Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Η Ελλάδα έκανε ένα σημαντικό και συνάμα θαρραλέο βήμα, υπογράφοντας συμφωνία στρατηγικής αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, πενταετούς διάρκειας, με πιο πιθανή εκδοχή η συμφωνία αυτή να καταστεί… αορίστου χρόνου.
Όταν ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας και ο Αμερικανός ομόλογός του Άντονι Μπλίνκεν, υπέγραψαν το Δεύτερο Τροποποιητικό Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας-ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, σε ειδική τελετή στην αίθουσα Benjamin Franklin, υπήρχαν διθυραμβικές δηλώσεις και διαρροές διπλωματικών κύκλων για τη σημασία της MDCA. Μάλιστα, οι διπλωματικές πηγές τόνιζαν, μεταξύ άλλων, ότι «Για πρώτη φορά, οι ΗΠΑ, στην επιστολή Μπλίνκεν, κάνουν ρητή αναφορά στην ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.»
Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας και της υπογραφής Μπλίνκεν στην επιστολή του, οι ΗΠΑ, με το περίφημο άτυπο έγγραφο –non paper–, που αποκάλυψε ο διπλωματικός συντάκτης Σωτήρης Σιδέρης στο omegapress, φαίνεται να λησμόνησαν τη διαβεβαίωση που έδωσαν στην Ελλάδα μέσω της επιστολής Μπλίνκεν, για «ανάγκη σεβασμού … κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας». Κι αυτό γιατί ένας από τους λόγους που οι ΗΠΑ αναφέρουν στο ως άνω άτυπο έγγραφο, το οποίο έφθασε στα υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδος, της Κύπρου και του Ισραήλ, ότι αποσύρουν τη στήριξή τους από το έργο της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου East Med, είναι η… ενόχληση που προκαλεί το έργο αυτό στην Τουρκία.
Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ προκρίνουν την εγκατάλειψη του σχεδίου για διάφορους άλλους λόγους, που είναι κατανοητοί και κατά κάποιο τρόπο αποδεκτοί, αλλά και εξαιτίας των εντάσεων που προκαλεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως υποστηρίζεται στο έγγραφο.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι με την αναφορά αυτή η Ουάσιγκτον κλείνει το μάτι στην Άγκυρα, αφού μόνο η τουρκική κυβέρνηση αντιδρά στο εν λόγω έργο.
Εκείνο που φαίνεται δεν σκέφθηκαν ή… ξέχασαν να υπολογίσουν οι διπλωμάτες που συνέταξαν το ως άνω έγγραφο στην Ουάσιγκτον, είναι το γεγονός ότι η Τουρκία αντιδρά σ’ αυτό το έργο, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και μη σεβόμενη τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Δηλαδή, από τη μια οι ΗΠΑ τονίζουν σε επίσημη επιστολή του Αμερικανού ΥΠΕΞ, που μπορεί να θεωρηθεί ως συνοδεύουσα ή ακόμα και ενσωματωμένη στην MDCA, την «ανάγκη σεβασμού… κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας» και από την άλλη δέχονται τις αιτιάσεις της Τουρκίας για τον αγωγό East Med.
Να εξηγούμαστε και μάλιστα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Οι ΗΠΑ έχουν κάθε δικαίωμα να αποσύρουν τη στήριξή τους από τον αγωγό East Med επικαλούμενες την οικονομική του βιωσιμότητα, κατασκευαστικές δυσκολίες, περιβαλλοντικά ζητήματα και ό,τι άλλο. Δεν θα αφιερώναμε ούτε μια γραμμή για το θέμα, αν δεν υπήρχε η αναφορά στις «εντάσεις που προκαλεί αυτό το έργο», κάτι που φωτογραφίζει την Τουρκία και μόνον αυτήν.
Εδώ κάτι δεν πάει καλά και το θέμα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους φιλοαμερικανικούς κύκλους στην Αθήνα και στο ελληνικό ΥΠΕΞ και τους φιλελληνικούς κύκλους στην Ουάσιγκτον και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Με αποπροσανατολιστικά άρθρα, δεν ικανοποιείται η ελληνική κοινή γνώμη και με τέτοιες ενέργειες δεν κάνουν καλό στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, στο σώμα των οποίων παραμένει ανεπούλωτη πληγή ο ρόλος κύκλων της Ουάσιγκτον στην κατάληψη του 37% της Κύπρου από τους βαρβάρους, στην δολοφονία χιλιάδων ψυχών και την προσφυγοποίηση 200 χιλιάδων Ελλήνων.
Και μπορεί οι διπλωμάτες που συνέταξαν το non paper στην Ουάσιγκτον να… ξέχασαν τη δέσμευση Μπλίνκεν προς την Ελλάδα, για την «ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας», δεν ξέχασε όμως ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ την παραχώρηση της Αλεξανδρούπολης ως βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο κύριος Λαβρόφ, αναφερόμενος στην πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Έλληνα ομόλογό του, κύριο Νίκο Δένδια, είπε ότι «ναι, θίξαμε το θέμα των νέων βημάτων που έγιναν στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις για την ενίσχυση του καθεστώτος του λιμένος της Αλεξανδρούπολης για τους σκοπούς του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και ναι, φυσικά, διαβάσαμε σε ποιες κατευθύνσεις θα χρησιμοποιήσουν αυτό το λιμάνι οι Αμερικανοί».
Δηλαδή, με διπλωματικό τρόπο, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, έδειξε το ενδιαφέρον της Μόσχας στην κίνηση της Ελλάδας για παραχώρηση βάσης στην Αλεξανδρούπολη στις ΗΠΑ, ένα ενδιαφέρον που δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς θετικό, την ίδια ώρα που οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον, αντί να επιβραβεύουν την Ελλάδα, επιβράβευαν την Τουρκία, αποδεχόμενοι τις παράνομες αιτιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Να σημειωθεί ότι μετά το Αιγαίο, που γκριζαρίστηκε ΚΑΙ με τη στάση των ΗΠΑ στην κρίση των Ιμίων, τώρα γκριζάρεται και η Ανατολική Μεσόγειος, με το συγκεκριμένο non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Για να συμπληρώσουμε το… παζλ της διπλωματικής παράνοιας, να σημειώσουμε ότι...
Η Ελλάδα έκανε ένα σημαντικό και συνάμα θαρραλέο βήμα, υπογράφοντας συμφωνία στρατηγικής αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, πενταετούς διάρκειας, με πιο πιθανή εκδοχή η συμφωνία αυτή να καταστεί… αορίστου χρόνου.
Όταν ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας και ο Αμερικανός ομόλογός του Άντονι Μπλίνκεν, υπέγραψαν το Δεύτερο Τροποποιητικό Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας-ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, σε ειδική τελετή στην αίθουσα Benjamin Franklin, υπήρχαν διθυραμβικές δηλώσεις και διαρροές διπλωματικών κύκλων για τη σημασία της MDCA. Μάλιστα, οι διπλωματικές πηγές τόνιζαν, μεταξύ άλλων, ότι «Για πρώτη φορά, οι ΗΠΑ, στην επιστολή Μπλίνκεν, κάνουν ρητή αναφορά στην ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.»
Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας και της υπογραφής Μπλίνκεν στην επιστολή του, οι ΗΠΑ, με το περίφημο άτυπο έγγραφο –non paper–, που αποκάλυψε ο διπλωματικός συντάκτης Σωτήρης Σιδέρης στο omegapress, φαίνεται να λησμόνησαν τη διαβεβαίωση που έδωσαν στην Ελλάδα μέσω της επιστολής Μπλίνκεν, για «ανάγκη σεβασμού … κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας». Κι αυτό γιατί ένας από τους λόγους που οι ΗΠΑ αναφέρουν στο ως άνω άτυπο έγγραφο, το οποίο έφθασε στα υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδος, της Κύπρου και του Ισραήλ, ότι αποσύρουν τη στήριξή τους από το έργο της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου East Med, είναι η… ενόχληση που προκαλεί το έργο αυτό στην Τουρκία.
Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ προκρίνουν την εγκατάλειψη του σχεδίου για διάφορους άλλους λόγους, που είναι κατανοητοί και κατά κάποιο τρόπο αποδεκτοί, αλλά και εξαιτίας των εντάσεων που προκαλεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως υποστηρίζεται στο έγγραφο.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι με την αναφορά αυτή η Ουάσιγκτον κλείνει το μάτι στην Άγκυρα, αφού μόνο η τουρκική κυβέρνηση αντιδρά στο εν λόγω έργο.
Εκείνο που φαίνεται δεν σκέφθηκαν ή… ξέχασαν να υπολογίσουν οι διπλωμάτες που συνέταξαν το ως άνω έγγραφο στην Ουάσιγκτον, είναι το γεγονός ότι η Τουρκία αντιδρά σ’ αυτό το έργο, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και μη σεβόμενη τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Δηλαδή, από τη μια οι ΗΠΑ τονίζουν σε επίσημη επιστολή του Αμερικανού ΥΠΕΞ, που μπορεί να θεωρηθεί ως συνοδεύουσα ή ακόμα και ενσωματωμένη στην MDCA, την «ανάγκη σεβασμού… κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας» και από την άλλη δέχονται τις αιτιάσεις της Τουρκίας για τον αγωγό East Med.
Να εξηγούμαστε και μάλιστα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Οι ΗΠΑ έχουν κάθε δικαίωμα να αποσύρουν τη στήριξή τους από τον αγωγό East Med επικαλούμενες την οικονομική του βιωσιμότητα, κατασκευαστικές δυσκολίες, περιβαλλοντικά ζητήματα και ό,τι άλλο. Δεν θα αφιερώναμε ούτε μια γραμμή για το θέμα, αν δεν υπήρχε η αναφορά στις «εντάσεις που προκαλεί αυτό το έργο», κάτι που φωτογραφίζει την Τουρκία και μόνον αυτήν.
Εδώ κάτι δεν πάει καλά και το θέμα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους φιλοαμερικανικούς κύκλους στην Αθήνα και στο ελληνικό ΥΠΕΞ και τους φιλελληνικούς κύκλους στην Ουάσιγκτον και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Με αποπροσανατολιστικά άρθρα, δεν ικανοποιείται η ελληνική κοινή γνώμη και με τέτοιες ενέργειες δεν κάνουν καλό στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, στο σώμα των οποίων παραμένει ανεπούλωτη πληγή ο ρόλος κύκλων της Ουάσιγκτον στην κατάληψη του 37% της Κύπρου από τους βαρβάρους, στην δολοφονία χιλιάδων ψυχών και την προσφυγοποίηση 200 χιλιάδων Ελλήνων.
Και μπορεί οι διπλωμάτες που συνέταξαν το non paper στην Ουάσιγκτον να… ξέχασαν τη δέσμευση Μπλίνκεν προς την Ελλάδα, για την «ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας», δεν ξέχασε όμως ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ την παραχώρηση της Αλεξανδρούπολης ως βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο κύριος Λαβρόφ, αναφερόμενος στην πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον Έλληνα ομόλογό του, κύριο Νίκο Δένδια, είπε ότι «ναι, θίξαμε το θέμα των νέων βημάτων που έγιναν στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις για την ενίσχυση του καθεστώτος του λιμένος της Αλεξανδρούπολης για τους σκοπούς του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και ναι, φυσικά, διαβάσαμε σε ποιες κατευθύνσεις θα χρησιμοποιήσουν αυτό το λιμάνι οι Αμερικανοί».
Δηλαδή, με διπλωματικό τρόπο, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, έδειξε το ενδιαφέρον της Μόσχας στην κίνηση της Ελλάδας για παραχώρηση βάσης στην Αλεξανδρούπολη στις ΗΠΑ, ένα ενδιαφέρον που δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς θετικό, την ίδια ώρα που οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον, αντί να επιβραβεύουν την Ελλάδα, επιβράβευαν την Τουρκία, αποδεχόμενοι τις παράνομες αιτιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Να σημειωθεί ότι μετά το Αιγαίο, που γκριζαρίστηκε ΚΑΙ με τη στάση των ΗΠΑ στην κρίση των Ιμίων, τώρα γκριζάρεται και η Ανατολική Μεσόγειος, με το συγκεκριμένο non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Για να συμπληρώσουμε το… παζλ της διπλωματικής παράνοιας, να σημειώσουμε ότι...
η Τουρκία έχει κατασκευάσει και λειτουργούν δύο αγωγοί που μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο στην Τουρκία, ο Blue Stream και ο Turkish Stream, ο οποίος είναι μια παραλλαγή του South Stream, για τον οποίον η Ελλάδα στήθηκε στον τοίχο και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Κάτι έχει να πει στην Ιστορία γι’ αυτό ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Και αντί να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία για τους δύο αυτούς αγωγούς, που μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο, στην ουσία επιβάλλονται κυρώσεις και τιμωρείται η Ελλάδα, με γκριζάρισμα της Ανατολικής Μεσογείου, με την απόσυρση της στήριξης των ΗΠΑ από το έργο κατασκευής του East Med, επειδή αυτός ενοχλεί την Τουρκία.
Ελπίζω η κατάσταση αυτή να προβληματίσει τουλάχιστον εκείνους που με τις υπογραφές τους δεσμεύουν και μερικές φορές καταδικάζουν την πατρίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου