχι στις προβλέψεις των μετεωρολόγων. Κι όμως φάνηκε απροετοίμαστος και έτσι έγιναν όσα είδαμε στις τηλεοράσεις στην Αττική οδό και όχι μόνο.
Στις 17 Ιανουαρίου έγραφα, στο Liberal. Gr, λες και ήξερα τι θα συμβεί, στο άρθρο «Η στραβή στη βάρδια τους τρομάζει τούς υπουργούς» τα παρακάτω : «…ένας σοβαρός υπουργός, που έχει επιλέξει αποτελεσματικούς συνεργάτες, μπορεί να αντιμετωπίσει επαρκώς οποιοδήποτε έκτακτο συμβάν ή οποιαδήποτε ακραία κατάσταση είτε με τη λήψη προληπτικών μέτρων είτε με την αποτελεσματική αντιμετώπιση του. Παράδειγμα:
Αν σε λίγες ημέρες, μέσα στο καταχείμωνο, ενσκήψουν ακραία καιρικά φαινόμενα ο αρμόδιος υπουργός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν:
1. Έχει προνοήσει οι δήμοι να έχουν κόψει τα κλαδιά των δέντρων που ανήκουν στη ζώνη ευθύνης τους.
2.Αν έχει φροντίσει, με κατάλληλες ενέργειες, το ίδιο να πράξουν και οι ιδιώτες στις αυλές τους.
3. Αν έχει προνοήσει, σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ, για τη συντήρηση του δικτύου.
4. Αν μπορεί να κινητοποιήσει άμεσα και συντονισμένα όλες τις κρατικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση των έκτακτων συνθηκών. Ανάλογες κινήσεις υπάρχουν για την αντιμετώπιση και των πυρκαγιών και των κάθε μορφής θεομηνιών.
Να υπενθυμίσω τον άψογο τρόπο που χειρίστηκε η τότε κυβέρνηση τον σεισμό του 1999 από τις πρώτες ώρες.
Είναι αυτονόητο πως οι παραπάνω δράσεις, που είναι ενδεικτικές, απαιτούν την ύπαρξη ενός διυπουργικού οργάνου* διαχείρισης κρίσεων, καθώς οι αποφάσεις και οι πρόνοιες διαμοιράζονται μεν, αλλά ο στρατηγός είναι ένας, ο αρμόδιος υπουργός. (Και αρχιστράτηγος, εννοείται ο πρωθυπουργός).
Τους πολίτες, αν κάτι δεν πάει καλά, ουδόλως τους ενδιαφέρει να ψάξουν για το ποιος ευθύνεται. Η κυβέρνηση; Η περιφέρεια; Οι δήμαρχοι; Οι υπηρεσιακοί παράγοντες; Την οργή τους θα την εκφράσουν στο ανώτατο επίπεδο. Στο πρόσωπο του εκάστοτε πρωθυπουργού και στην κυβέρνηση του. Δεν πρόκειται να εμπλακούν στο λαβύρινθο των συναρμοδιοτήτων και των συνυπευθυνοτήτων.»
Προφανώς ο κ. Στυλιανίδης φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος.
«Μα τι μπορεί να κάνει ένας υπουργός όταν έχει να αντιμετωπίσει την ανευθυνότητα κάποιων «Ελληναράδων» που βγαίνουν στους δρόμους χωρίς αλυσίδες», θα αντιτείνει ο αναγνώστης.
Η απάντηση είναι απλή. Εφ΄όσον γνωρίζεις πως έχεις να κάνεις με κάποιους «Ελληναράδες», τότε αυτό το δεδομένο το λαμβάνεις υπ΄ όψη στο σχεδιασμό σου. Με απλά λόγια κάνεις αυτό που έκανε πέρσι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Κλείνεις τις κεντρικές αρτηρίες.
Και πέρσι διαμαρτυρήθηκαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι για το γεγονός ότι η Ελλάδα κόπηκε στα δύο, αλλά ουδείς εγκλωβίσθηκε, ουδείς ταλαιπωρήθηκε, δεν χάθηκαν εργατοώρες για απεγκλωβισμούς και δεν δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ για την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού.
Προφανώς ο κ. Στυλιανίδης αποδείχθηκε κακός στρατηγός στην αντιμετώπιση του χιονιά. Ακόμα και το γεγονός πως κινητοποίησε το στρατό στις 18.30 και όχι τουλάχιστον έξι ώρες πριν, αποδεικνύει την ανεπάρκεια του.
Η παραίτηση του είναι μονόδρομος.
Και η λύση δεν είναι...
να μοιράζει ο πρωθυπουργός διχίλιαρα για να μαλακώσει την οργή των πολιτών.
Υ.Γ. Τα γράφω αυτά για να μην καεί όλη η Ελλάδα το καλοκαίρι από την αβελτηρία ενός υπουργού.
*Αποτελεί λάθος του Μεγάρου Μαξίμου που δεν έχει θεσμοθετήσει το διυπουργικό όργανο για τη διαχείριση κρίσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου