Το ίδιο το σενάριο των δημιουργών του “Φεστιβάλ πολιτισμού σε κίνηση, αφιερωμένου στα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους” είναι αντιπροσωπευτικό του είδους πρόσφυγα που γέννησε η προηγούμενη δεκαετία : εκείνου που δεν αρκείται σε ένα καταφύγιο στην πρώτη ασφαλή χώρα, αλλά εννοεί να επιλέξει ο ίδιος τη χώρα εγκατάστασής του. Εκεί όπου θα φτιάξει [προσοχή :] τον δικό του κόσμο.
Ο οποίος, ως εκ τούτου δεν μπορεί κατ’ αρχήν να λέγεται πρόσφυγας. Κι απ’ τη στιγμή που το σχέδιό του περιλαμβάνει λαθραία είσοδο στη χώρα & εκμετάλλευση “ηθικού πλεονεκτήματος” για το οποίο φροντίζουν οι “ανθρωπιστές του Σόρος”, δεν μπορεί να ονομάζεται ούτε μετανάστης.
Δεν νοείται να μπουκάρει κάποιος σε χώρα “ευνομούμενη” [ = χώρα που οι πολίτες της στενάζουν κάτω απ’ τη μπότα του “νόμου”] παρανομώντας με το καλημέρα και μένοντας στο απυρόβλητο.
Το ότι κάποιοι υποδέχονται με κινητά στα χέρια το περιοδεύον τερατούργημα, απαθανατίζοντας τον ερχομό του ως ιστορία εν τη γενέσει, δείχνει το βάθος του προβλήματος. Είναι πολύ λιγότεροι από όσους προσπαθούν να παρουσιάσουν τα μέσα ενημέρωσης, αυτό εννοείται. Αλλά και μόνο το ότι δεν προκαλεί λαϊκό ξεσηκωμό, πάει πολύ.
Ο λόγος που δεν τον προκαλεί ;
Να είναι ότι στο πλαίσιο της μαζικής ύπνωσης που λαμβάνει χώρα, το επίβουλο εξάμβλωμα λανσάρεται με το έτσι θέλω ως παιδούλα;
Eνδιαφέρον βεβαίως και το...
timing με το οποίο συμβαίνει αυτό, αρχές Αυγούστου, λίγο πριν απ’ την “απροσδόκητη” έλευση των Ταλιμπάν στην εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου