Χαράς ευαγγέλια στους άνεργους μετανάστες. Η κυβέρνηση θα κάνει την Ελλάδα απέραντο εργοτάξιο.
Για τους άνεργους Έλληνες φροντίζουν οι καφετέριες...
Δεν πρόκειται για γκρίνια. Ούτε για πρόθεση αντιπολίτευσης, από το σημερινό μας σημείωμα. Αλίμονο.
Βγαίνουν διαγωνισμοί για δημόσια έργα 1 δισ., στο τέλος του χρόνου, πάμε για άλλο 1 δισ. στις αρχές του 2022 και εμείς θα βγάλουμε ξινίλες...; Αν είναι δυνατόν.
Τι να κάνουμε όμως που η δημοσιογραφική δουλειά μάς επιβάλλει να φωτίζουμε όλες τις πλευρές στα γεγονότα της κυβερνητικής πολιτικής, όταν οι καμπάνες με τις χαρές έχουν μόνο ένα ήχο...
Τον ευχάριστο ήχο..., με τις εικόνες από τους νέους δρόμους και τα άλλα έργα που θα γίνουν. Και ας είμαστε νιοι και γεράσαμε..., να δούμε έστω τους διαγωνισμούς που θα φέρουν μπουλντόζες... Εμείς οφείλουμε να ακούσουμε και τον θλιβερό ήχο που ασφαλώς και θα χαθεί (ακόμη μια φορά...) στις πολλές χαρές των αναθέσεων και του τζίρου των κατασκευαστών.
Τον ήχο με τις εικόνες της κατάντιας ενός τόπου, όπως ο δικός μας, μιας οικονομίας, όπως η δική μας και μιας αγοράς εργασίας, όπως η ελληνική που έχει παραδώσει κατασκευές, οικοδομή, δημόσια έργα, δημοτικά έργα και ένα τεράστιο μέρος αγροτικών εργασιών (φρούτων στο 100%) σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια των μεταναστών, των γειτόνων εργατών από τα Βαλκάνια και του κάθε, εκτός Ελλάδας, ενδιαφερόμενου.
Αυτή η εικόνα, ως μέγα μέρος της ελληνικής αγοράς εργασίας θα γίνει κάποτε θέμα που θα μας προβληματίσει;
Θα γίνει κάποια στιγμή αντικείμενο κοινής συναινετικής πολιτική κυβερνήσεων και αντιπολίτευσης για να δούμε πού πάμε; Πού βαδίζουμε;
Θα μας απασχολήσει το 2022 η αλήθεια ότι η Ελλάδα έχει 1.100.000 άνεργους που μειώνονται κατά 200-300.000 μόνο στο φουλ της τουριστικής περιόδου (για ένα -δύο 3μηνα) και μετά... επιστρέφουμε στη "θαλπωρή" των κρατικών επιδομάτων, γιατί δουλειές της προκοπής δεν υπάρχουν στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια !!.
Γιατί επενδύσεις που να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας δεν γίνονται στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια!!
Γιατί αυτό που γίνεται στα 30 αυτά χρόνια που φεύγουν οι επενδυτές είναι απολύσεις. Είναι συρρικνώσεις επιχειρήσεων. Είναι μειώσεις προσωπικού που εντυπωσιάζει όχι μόνο στη βιοτεχνία αλλά και τη βιομηχανία, αφού δεν προγραμματίζονται νέες θέσεις μέσα από επεκτάσεις ή άλλους προσανατολισμούς.
Θα δούμε, τέλος πάντων κάποια στιγμή γιατί και στον παραδοσιακό μας πρωτογενή τομέα, στην ηρωική αγροτιά μας, έρχεται η εποχή να μαζέψουμε όχι μόνο ροδάκινα αλλά και σταφύλια ή λαχανικά και στη Βόρεια Ελλάδα (παρά τη γνωστή ανεργία που οδηγεί και σε μετανάστευση) και κάνουν τον σταυρό τους μπας και δεν έλθουν Βούλγαροι, Σκοπιανοί και Αλβανοί μαζί με τους Ρομά, να λύσουν το αγροτικό μας πρόβλημα;
Το ξέρω πολύ καλά ότι δεν λέω κάτι το καινούργιο. Ότι αναμασάω καταστάσεις ετών και ετών. Ότι μέσα σε όλα αυτά ούτε το μέγα κοινωνικό μας πρόβλημα να χάνουμε για 15 χρόνια κατά δεκάδες χιλιάδες τους νέους που αναζητούν την τύχη τους έξω από την Ελλάδα γιατί δεν είχαν ενδιαφέρον ή και άκρες να βρουν "λούκι" να χωθούν στο κράτος και με λύση στα πάντα και για πάντα...
Διαβάζοντας όμως χθες την "αναπαραγωγή" των χαρμόσυνων ειδήσεων από το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών ("Απέραντο εργοτάξιο η Ελλάδα το 2022") πήγα λίγο πιο πέρα. Στην εικόνα του απέραντου εργοταξίου του 2022 με τις χιλιάδες μεταναστών θα απορροφήσει.
Συμβαίνουν και στην Εσπερία... θα μου πείτε και ότι δεν είναι ελληνικό προνόμιο...
Λάθος. Δεν συμβαίνουν ακριβώς αυτά.
Γιατί στην Εσπερία ...
και δουλειές υπάρχουν και δεν παραδίδονται τα πάντα στους πάντες.
Υπάρχει εργασιακή πολιτική με κανόνες και όχι μόνο με επιδόματα. Και όταν λέω δουλειές δεν εννοώ τον κρατικό τομέα. Εκεί δεν λειτουργεί ο μηχανισμός των πελατειακών σχέσεων σε ποσοστό, πάνω από το 80%, όπως σε εμάς.
Δεν θα βρεις στο σκεπτικό κυβέρνησης, ή των κομμάτων εξουσίας πώς να κρατήσουν, σε περίπτωση ιδιωτικοποιήσεων (με διασπορά στο κράτος) όσων μείνουν εκτός εργασίας όπως ετοιμαζόμαστε τώρα να κάνουμε με ΛΑΡΚΟ και άλλες κρατικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου