Εξω από τη Μητρόπολη, την ώρα που η επικήδεια βιογράφηση του Γραμματέα έφτανε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, ακουγόταν το σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Το άκουγες και συνειδητοποιούσες πόσο έχει αραιώσει τα τελευταία χρόνια ο αντιαμερικανισμός. Από τις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τη δεύτερη την περάσαμε μισώντας άλλη υπερδύναμη – πιο κοντινή μας· ηπειρωτική.
Ο αντιαμερικανισμός δεν ήταν ούτε η μόνη ούτε η πιο μελανή από τις σκιές του εικοστού αιώνα που αφυπνίστηκαν με μοχλό τον Μίκη. Εκείνοι που προέβαλαν ως νόμιμοι κληρονόμοι του, προτού καν δώσουν στους εαυτούς τους τον χρόνο να αποδεχθούν νηφάλια και σιωπηρά την κληρονομιά του, τον είχαν κιόλας καταπατήσει. Τον είχαν μεταχειριστεί σαν βατήρα για να ξαναβουτήξουν στα Δεκεμβριανά, στην Αποστασία, στο Αντιμνημόνιο.
Ευτυχώς που ο εκλιπών είχε επιλέξει ως τελικό του προορισμό την Κρήτη. Ευτυχώς, γιατί, αν ο επίλογος δεν γραφόταν με το ξόδι στον Γαλατά...
θα είχαν επικρατήσει οι νεκροκάπηλοι.
Εκείνοι που δεν ήθελαν να θάψουν τον «Μύθο» τους.
Ηθελαν μόνο να στήσουν γύρω του ένα χορό βρικολάκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου