Απόρησε που δίνεται τόση αξία στη ζωή ενός ζώου. Μιας γάτας, εν προκειμένω.
Απόρησε που προφυλακίστηκε. Προφανώς και δεν είχε αντιληφθεί ότι η θανάτωση ενός ζώου είναι πλέον κακούργημα στη χώρα μας.
Ετσι, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που προφυλακίστηκε επειδή σκότωσε ζώο. Για την ακρίβεια, επειδή με άκρατο σαδισμό κατακρεούργησε μια γάτα. Και μπήκε στη φυλακή με την απορία.
Και διερωτήθηκε με το φτωχό του το μυαλό: η γάτα δεν είναι άνθρωπος, πώς κάνουν έτσι; Πώς την πάτησα έτσι, εγώ ο έξυπνος, ο καταφερτζής, ο πολύ άνδρας που «την έσκισα τη γάτα»;
Οχι, ένα ζώο, ένα θηλαστικό δεν είναι άνθρωπος, παρότι και ο άνθρωπος ζώο είναι, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς. Αλλά ο άνθρωπος, και αυτό υποτίθεται ότι τον ξεχωρίζει από όλα τα άλλα ζώα της πλάσης, έχει συνείδηση.
Συνείδηση σημαίνει ότι σε ένα βαθμό τουλάχιστον είμαι σε θέση να ξεχωρίσω το καλό από το κακό. Δεν το καταφέρνουμε πάντοτε αυτό οι άνθρωποι, αλλά, τέλος πάντων, η συνείδηση αποτελεί για τους περισσότερους από εμάς ανάχωμα, κυματοθραύστης στα πιο σκοτεινά, ποταπά ένστικτά μας.
Συνείδηση φαίνεται πως ΔΕΝ είχε ο άνθρωπος που προφυλακίστηκε. Δεν είχε, ας πούμε, συνείδηση ότι ένα ζώο πονάει αν το κόψεις. Αλλά μάλλον όχι· το κακό είναι ότι είχε συνείδηση, ότι ακριβώς επειδή πονάει το ζώο, αυτός θα το απολαμβάνει καθώς θα το κόβει.
Οπότε, τι ακριβώς τον κάνει αυτόν τον άνθρωπο, που είτε δεν έχει συνείδηση (όπως τα άλλα ζώα) είτε έχει συνείδηση τόση ώστε να προκαλεί ανείπωτο πόνο σε ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα; Πώς ακριβώς να τον ορίσουμε αυτόν τον απερίγραπτο τύπο;
Δεν του ζήτησε κανένας να ταΐσει ή να ποτίσει μια αδέσποτη γάτα. Δεν του ζήτησε κανένας επίσης να ΜΗΝ κατακρεουργήσει μια γάτα. Αλλά αυτό υποτίθεται ότι δεν χρειάζεται να το ζητήσεις από κάποιον. Να όμως που στον συγκεκριμένο «άντρακλα» χρειαζόταν κάποιος να του το πει.
Δεν του το είπαν και τώρα ήρθε η στιγμή να του το πούνε με τον άσχημο τρόπο.
Και αυτός να μείνει με την απορία: μα για μια γάτα;
Ναι, για μια γάτα. Διότι, πέραν όλων των άλλων, αυτή η γάτα, ή κάποια άλλη γάτα, ή ένας σκύλος, θα μπορεί να δώσει χαρά, συντροφιά, παρηγοριά σε κάποιον άλλο άνθρωπο, σε αντίθεση με τον συγκεκριμένο, η ύπαρξη του οποίου μοιάζει να είναι παρασιτική και, σίγουρα, επιβλαβής για την ίδια τη φύση που μας περιβάλλει.
Πολλοί πάντως είχαν ενστάσεις όταν έγινε κακούργημα η θανάτωση ζώου στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ, παρά τα φιλοζωικά μου αισθήματα, το είδα με κάποιο δισταγμό. Μάλλον με απασχόλησε και εμένα η εξίσωση, σε νομικό, ποινικό επίπεδο, ανθρώπου και ζώου.
Οχι πια. Χρειάστηκε η θεωρία να γίνει πράξη, να υπάρξει ένα συμβάν, ένας θύτης και ένα θύμα, χρειάστηκε να γίνει η προφυλάκιση του ενόχου, για να αισθανθώ ότι καλώς έγινε η νομοθεσία. Την επόμενη φορά που...
κάποιος δεν θα μπορεί να συγκρατήσει τον σαδισμό του, ας το ξανασκεφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου