Γράφει ο Θάνος Τζήμερος
Αριστερά, είναι ο Ινδός πολιτικός Mohammed Feroz Khan, μουσουλμάνος το θρήσκευμα.
Δεξιά, είναι ο Wasim Rizvi. Ο Wasim Rizvi ήταν αυτό που θα λέγαμε «μετριοπαθής μουσουλμάνος». Πρώην επικεφαλής του σιιτικού συμβουλίου τής Ούταρ Πραντές, μιας από τις 28 ομόσπονδες Πολιτείες που συγκροτούν το κράτος της Ινδίας (εκεί πολιτεύεται και ο Mohammed Feroz Khan), είχε ζητήσει δημοσίως να αφαιρεθούν 26 στίχοι από το Κοράνι, καθώς προωθούν την τρομοκρατία και την τζιχάντ. Και μάλιστα κατέθεσε σχετική αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας!
Λογική άποψη για έναν λογικό άνθρωπο, διότι πώς αλλιώς να ερμηνευθεί ο στίχος 4:89 του Κορανίου: «Αν όμως απομακρυνθούν (από το Ισλάμ) πιάστε τους και σκοτώστε τους όπου τους βρείτε» ή η χαντίθ Μπουχάρι 9.84.57 που εμφανίζει τον Μωάμεθ να λέει «Όποιος άλλαξε την ισλαμική του θρησκεία, σκοτώστε τον»;
Γι’ αυτό η θανατική ποινή για την αποστασία είναι βασική αρχή του ισλαμικού νόμου, σύμφωνα με όλες τις σχολές της ισλαμικής νομολογίας, σουνιτικές και σιιτικές.
Άντε όμως να μιλήσεις λογικά στους φανατισμένους, για τους οποίους η πρόταση του Wasim Rizvi είναι το άκρον άωτον της βλασφημίας! Άκου να σβηστούν στίχοι που υπαγόρεψε ο ίδιος ο Αλλάχ στον Προφήτη! Πώς τόλμησε! Να τιμωρηθεί! Φυσικά με θάνατο, τι άλλο;
Στο Ισλάμ, ο θάνατος είναι όπως σε μας οι τρεις μήνες με αναστολή. Κι αν το δικαστήριο αναγνωρίσει ελαφρυντικά μπορεί να κάνει πιο «ανθρωπιστικό» και φιλεύσπλαχνο το είδος του θανάτου: από λιθοβολισμό σε αποκεφαλισμό: χραπ και κάτω, να μην υποφέρεις.
Ο Wasim Rizvi το πήγε ακόμα παραπέρα: ασπάσθηκε τον ινδουισμό.
Κουίζ: για πόσο ακόμα θα έχει το κεφάλι του στους ώμους του;
Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα: η Ινδία δεν είναι (προς το παρόν) μουσουλμανικό κράτος και δεν ισχύει η Σαρία. Άρα, το να αλλάζεις θρήσκευμα δεν συνιστά αδίκημα. Πώς λοιπόν μπορεί να επιβληθεί η ποινή;
Τη λύση την ανέλαβε η… ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι πρώην ομόθρησκοί του, σιίτες και σουνίτες, τον αποκάλεσαν “καφίρ”, με τις απειλές και τις «φέτουα» να πέφτουν βροχή: σκοτώστε τον, τον προδότη!
Επειδή όμως η δολοφονία στην Ινδία τιμωρείται από τον κυρίαρχο (προς το παρόν) κοσμικό νόμο, ποιος θα πάρει το ρίσκο;
Οπότε, μπήκε στο παιχνίδι η… επιδότηση φόνου, πάλι από ιδιώτες. Τη δημοπρασία ξεκίνησε τον Μάρτιο, ο Amir-ul-Hassan Jafari, σιίτης κι αυτός, αλλά… αγριοπαθής. Δικηγόρος μεν, «ακτιβιστής» του Ισλάμ δε, ανακοίνωσε αμοιβή 11 lakh ρουπίες, δηλαδή 15.400 δολάρια σε όποιον αποκεφαλίσει τον πρώην αρχηγό του σιιτικού συμβουλίου. (Εδώ)
Επειδή πέρασαν κάποιοι μήνες άπρακτοι, ο αριστερά εικονιζόμενος πολιτικός ανέβασε την προσφορά: 50 lakh ρουπίες, 70.000 δολάρια.
Βεβαίως, κανένας δεν τους δίκασε όλους αυτούς για απειλή, κανένα παγκόσμιο κίνημα ΝΜLM (Non Muslim Lives Matter) δεν οργανώθηκε από δημοκρατικούς δυτικούς πολίτες (δεκτοί και ανατολικοί), κανένα ευαίσθητο συστημικό ΜΜΕ δεν έγραψε το παραμικρό, καμμία ΜΚΟ που κόπτεται υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων δεν έκανε σημαία την υπόθεση, καμμία υπηρεσία του ΟΗΕ δεν ανέλαβε την προστασία του Wasim Rizvi, κανένας Πάπας δεν έκανε δήλωση κατά των φρακτών που εμποδίζουν τους ανθρώπους να ζουν αδελφωμένοι και να τρέχουν με ξέπλεκες κοτσίδες στα λιβάδια της πολυπολιτισμικότητας, κανένας πρωθυπουργός δυτικού κράτους δεν εξέφρασε τον αποτροπιασμό του. Και, φυσικά, κανένας μουφτής, κανένα τζαμί, καμμία “μετριοπαθής” ισλαμική οργάνωση δεν καταδίκασε την απροκάλυπτη απειλή κατά της ζωής ενός ανθρώπου που απλώς εξέφρασε τη γνώμη του και άσκησε το θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα να πιστεύει σε ό,τι θέλει.
Εδώ είναι το βίντεο στο twitter με το οποίο ο Mohammed Feroz Khan προσφέρει τις 50 lakh ρουπίες με αντάλλαγμα το κεφάλι του Wasim Rizvi. (Αν δυσκολεύεστε με τα Χίντι, διαβάστε το άρθρο στο έγκυρο ινδικό portal OpIndia, εδώ). Ο μουσουλμάνος πολιτικός ορκίζεται στον Αλλάχ ότι θα αναλάβει και τη νομική κάλυψη, μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο, όποιου διαπράξει τον φόνο. Θα τον υπερασπίσουν δικηγόροι σαν τον Amir-ul-Hassan Jafari και πολύ πιθανόν να τον δικάσουν ισλαμιστές δικαστές που έχουν διεισδύσει στο ινδικό δικαστικό σώμα. Προσεχώς και στο δικό μας.
Δεν πιστεύω να είσαι… ακροδεξιός ρατσιστής και να έχεις την άποψη πως ένας μουσουλμάνος, που θεωρεί εξ ορισμού ότι ο «θεϊκός» νόμος είναι ανώτερος από τον ανθρώπινο, δεν μπορεί να γίνει δικαστής, ε;
Διότι μπορεί η πρώτη γενιά μεταναστών να δουλεύει στα θερμοκήπια, αλλά τη δεύτερη, πολύ πιθανόν να τη δεις να κάθεται στην έδρα, να φοράει μαντίλα και να σε δικάζει για βλασφημία. Στας Ευρώπας, πάντως, το έχουν δει το φρούτο. Καμαρώστε αυτοκτονική ανεκτικότητα και βραχυκυκλωμένο σύστημα δικαίου: https://www.bbc.com/news/uk-england-nottinghamshire-52819978
Για μουσουλμάνους εκπαιδευτικούς δεν το συζητάμε. Έχουν πλημμυρίσει τα ευρωπαϊκά σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Μη βιάζεστε να δείτε το βίντεο στο twitter, δεν πρόκειται να το κατεβάσουν. Εμένα, για μια απάντηση «τι ζόρι τραβάς, ρε κακομοίρη;» που έδωσα σε κάποιο ισλαμολάγνο τρολ που είχε πιάσει στασίδι στη σελίδα μου και με έβριζε ολημερίς κι οληνυχτίς, το FB με τιμώρησε με μηνιαίο αποκλεισμό για… bullying! Το «πάρτε του το κεφάλι και θα σας χρυσώσω» γίνεται ασμένως αποδεκτό από τους ιεροεξεταστές του Ζουκερβέργιου, μάλλον ως κουλέρ λοκάλ. Ο έρμος ο Wasim Rizvi απλώς περιμένει να συναντηθεί με το πεπρωμένο του.
Όπως περιμένουμε κι εμείς, στη Δύση. Μόνο που η απειλή δεν είναι ακόμα προσωποποιημένη. Είναι θέμα χρόνου να γίνει κι αυτό.
Θυμίζω πως ο λόγος που η μεγάλη Ινδία διαιρέθηκε το 1947 σε Ινδική Δημοκρατία και Πακιστάν (Ανατολικό και Δυτικό, τότε), παρά τις αγωνιώδεις, αυτοθυσιαστικές προσπάθειες του Γκάντι, ήταν για να χωρίσουν τα τσανάκια τους οι ινδουιστές από τους μουσουλμάνους. Στην Ινδία έμειναν 35,4 εκατομμύρια μουσουλμάνοι σύμφωνα με την απογραφή του 1951. Σήμερα είναι 195 εκατομμύρια. Πρόκειται για τη γρηγορότερα αναπτυσσόμενη θρησκεία στην Ινδία, όπως και σε όλον τον κόσμο, η οποία αυξάνει συνεχώς και την ποσοστιαία συμμετοχή της στο σύνολο του πληθυσμού της Ινδίας. Όχι μόνο δεν έχουν αφομοιωθεί, αλλά προσπαθούν να επιβληθούν στον ινδουιστικό πληθυσμό με απειλές και δολοφονικές επιθέσεις, που έχουν μετατρέψει τη ζωή των παραδοσιακά ειρηνικών και υπομονετικών ινδουιστών σε καθημερινό εφιάλτη.
Αντιθέτως, στο Πακιστάν στο οποίο ο ινδουισμός ήταν κάποτε η μοναδική θρησκεία, η ινδουιστική κοινότητα βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό. Από 15% στο Δυτικό Πακιστάν το 1947, σήμερα οι ινδουιστές αποτελούν μόνο το 1,6% και συνεχίζουν να καταφεύγουν στην Ινδία για να γλυτώσουν από τις διώξεις. Στη Λαχόρη, οι ινδουιστές/Σιχ ήταν το 40% του πληθυσμού το 1941 και σήμερα είναι λιγότερο από το 1%, ζώντας ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι νόμοι περί βλασφημίας οδηγούν δεκάδες μη μουσουλμάνους στα πακιστανικά δικαστήρια με γελοίες κατηγορίες όπου συχνά επιβάλλεται η ποινή του θανάτου, ενώ ο μουσουλμανικός όχλος με κάθε ευκαιρία ξεσπάει σε ινδουιστικά κτήρια, όπως το 2019, που κατέστρεψε τρεις ναούς, πολλά καταστήματα και ένα σχολείο όταν ένας μουσουλμάνος μαθητής κατηγόρησε τον ινδουιστή διευθυντή ότι έκανε βλάσφημα σχόλια για τον Προφήτη Μωάμεθ. Φέτος τον Αύγουστο, ένα… οκτάχρονο αγόρι ινδουιστικής οικογένειας συνελήφθη για βλασφημία και αντιμετωπίζει την ποινή του θανάτου! Η οικογένεια του αγοριού κρύβεται, και πολλοί από την ινδουιστική κοινότητα στην περιοχή (Ραχίμ Γιαρ Χαν, στο Πουντζάμπ), εγκατέλειψαν τα σπίτια τους καθώς το εξαγριωμένο μουσουλμανικό πλήθος ξέσπασε εναντίον ινδουιστικών στόχων, μετά την αποφυλάκιση του αγοριού με εγγύηση μέχρι να δικαστεί!
(Η είδηση εδώ)
Αναμνήσεις όλα αυτά από το ελληνικό μας μέλλον, για όσους δεν εθελοτυφλούν. Η Ευρώπη τα ζει ήδη. (Έχουμε πάρει κι εμείς πρόγευση της δημόσιας «ιερής οργής» των πιστών του Προφήτη, τον Μάιο του 2009.) Πριν μερικές μέρες, ο αφιονισμένος όχλος στο Πακιστάν σκότωσε με λιντζάρισμα ένα στέλεχος εργοστασίου από τη Σρι Λάνκα και έκαψε δημόσια το σώμα του επειδή αποκόλλησε από τον εργασιακό χώρο ισλαμιστικές αφίσες που περιείχαν στίχους του Κορανίου. Αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στη γειτονιά ή στη δουλειά σου, αν άρχιζαν οι ισλαμιστές να «μαρκάρουν» την περιοχή σαν το ΚΚΕ, κολλώντας στους τοίχους των σπιτιών αφίσες με ισλαμικό περιεχόμενο, τι θα έκανες;
Ήδη το κάνουν, φευγαλέα προς το παρόν: στη θρησκευτική πομπή των Πακιστανών για το Eid Milan-un-Nabi, που έγινε στις 17 Οκτωβρίου στην Αθήνα, οι περισσότερες σημαίες δεν ήταν του Πακιστάν αλλά της τζιχαντιστικής οργάνωσης Dawat-e-Islami, που έχει στόχο την επιβολή της Σαρίας παγκοσμίως.
Αν ένας πιστός στη Σαρία μουσουλμάνος, που έχει πάρει την ελληνική υπηκοότητα, έδινε εξετάσεις και πετύχαινε στη Σχολή Δικαστών, τι θα έκανε η Πολιτεία με τους θεσμούς της;
Πολύ φοβάμαι...
ό,τι και με τους οργανωμένους στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημόσιους λειτουργούς, δικαστές και εκπαιδευτικούς: θα τους επέτρεπε να συμμετέχουν στον διοικητικό μηχανισμό ενός πολιτισμού που επιδιώκουν να καταλύσουν. Με τη δικτατορία του προλεταριάτου οι μεν, με τη δικτατορία των μουλάδων οι δε.
Κι αν η πρώτη μάς φαίνεται λίγο – πολύ ως γραφική απειλή, καθώς έχει καταρρεύσει παντού στον κόσμο, πλην Περισσού και Πιονγιάνγκ, η δεύτερη καλπάζει και σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστά. Το ερώτημα δεν είναι αν αυτά που συμβαίνουν στην Ινδία και το Πακιστάν θα συμβούν στην Ελλάδα, αλλά πότε.
Η γενιά μου μπορεί και να το γλυτώσει. Τα παιδιά μας, όχι. Εκτός αν η Δύση αντιδράσει, δηλαδή αν αντιδράσεις εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου